FILM
"Vrouwen van boven de veertig zijn alleen maar goed voor het vuilnis." Het is één van de weinige levenswijsheden die Nathalie (Isabelle Huppert) niet uit één of ander filosofisch werk heeft opgerakeld. Als professor filosofie heeft Nathalie op alles wel één of ander citaat klaar, maar dat het leven niet altijd rijmt met wat de grote denkers der aarde in hun boeken hebben genoteerd, ervaart de vrouw zelf op pijnlijke wijze. Ze heeft een mooi leventje in Parijs en een buitenverblijf in Bretagne, maar als haar man (die ook aan de universiteit les geeft) haar op een koele manier weet te vertellen dat hij na 25 jaar huwelijk wil intrekken bij zijn jonger vriendinnetje, valt het kaartenhuisje in duigen. De wet van Murphy lijkt van toepassing, want ongeveer op hetzelfde ogenblik krijgt ze van haar uitgeverij te horen dat haar boeken niet langer meer zullen gepubliceerd worden. Om het allemaal nog wat erger te maken, slaan ook de stoppen bij haar dement wordende moeder door. En dan is er nog de vreemde relatie met de veel jongere Fabien (Roman Kolinka), een student filosofie naar wie Nathalie opkijkt.

Moeilijke praatzieke cinema? De regisseuse Mia Hansen-Løve die begon als actrice in de film Fin Août, Début Septembre van Olivier Assayas en met wie ze al een tijdje een relatie heeft, spaart in L'Avenir de grote woorden niet. Als dochter van twee professoren filosofie weet ze waar het over heeft en haar vijfde (en tot nu toe laatste) film kreeg op het Filmfestival van Berlijn alle lof met een Zilveren Beer voor de Beste Regie als aandenken.

Of Mia Hansen-Løve nu echt de draaiende motor is van deze praatfilm is een andere zaak, want (alweer) is het Isabelle Huppert die deze film van zo'n meerwaarde doet voorzien dat je hem in één ruk (en dat zonder ook maar één keer te zuchten) uitkijkt. Soms heb je wel de indruk dat ze op automatische piloot overgaat, want opnieuw zie je de Française aan het werk als een kikkerkoele, bijna emotieloze vrouw en haar typische hysterische lach. Løve zelf houdt er geen rekening mee dat een deel van het publiek wel eens geen weet zou kunnen hebben over de grote filosofische werken waarover ze het heeft, maar toch... Hoe zwaar sommige dialogen ook zijn (of beter gezegd hoe vaak je sommige woorden moet herlezen vooraleer ze tot je doordringen), heeft deze film ook een soort van lichtvoetigheid die het allemaal zo realistisch en voelbaar maakt. Dat het personages zijn die de echte wereld hebben vergeten, doet er zelfs niet toe.

Het siert Mia Hansen-Løve dat ze weet dat humor soms moet. Niet dat het billenkletsers worden, maar een scène waarin Isabelle Huppert wanhopig op zoek gaat naar haar kat die de vrije natuur kiest, is hilarisch. Zware thema’s dus zoals sterven, of het feit dat liefde ook wel eens een eindpunt kan hebben, maar toch heb je geen seconde het gevoel dat de regisseuse de kijker met intellectueel gezwets wil overdonderen. Een film met dat net minimale tikkeltje meer, en in dit geval is dat weer Huppert.

BEELD EN GELUID
Arthousereleases moet je in België niet op Blu-ray gaan zoeken, en dat geldt jammer genoeg ook voor L’Avenir. Gelukkig krijgen we een uiterst verzorgd schijfje van Cinemien vol met prachtige beelden uit de Franse natuur en Parijs. De details zijn meer dan goed genoeg om van deze film te kunnen genieten en met perfecte natuurgetrouwe kleuren. De geluidsband is een Franse Dolby Digital 5.1 met (wat had je anders verwacht) veel dialogen en een streepje klassieke muziek en wat Woody Guthrie-blues.

EXTRA'S
Jammer genoeg vind je hier alleen maar een trailer terug.

CONCLUSIE
In L’Avenir word je geconfronteerd met mensen die over hun eigen intelligentie vallen, alle gevoel met de werkelijkheid verloren hebben en personages die je eigenlijk het liefst van al een dreun op de neus zou willen verkopen. Maar toch levert dit fantastische cinema op, en hoewel we er geen flauw benul van hebben hoeveel keer we het al hebben neergepend (en nog zullen schrijven) maar weeral met een Isabelle Huppert die probleemloos deze film naar eenzame hoogtes tilt.