FILM
Abel Ferrara mag je gerust aanstippen als één van de enfants terribles van de Amerikaanse cinema. Vaak verguisd door het grote publiek, maar gelukkig voor hem (vaak) geliefd door critici en bij momenten gelauwerd door de cult community, simpelweg omdat zijn films vaak gewelddadig en controversieel zijn. Zijn stijl wordt vaak omschreven als neo-noir en King Of New York en Bad Lieutenant behoren tot zijn bekendste. Toen hij in 1979 met The Driller Killer (en later met Ms. 45) doorbrak werd hij opgemerkt door de grotere studio's en Fear City is daar het eerste resultaat van.

Een merkwaardige film die ergens het midden houdt tussen de klassieke slasher en het eerste werk van Martin Scorsese, en dan Mean Streets in het bijzonder. Ferrara speelt zich af in het New York waar de inwoners niet al te graag aan herinnerd worden. Vuil en gevaarlijk, en dan in het  bijzonder 42nd Street: het voormalige red light district dat destijds overspoeld werd door hoertjes en pooiers. Leeglopers die alleen maar de taal van de vuist kennen en zich boven de wet stellen zoals bijv. Matt Rossi (Tom Berenger) die samen met zijn vriend Nicky Parzeno (Jack Scalia) de nachtclubs van Manhattan van de mooiste danseressen voorziet zoals zijn ex-liefje Loretta (Melanie Griffith). Rossi gaat gebogen door het leven en toont weinig of geen emoties, en dat komt allemaal omdat hij als profbokser zijn tegenstander ongewild in de ring dood sloeg. Op een avond wordt een van zijn danseressen het doelwit van een meedogenloze killer die haar bont en blauw slaat en met anatomische precisie weet te verminken. Als er meerdere slachtoffers vallen gaan Rossi en Parzeno op zoek naar de losgeslagen gek, maar daar probeert rechercheur Al Wheeler (Billy Dee Williams) een stokje voor te steken.

Het is zeer moeilijk om Fear City zijn (zonder meer verdiende) kans te geven op deze afgrijselijke transfer. Vaak heb je daardoor het gevoel dat je naar een zeer gedateerde film zit te kijken, maar mits wat goede wil kan je er toch ook een prachtig tijdsbeeld in zien. Net zoals in zijn andere films schildert Ferrara zijn personages op een ijskille manier af die vaak worstelen met religieuze vraagstukken. Net zoals Scorsese doet dus, en mocht Ferrara ooit in de buurt van de grootmeester zijn gekomen, dan was het wel met Fear City want alle typetjes lijken regelrecht uit Mean Streets te komen.

Wel blijft het jammer dat Ferrara niet meer uit zijn acteurs en actrices weet te halen. Zo is Melanie Griffith louter gecast om haar blote kont te tonen, terwijl ze het jaar daarvoor met Body Double toch maar mooi bewees dat ze één van de betere actrices uit haar generatie was. Tom Berenger speelt ronduit saai, maar dat kun je in feite altijd van hem zeggen terwijl Billy Dee Williams niet meer is dan een uit clichés opgebouwde New York-cop die zich geroepen voelt om de buurt van het street trash te zuiveren. Ook de slasher is weinig interessant, Ferrara doet geen enkele moeite om ook maar iets over de seriemoordenaar te vertellen, het enige wat we zien is dat hij kickt op het verminken van vrouwen en dat hij zijn ervaringen in een boek met de naam Fear City schrijft. Het gevolg is dan ook dat je naar een film zit te kijken die je nooit weet te pakken. Het enige wat overblijft is een vage trip naar de gore buurten waar gemoord wordt. 

BEELD EN GELUID
Mits wat geluk tref je deze release aan in de bakken van 1 euro. Qua film volledig onterecht, maar qua beeld en geluid ligt deze dvd er op zijn plaats. Dit lijkt op een transfer die van een vhs-tape komt. De kleuren zijn vaal en lelijk, en dat voor een film die zijn setting in het hippe New Yorkse nachtleven heeft. De geluidsband is een simpele Dolby Surround 2.0 zonder effecten, maar wel met begrijpbare dialogen. In de VS verscheen deze film via Shout Factory op blu-ray, maar die is al een hele tijd niet meer te bestellen.

EXTRA'S
Er staat geen enkele extra op deze disk.

CONCLUSIE
Fear City is een iewat lege doos over een zeer interessante tijd uit New York. De film voelt zeer gedateerd aan, maar we hebben een licht vermoeden dat je de schuld bij de ongelooflijke slechte transfer van deze film moet zoeken en die jammer genoeg al het cinefiele plezier wegneemt.