In The Curse Of The Jade Scorpion volgen we de capriolen van C.W. Briggs (Woody Allen), omstreeks 1940 inspecteur bij North Coast, een grote Newyorkse verzekeringsmaat­schap­pij, gespecia­li­seerd in het verzekeren van juwelen en kunstvoorwerpen. Briggs is een seksueel gefrustreerde neuroot (tja het is Woody Allen hè?), maar wordt alom door zijn collega's gewaardeerd omdat hij in zijn twintig jaar dienst al verscheidene vermiste kunstvoorwerpen heeft teruggevonden, waar de maatschappij anders had moeten voor dokken. Briggs voelt zich echter bedreigd door efficiëntie-experte Betty Ann Fitzgerald (Helen Hunt), die het bedrijf moet moderniseren en liefst van al het archaïsche klassificatiesysteem van Briggs door het raam zou kieperen, met hem erbij. Elke morgen bij North Star begint met een frisse scheldpartij tussen de twee, die elkaars bloed kunnen drinken. Op een personeelsfeestje moeten uitgerekend zij beiden op het podium komen, waar de befaamde hypnotiseur Voltan Polgar (David Ogden Stiers) hen in trance laat geloven dat ze stapelverliefd op elkaar zijn. Polgar deprogrammeert zijn slachtoffers echter niet, en telkens hij Briggs met het sleutelwoord Konstantinopel of Betty Ann met het sleutelwoord Madagascar benadert, doen ze als marionetten al wat hij verlangt. Zo laat hij Briggs een hele resem gewaagde juwelendiefstallen plegen, waarbij die als een fluitje van een cent de alarminstallatie kan uitschakelen, omdat hij die zelf heeft geplaatst. Briggs weet echter niets over zijn dubbelrol, en staat onder zware druk om de zaak op te lossen, want Betty Ann heeft een extern detectivebureau Coopersmith ingeschakeld. De diefstallen gaan voort, en Briggs geraakt ervan overtuigd dat de dader iemand binnen North Star moet zijn, want alle slachtoffers zijn klanten van de firma. Briggs verdenkt Betty Ann, die zich raar gedraagt omdat ze een stomende geheime relatie met de directeur, Chris Magruder (Dan Aykroyd) heeft; Chris houdt haar aan het lijntje terwijl hij zijn vrouw tracht te verlaten. Betty Ann verdenkt op haar beurt Briggs, maar kan onmogelijk geloven dat er ook maar één greintje passie in het saaie boekhoudertje schuilt, waardoor hij niet het archetype van een romantische juwelendief is - zelfs wij konden het amper geloven. Voltan Polgar trekt intussen achter de schermen aan de touwtjes van zowel Briggs als Betty Ann; bovendien zijn ze van hun eerste hypnotische ervaring nog niet helemaal bekomen, want telkens ze terug in trance geraken, spelen ze weer ongewild het verliefde koppel. De zaak wordt nog gecompliceerder wanneer de nymfomane dochter van de eerste benadeelde, Laura Kensington (Charlize Theron), tegen Briggs getuigt, nadat die - in trance - haar in haar negligé aan de deur heeft gezet. Briggs moet op de loop, en alleen Betty Ann kan hem helpen zijn onschuld te bewijzen.

De technische afwerking van deze disc is voor Woody Allen blijkbaar ook een bijzaak, want de mono-geluidstrack is ongeveer even boeiend als naar opdrogende verf kijken. Enerzijds maakt dit de bespreking wel gemakkelijk, want een bespreking over de gerichtheid van de dialogen etc. is al op voorhand overbodig. Er zitten nogal wat artefacts in het beeld, en sommige scènes bevatten toch wel wat grain. Storend is dat bij de ondertiteling regelmatig zowel langs links als langs rechts er een lettertje buiten het scherm valt. De kleuren zijn wat mat, maar ademen toch goed de sfeer van de jaren '40 uit.