FILM
Kate: What're they doing?
Billy Peltzer: They're watching Snow White. And they love it.

De ietwat klunzige uitvinder Randall Peltzer (Hoyt Axton) woont met vrouwlief Lynn (Frances Lee McCain) en zoon Billy (Zach Galligan) in het dorpje Kingston Falls. Kerstmis nadert en vader Randall is dan ook tevreden wanneer hij tijdens een zakenreis, die hem ondermeer naar Chinatown brengt, een origineel geschenk kan kopen voor Billy. Hoewel eigenaar Mr. Wing (Keye Luke) geen zin heeft om het dier te verkopen weet Randall hem te overtuigen. Terug thuis geeft Randall, de Mogwai (het ras van het diertje, tijdens de film wordt niet dieper ingegaan op de oorsprong ervan) genaamd Gizmo aan zoon Billy met de waarschuwing dat hij zich aan drie strikte regels moet houden. Een Mogwai zoals Gizmo verdraagt geen zonlicht, mag niet in contact komen met water en mag onder geen beding na middernacht eten. Billy kan zich een tijdje aan deze regels houden maar wanneer Gizmo een glas water over zich heen krijgt, ploppen meteen een boel harige bollen uit het krijsende beestje. Al snel veranderen de harige bollen, tot de grote schrik van Gizmo, ook in Mogwai's. Het begint pas helemaal fout te lopen wanneer de Mogwai's na middernacht kunnen eten en veranderen in Gremlins...

Stripe: Gizmo Caca.

Sinds midden jaren '80 is ondergetekende gebeten door het filmvirus en de film die aan de basis ligt hiervan is deze Gremlins. Als leerling van de basisschool Sint-Jozef te Kortrijk kregen wij elk jaar voor Sinterklaas de kans om gratis een film mee te pikken in de plaatselijke Pentascoop bioscoop. De films die ons toen voorgeschoteld werden zijn, op een gecensureerde versie van Hector na, al lang uit mijn geheugen vervlogen. In het derde leerjaar kregen wij echter ook de kans om een film op video te bekijken in de week voor de kerstvakantie. De schoolrefter was voor de gelegenheid omgetoverd tot een high-end cinemazaal met, voor die tijd nog behoorlijk revolutionair, een video en een tv-toestel de naam tv met moeite waard. Those were the days. Terwijl onze voorgaande cinefiele ervaringen zich op die leeftijd voornamelijk beperkten tot E.T. en wat ongevaarlijke Disney-tekenfilms kregen we er nu, voor een zeven à achtjarige, het behoorlijk griezelige en gruwelijke Gremlins voorgeschoteld. Gremlins wist ondergetekende en zijn klasgenootjes te raken als een wel gemikte uppercut, de mix van griezelen en lachen was iets nieuws, iets spannend. Na het bekijken van Gremlins voelden we ons toch voor even reeds een echte man. Wat later, in 1986 – 1987 kreeg ik toegang tot één van de grootste innovaties sinds de ontdekking van het wiel, een echte videorecorder, en dat bij ons thuis. Drie keer raden welke videotape er als eerste afgespeeld werd, juist ja, Gremlins. Tijdens het "researchen" voor deze bespreking kon ik tot mijn grote vreugde vaststellen dat Gremlins op nog meer mensen een grote indruk heeft nagelaten. Eén van onze collega's van moviegids.be had het volgende te zeggen over Gremlins: Wie op jonge leeftijd door de filmmicrobe gebeten is, herkent het ongetwijfeld: die eerste film die zo'n indruk achterlaat dat hij een periode lang je leven lijkt te beheersen. Voor sommigen is die ervaring slechts een fase, om die dan later weer van zich af te schudden als de oude huid van een slang, maar velen onder ons blijven bij de interesses die door die ene film gegrondvest werden. In de jaren '80 waren er een aanzienlijk aantal films die een hele generatie filmliefhebbers en -makers hebben beïnvloed. Een van die producties uit die eigenaardige eighties was ongetwijfeld Gremlins.

