FILM
In 1980 veroverde de jonge Sophie Marceau ontelbare jongensharten met haar rol in La Boum. Dit romantische (maar o zo vermakelijke) niemendalletje werd één van de grootste successen uit de Franse cinema waardoor het broodje van de tieneractrice meteen was gebakken. In de jaren 80 kwam je in alle tienerbladen het knappe snoetje van de Française tegen. Ook met haar filmcarrière ging het volop bergop. Niet alleen kwam er een vervolg op La Boum, ook acteerde zij aan de zijde van Jean-Paul Belmondo (in Frankrijk sowieso een garantie voor succes) in de amusante komedie Joyeuses Pâques. Na de extravagantie die L'Amour Braque van Andrzej Zulawski, probeerde Claude Pinoteau om via L'Étudiante de truc van La Boum over te doen. Pinoteau had daar alle recht toe, want hij was het die haar ontdekte. De film werd wel niet dezelfde knaller als haar debuut, toch is L'Étudiante een komedie die de liefhebbers van lichte Franse cinema zal bekoren (of bekoord heeft).
 

Het verhaaltje is niet alleen flinterdun, het lijkt ook op een blauwdruk van La Boum. Tijdens een skivakantie in de Franse Alpen ontmoet de onhandige Ned (Vincent Lindon) de vrouw van zijn leven. Natuurlijk loopt niet alles van een leien dakje, want op het eerste gezicht zijn Ned en Valentine (Sophie Marceau) niet meteen voor elkaar geschapen. Zij is koppig, conservatief en bedeesd terwijl Ned een levensgenieter eerste klas is. Ook in het beroepsleven zijn de twee elkaars tegenpolen. Ned is een rondreizende muzikant terwijl Valentine na haar dagtaak als lerares een cursus aan de universiteit volgt. Hoe moeilijk het ook lijkt, toch wil Ned alles eraan doen om Valentines hart te veroveren.

Neen, voor het verhaal alleen moet je deze film zeker niet bekijken want het scenario van Pinoteau en Danièle Thompson kon wellicht niet voorspelbaarder zijn dan het is. En toch werkt L'étudiante perfect. Pinoteau buit de schoonheid van Marceau wel op alle mogelijke manieren uit waardoor de komedie soms gewoon op een lange reclamespot over de Franse filmdiva lijkt, maar de cineast doet dat (net als in La Boum) op zo'n speelse manier dat je vaak zijn onkunde vergeet. Of ben ik gewoon verblind door Marceau? L'étudiante is niet echt gedateerd, alhoewel zo'n films alleen maar in de jaren 80 konden gemaakt worden. Het enige wat je er wel moet bijnemen is de afgrijselijke soundtrack (die dus wel gedateerd is!) van Vladimir Cosma. Voor de rest is L'étudiante een prachtige, melancholische trip. In Vlaanderen is deze film nooit uitgebracht, maar in iedere Franse winkel is deze dvd nog vlot te verkrijgen. Tip dus? Tja, voor een Sophie Marceau-fan is dat wel een domme vraag hoor!
 

BEELD EN GELUID
Alhoewel deze dvd ondertussen al meer dan tien jaar oud is, merk je dat niet aan de beeldkwaliteit. Sommige scènes zijn wel wat korrelig, maar meestal is de kwaliteit meer dan goed. Natuurlijke kleuren, geen wazige beelden en van storingen is er ook geen sprake. Het geluid scoort louter technisch goed, alleen is de soundtrack er eentje om van weg te lopen. Vladimir Cosma componeerde (net zoals in La Boum) enkele jazzfunknummers die het best te omschrijven zijn als een verschrikkelijke combinatie van de sambaklanken van Two Man Sound en het gemekker van Glenn Medeiros. Zo erg dus!

EXTRA'S
Het extra materiaal is wat magertjes. Er is de commentaarband van Claude Pinoteau, ofschoon daar geen mens naar zal willen luisteren. Voorts zijn er nog twee (langdradige) interviews met hoofdrolspeler Vincent Lindon en scenariste Danièle Thompson. Jammer genoeg zijn er geen extra beelden van mevrouw Marceau, tenzij je een stokoud interview van één (!) minuut uit het FR3-journaal meetelt.

CONCLUSIE
Wie van La Boum hield, zal ook L'Étudiante wel in zijn hart sluiten. Zij die het debuut van Marceau maar niks vonden zullen ook aan deze romantische komedie geen boodschap hebben. De film is misschien niet meer dan een grote reclamespot waarin de schoonheid van Sophie Marceau wordt geëtaleerd, toch is deze romantische komedie er eentje om terug te zien.