FILM 
“Een film als Amazon Women On The Moon zou men vandaag niet meer kunnen maken. Er is gewoonweg geen markt meer voor de komedie en eerlijkheidshalve is het nu veel eenvoudiger om nog maar eens een Guardians Of The Galaxy of een Black Panther te maken.” Het zijn niet onze woorden, ook al gaan we ermee akkoord, maar wel die van Carl Gottlieb één van de vier regisseurs van Amazon Women On The Moon. Vier regisseurs (jawel) die zich samen achter één film schaarden en amper 80 minuten duurt. Een anthologiefilm, of zo u het wil een satire vol sketches. De film zelf bleek aan de kassa een groot fiasco, maar meer dan dertig jaar toch één van de grappigste films ooit gemaakt. Lange tijd onvindbaar, maar op Blu-ray uitgebracht op het (soms fantastische) 101 Films.

De bedenker van dit alles was John Landis. Deze Amerikaanse filmmaker was met titels als The Blues Brothers, An American Werewolf In London, Trading Places, Three Amigos en Coming To America één van de meest succesvolle regisseur uit de jaren '80, maar de reputatie van zijn carrière kreeg in 1982 een enorme deuk toen bij de opnames van Twilight Zone: The Movie in Californië een helikopter neerstortte en zowel acteur Vic Morrow als twee kindacteurs (Myca Dinh Le en Renee Shin-Yi Chen) hierbij de dood vonden. Velen hielden Landis hiervoor verantwoordelijk, waaronder ook co-producent Steven Spielberg die nadien alle banden met de regisseur brak en waardoor er eveneens een heleboel nieuwe veiligheidsvoorschriften in Hollywood werden geïntroduceerd.

Het concept van een anthologie-film was voor John Landis niks nieuws, want zijn tweede film (The Kentucky Fried Movie uit 1977) was er ook al één. Het is zelfs zo dat Landis van plan was om de film gewoon The Kentucky Fried Movie Part 2 te gaan heten, maar de copyrightkosten waren zo hoog dat Landis een andere titel moest bedenken. Het is misschien wel de schuld van deze rare titel dat de film geen succes werd, hoewel anderen het dan weer aan de nietszeggende poster weten. Want hoe bizar het ook mag klinken, in de jaren '80 was een weldoordachte filmaffiche vaak nog een doorslaggevende factor of een film de kassa zou doen rinkelen of niet.

Het was tijdens het draaien van de actiekomedie Into The Night met Jeff Goldblum en Michelle Pfeiffer dat Landis het idee kreeg om Amazon Women On The Moon te maken. Pfeiffer was trouwens één van de eerste sterren die dat zag zitten, en samen met haar toenmalige echtgenoot Peter Horton in één van de 21 komische sketches zou spelen. Diezelfde Horton was samen met Joe Dante, Carl Gottlieb, John Landis en Robert K. Weiss één van de vijf regisseurs. Sketches van een zeer uiteenlopende aard. Er is bijvoorbeeld een parodie op het verhaal van Jack The Ripper en de Universal-horrorfranchise The Invisible Man, maar er is ook een steeds weerkerende sketch van een zwarte muzak-muzikant die volgens blueslegende BB King geen soul in zijn lijf heeft, of de hilarische episode waarin een bierzuipende vent plotseling via zijn afstandsbediening in het televisietoestel terecht komt. De rode draad is de 'hoofdfilm" Amazon Women On The Moon die alsmaar onderbroken wordt door commercials (wat dus de sketches zijn) en die een heerlijke parodie is op sciencefictionfilms uit de jaren vijftig zoals Queen Of Outer Space met Zsa Zsa Gabor of Forbidden Planet.

Big, bigger, biggest was zo wat het motto van de film want het is duidelijk dat de hele vriendenkring werd opgetrommeld om een rolletje te vertolken. Dat de makers zichzelf niet al te serieus namen, merk je meteen bij de opening credits. In plaats van de kijker te bombarderen met tientallen namen die de revue zullen passeren, lees je gewoon “a lot of actors”. Grote namen nochtans zoals Michelle Pfeiffer, Rosanna Arquette, Carrie Fisher of Griffin Dunne. Maar ook nobele onbekenden zoals Joey Travolta (broer van, en met wie Landis nog zou samenwerken in de derde Beverly Hills Cop) of oudgedienden zoals Sybil Danning die door de vele Roger Corman-producties één van de koninginnen van de B-film was.

Vele komedies uit de '80’s houden vandaag geen stand of kunnen louter nog aanspraak maken op nostalgische gevoelens, maar het is opmerkelijk hoe briljant de grappen in Amazon Women On The Moon wel zijn. Wat over the top, en voor een heleboel mensen misschien net iets te onnozel maar duidelijk het soort komedies die vandaag niet meer gemaakt worden. Scenarieel een zooitje, want in feite hebben de 21 sketches niets met elkaar te maken (behalve dan het absurdisme), maar een film die moeiteloos als één geheel stand houdt en gerust mag bestempeld worden als één van de beste Amerikaanse komedies ooit.

BEELD EN GELUID
Deze film is zowel uitgebracht op het Amerikaanse Kino Lorber als bij het Britse 101 Films, maar zorg ervoor dat je de laatste hebt want er staan veel meer extra’s op de Engelse versie. Het gaat om een compleet gerestaureerde versie en het zijn '80’s-kleuren om van te snoepen en van de meest gevarieerde soort. Flashy, dan weer kitsch en in sommige sketches zwart-wit. Steeds verzorgd en niet de minste storing. Het is dan ook voor de cinefiel een waar genoegen dat boutique-labels als deze vergeten titels op majors (deze komt van Universal) een waardige Blu-ray release bezorgen. De geluidsband is een LPCM 2.0 en is voorzien van Engelstalige subs. Niks wereldschokkends, maar wel verzorgd en opgepoetst en dat is toch ook al iets.

EXTRA'S
Amazon Women On The Moon is eigenlijk een compleet vergeten '80’s-komedie. Eigenlijk vreemd want zowat alle grappen (en dat zijn er heel wat!) uit deze culttitel houden jaren na datum nog altijd stand. De release is zowel in de VS (Kino Lorber) als bij ons (101 Films) vrij vlot te vinden en is een regelrechte aanrader voor eenieder die dol is op '80’s-vertier.