Wanneer men een film een keer of 15 heeft gezien dan kan men gerust zeggen dat het een film is die het één en ander heeft losgemaakt. Twintig jaar later en duizenden films verder behoort Gremlins nog steeds tot het meest fantastische wat wij ooit hebben mogen aanschouwen. Talrijk zijn ze, de films die we als kind of tiener leuk vonden en die nu, jaren later, echte crap blijken te zijn. Zo blijken ondermeer Commando, Top Gun en Rambo iets minder geniaal te zijn dan we op 12-jarige leeftijd dachten. Niet zo bij Gremlins. Het verhaal van Gremlins mag dan niet wereldschokkend origineel zijn de uitwerking neigt naar de perfectie. De sterren van het verhaal zijn niet de acteurs, en dit ondanks hun toch wel verdienstelijke acteren, neen, de echte sterren zijn Gizmo en de Gremlins, die er ronduit fantastisch uitzien. De poppen en de animaties zijn gewoon subliem en we hopen echt heel erg dat indien er ooit een der€de Gremlins film zou komen men de CGI grotendeels achterwege laat en voor poppen en klassiek animatie opteert. We maken ons echter weinig illusies dat een film als Gremlins heden ten dage nog gemaakt kan worden met poppen (lees: zonder CGI). Ook om diverse andere redenen kan een jeugdfilm als Gremlins vandaag de dag wellicht niet meer gemaakt worden: de bij momenten pikzwarte humor en een aantal best wel gruwelijke scènes zouden nu zeker de toorn van de studiobonzen en de censors opwekken. Om u een idee te geven, twee films waren grotendeels verantwoordelijk voor het invoeren van de Amerikaanse PG-13 keuring: Indiana Jones And The Temple Of Doom en Gremlins

Ons enthousiasme voor Gremlins beperkt zich echter niet tot de poppen, er is zoveel meer. Er is de heerlijk foute humor, er zijn de talrijke verwijzingen naar films als E.T. (diverse keren, misschien niet zo verrassend als men weet dat Steven Spielberg producer was bij Gremlins), The Time Machine, The Howling en The Wizard Of Oz. In tegenstelling tot de tweede Gremlins-film weet dit eerste deel op perfecte wijze te balanceren tussen humor en horror, de enige film die op dit vlak in de buurt komt is het quasi even magistrale Braindead van Peter Jackson. We mogen natuurlijk ook de fantastische soundtrack van Jerry Goldsmith niet vergeten. Goldsmith oogstte dan wel veel meer roem met zijn werk voor Alien of The Omen maar wat ons betreft moet deze Gremlins-soundtrack zeker niet onderdoen. Gremlins is het magnum opus van regisseur Joe Dante, een man die nog steeds door genre liefhebbers geprezen wordt voor een aantal andere van zijn films zoals Piranha, The Howling en Matinee. Wij blijven hem in ieder geval eeuwig dankbaar voor deze Gremlins, de film die onze passie voor film deed ontbranden.

Pete: One, two, three, four, five new ones. NOW can I have one?
Billy Peltzer: I don't know, Pete.
Pete: Hey, look! That one's got a cute little stripe on its head. Hey, cutie.

BEELD EN GELUID
Zowel de beeld-en geluidskwaliteit op deze dvd zijn redelijk goed te noemen. Het beeld oogt bij momenten wat soft en er komen af en toe printbeschadigingen voor. De Engelse Dolby Digital 5.1 track legt het accent voornamelijk op de front speakers maar tijdens een aantal scènes weet de track ook met de ruimtelijke effecten indruk te maken.

EXTRA'S
De hier besproken versie werd reeds in het jaar 2000 uitgebracht zonder extra's in een snapper-editie. Anno 2005 krijgen we hetzelfde schijfje (in een ander doosje) als duopack met Gremlins 2: The New Batch. Ondertussen werd in de VS een mooie regio 1 Gremlins: Special Edition uitgebracht met een aantal zeer interessante extra's en een betere beeldkwaliteit. Het blijft echter wachten op een regio 2 Special Edition. Een pijnlijk gemiste kans.

CONCLUSIE
Tien op tien, nooit gedacht dat ik ooit een dergelijke score zou geven aan een film maar als er één is die het voor mij persoonlijk verdient dan wel Gremlins. De perfectie, iets wat niet kan gezegd worden van deze dvd-release. Misschien zijn een paar duivelse Gremlins verantwoordelijk voor het feit dat we het moeten stellen zonder Special Edition?

Billy Peltzer: It's the creatures!
Sheriff Frank: Ah, the creatures.
Billy Peltzer: The creatures are making it look like an accident!