FILM
Twee koppeltjes belanden in een afgelegen dorpje aan een wel heel speciaal tankstation. De eigenaar, Captain Spaulding, loopt verkleed als clown en lokt toeristen naar zijn persoonlijke museum annex rariteitencabinet achterin de zaak, waar hij verhalen verteld over seriemoordenaars en hun slachtoffers. Wanneer hij over de lokale legende Dr.Satan verteld (een dolgedraaid chirurg die vreselijke experimenten met levenden onderneemt), wordt de nieuwsgierigheid van de vier tieners aangescherpt. Ze besluiten op zoek te gaan naar deze legende aan de hand van een wegenkaartje dat Spaulding voor hen heeft opgemaakt. Wanneer ze autopech krijgen beseffen ze nog niet in welke rotzooi ze zijn terechtgekomen. Het duurt niet lang vooralleer ze ingepalmt worden door een bende mentaal gestoorde freaks, die maar één ding met hen van plan is: dood en vernieling zaaien...

Rob Zombie, de drijvende kracht achter de Amerikaanse gotische rockband 'White Zombie' en remixer van de punk-rock-electro band 'Nine Inch Nails' levert met House Of 1000 Corpses zijn regiedebuut af. Het is te zeggen, hij deed dat reeds in 2000, toen de film nog onder contract zat bij Universal. Door de tragische schietpartij in een school in Columbine haakte de voorzitter van de raad van bestuur echter op het laatste moment af. Universal wilde niets te maken hebben met een film die geweld promoot naar jongeren toe. Dus kocht Zombie de rechten van zijn film terug en stapte ermee naar MGM, die de film wilde slijten rond Halloween 2002. No luck either: ook deze maatschappij haakte af wegens té bloederig beeldmateriaal, dat zelfs in geknipte vorm te grotesk werd bevonden. Gelukkig (ook al zullen sommigen dit eerder als 'jammer genoeg' beschouwen) vond de film een veilig onderkomen bij Lions Gate, die de prent eindelijk in 2003 in een beperkte bioscooprelease op de wereld losliet. Mede door deze hype, en de handige tagline: 'The Movie Some Never Wanted You To See' werd de film een instant hit onder de liefhebbers van films met een rauw, obscuur karakter.

Het was pas bij de dvd-release in 2004 dat de film uitgroeide tot een instant cultklassieker. Wat kan er nu, los van deze korte geschiedenisles, gezegd worden over de film zelf? Wel om te beginnen werd deze gemaakt door iemand die ontzettend veel horrorfilms gezien heeft in zijn leven. De invloed die het genre op Rob Zombie's persoonlijkheid heeft gehad, werd visueel gekanaliseerd in House Of A 1000 Corpses. De film is een hommage geworden (geen rip-off zoals sommigen misschien denken) aan de exploitation- en genrefilms uit de jaren zeventig en tachtig. Zo zitten er visuele verwijzingen in naar de ‘cenobites’ uit Hellraiser, lichteffecten zoals deze gebruikt werden door de Italiaanse cineast Mario Bava; setsdesigns uit Dario Argento's Suspiria, soundtrack-inlvoeden van Goblin, de rauwe shockumentary-feel van films als The Texas Chainsaw Massacre, The Hills Have Eyes en The Last House On The Left, vreemde nachtmerries en occulte rituelen zoals in The Serpent And The Rainbow en Lucio Fulci's Zombie en surrealistische montages zoals David Lynch die gebruikte in Eraserhead en Lost Highway. Het materiaal dat Zombie heeft bijmekaar gefilmd werd gedraaid door een horror-liefhebber in hart en nieren, en dat merk je. Dit vergt uiteraard een speciale inspanning van het publiek, aangezien deze film niet bepaald vlotjes en licht over het scherm heenrolt (wat je door het luchtige Scream-achtige begin wel eens verkeerdelijk zou kunnen denken). Mensen die een duidelijke, welomlijnde film met een happy end verlangen, blijven liever mijlenver verwijderd van deze release.

Horrorliefhebbers en cultfreaks daarentegen komen ruimschoots aan hun trekken. De prent spitst zich enkel toe op mensen die goed thuis zijn in het horrorgenre, en net als de regisseur zelf veel van dit soort filmische watertjes hebben doorzwommen. Het banale scenario dient enkel om de prent een beetje richting te geven, waarna het visueel imponerende aspect het volledig overneemt. House Of A 1000 Corpses speelt als een hallucinante nachtmerrie waaruit je (zeker naar het einde toe) meteen wil ontwaken, maar die zo krachtig is dat je toch de afschuwelijke afloop wil meemaken. Deze nog redelijk gekuiste versie (er zou een Director's Cut in de maak zijn) is niet zozeer schokkend door het veelvuldige bloedvergiet, maar wel door de hyperactieve filmische stijl en de donkere, zwaarmoedige vormgeving van de sets en freaky figuren. Ook de extra troef die Rob Zombie heeft door zijn achtergrond met muziek en geluid wordt op een geslaagde, soms zwaar contrasterende manier uitgespeeld. Ben je een genreliefhebber en sta je open voor een wilde, onvergetelijke, en bovendien compleet mentaal gestoorde filmische rit; dan zul je nog dagen later wakker liggen van deze film, en hem dierbaar in je DVD-collectie koesteren. Zeg niet dat Dr.Satan je niet heeft gewaarschuwd!

BEELD EN GELUID
Ondanks het feit dat deze film op een enkellaags dvd werd vastgelegd is de beeldkwaliteit voortreffelijk. Cleane digitale shots worden afgewisseld met beeldfilters, het gebruik van vuile grainy pelicule en korte filmfragmenten uit zwart/wit horror-klassiekers. Het beeld is 1.85:1 anamorfisch en bevat een uitstekende contrastwaarde. Ook zijn de kleuren rood en blauw werkelijk formidabel afgelijnd binnen het kleurenpalet. De beeldscherpte is over uitstekend, tenzij deze met opzet door de filmmakers werd afgezwakt bij bepaalde scènes. Het geluid is zowel in Dolby Digital 5.1 als DTS beschikbaar, waarbij alle kanalen optimaal benut worden met het veelvuldige gebruik van split surround. De DTS track klinkt merkelijk beter op het gebied van dynamiek en frequentiebereik. De dialogen zijn helder en verstaanbaar en de muziek pompt heftig de buren tot wanhoopsdaden.. Het enige minpuntje is de grote compressiegraad van de geluidstrack waardoor er nergens echt sprake is van enige ‘warmte’ in de lage tonen en een té schrille klank in het gebied boven de 10kHz. Het geheel klinkt bij momenten hierdoor lichtje metalig. Dit minpunt is echter nooit op een dusdanige manier storend dat ze de kijkervaring in de weg zit.

EXTRA'S
Enkel de bioscooptrailer wordt ons op smakelijke wijze geserveerd.

CONCLUSIE
Deze film is een regelrechte aanrader voor elke doorwinterde horror- of cultfreak. Rob Zombie brengt een eerbetoon aan het exploitation-genre en gooit hiervoor alle mogelijke stylistische registers open. Het resultaat is een visueel ritje op de achtbaan dat vooral naar het einde toe veel weg heeft van een traumatische nachtmerrie. Deze dvd hoort zeker thuis in je collectie indien je al begint te watertanden bij het lezen van deze conclusie. Schuimbekkend kijken we uit naar zowel de Director’s Cut als de sequel die beiden in de maak zijn... Laat de spoken maar komen!