Daar is Jason Statham weer! De films van de actieheld zijn amper bij te houden en soms lijkt het wel alsof Statham thuis een stapel scenario’s heeft liggen die hij netjes één voor één afwerkt. Als namen de doorslaggevende factor voor een goede film zouden zijn, dan is Wild Card gewoon een schot in de roos. De regie is in handen van Simon West. De man zal wel niet de geschiedenis ingaan als de opvolger van Kubrick, maar Con Air, Lara Croft: Tomb Raider en zelfs The Expendables 2 zijn al bij al leuke actiefilms. Nog beter is de naam van William Goldman. Zijn naam zegt je misschien niet bijster veel, maar uit zijn pen kwamen scripts zoals de oorlogsklassieker A Bridge Too Far, Marathon Man, All The President’s Men, Maverick en zelfs Butch Cassidy And The Sundance Kid. Geef toe, een lijstje om toch van achterover te vallen. En tja, oh ironie, als de film één zwak punt heeft, dan is het toch wel dat verdomde scenario zeker! Over Jason Statham zelf gaan we het maar niet hebben. Wie een film met de Brit in huis haalt weet dat er zal geknokt worden, het is waarschijnlijk ook het enige wat hij kan, want we zien hem nog niet gauw een Rocky of Terminator maken.

 

Het knokverhaal speelt zich deze keer in Las Vegas af. Een ideale plek voor louche types. Nick Wild (Statham dus) is daar een soort manusje-van-alles. Als hij niet zit te gokken of aan de toog hangt, knapt hij allerlei klusjes op die een normaal mens zou weigeren. Zo laat hij zich bijv. voor een paar honderd dollars door een nietsnut op de bek slaan zodat het liefje denkt dat ze een held aan haar zijde heeft. Wild kan het allemaal niet veel schelen, ooit zal hij (ten minste dat denkt hij) als een rijk man de gokstad verlaten. En dan gebeurt het natuurlijk: een vrouw die de plannen komt verpesten, of wat dacht je? Nu ja, eigenlijk moet je eerder medelijden hebben met Holly (Dominik García-Lorido) omdat de gangster Danny DeMarco (Milo Ventimiglia) haar samen met zijn twee vriendjes brutaal heeft verkracht en op de koop toe haar mooie gezichtje heeft verminkt. Holly wil gerechtigheid en omdat geen enkele rechter haar zal willen geloven, smeekt zij Nick om de gangster mores te leren. En, goed geraden, alhoewel hij liever aan de toog zou blijven plakken, besluit hij om zijn buurmeisje te helpen.

 

Statham is geen briljante acteur, maar voor dit soort rollen is hij uiterst geschikt. De makers proberen heel wat drama in het verhaal te verwerken, toch werkt dit nooit echt omdat het veel te ongeloofwaardig overkomt, daar zijn de mafiatypetjes nu eenmaal veel te nep voor. Een ander minpunt is dat Simon West net iets te veel zin had in een kerstactiefilm, iedereen weet toch wat Schwarzenegger in Jingle All The Way is overkomen? Blijkbaar niet, dus niet schrikken als je Statham een paar keer met een kerstmuts op zijn kaalkop in deze film ziet rondlopen. Die neiging om er een drama van te maken kan ook een domper zijn voor actiefans die Statham alleen maar willen zien meppen, want de kleerkast komt eigenlijk maar vier keer in actie (en dan nog in die verschrikkelijke slow-motionbeelden waarbij je wel botten hoort kraken, maar visueel verweesd achterblijft).