FILM
De knappe Daisy Brooks (Miriam McDonald) komt op het prestigieuze Beckshire College terecht en beleeft de tijd van haar leven. Ze krijgt niet alleen een zeer royale beurs, maar bovendien wordt ze uitgenodigd om lid te worden van een exclusieve campusvereniging: de "Ivies". Wat Daisy niet weet is dat de Ivies meer zijn dan een geheim zusterschap. Al snel komt ze terecht in een onontwarbaar kluwen van seksuele intriges, verleiding, gevaarlijke complotten en zelfs moord...

"The seduction continues..."

De eerste Poison Ivy ('92), met Drew Barrymore, Tom Skerritt en - of all people - Leonardo DiCaprio, was al geen hoogvlieger in het subgenre van de erotische thriller en flopte terecht aan de bioscoopkassa's. Toch vond één of andere slimme ziel het nodig om de franchise in '96 nieuw leven in te blazen met Alyssa Milano in de hoofdrol. Net als zijn voorganger was Poison Ivy II een combinatie van flauwe tienerperikelen met het soapgehalte van Familie en wat tamme erotiek. Verwacht echter geen schokkende gebeurtenisssen, want zelfs de zogenaamde unrated versies kunnen gerust vertoond worden in primetime op één of andere familiezender.

Ondanks het deit dat de sequel de reguliere bioscoopschermen zelfs niet haalde, bestaat er schijnbaar toch een fanbase voor dit soort fletse producties, getuige de productie van de tweede sequel: Poison Ivy: The New Seduction. Van Alyssa Milano is geen spoor meer te bekennen, maar dit keer kwamen de producenten uit bij de bijzonder fraaie Jaime Pressly. Deze blonde stoot stond toen nog aan het begin van haar prille carrière en bouwde na de derde Poison Ivy-prent gestaag een succesvolle loopbaan uit. Ze speelt niet alleen de hoofdrol in de bekroonde succesreeks My Name Is Earl - waarvoor ze bekroond werd met een Emmy en een Golden Globe nominatie, maar ze zat ook in een aantal belangrijke bioscoopfilms. Het is dankzij haar aanwezigheid dat de derde film in de franchise meer entertainend en vlotter is dan de twee voorgaande films samen. Het is wederom geen grote kunst, maar het is wel een genreprent die gemaakt is met zijn doelpubliek voor ogen en waarvan het scenario even weinig om het lijf heeft als de actrices.
 
Ironisch genoeg zou het elf jaar duren eer iemand op  het idee kwam om een vierde film te maken. Poison Ivy: The Secret Society is een televisiesequel en dat is er meermaals aan te zien. Niet alleen is de film tam qua erotiek en bloot, bovendien mist de film de nodige dynamiek en zwier in de regiestijl. Het camerawerk en de montage zijn eveneens nogal flets. Het acteerwerk overstijgt nergens de gemiddelde weekendfilm en de cast bestaat, met de uitzondering van Catherine Hicks (Child's Play, 7th Heaven), uit een resem minder bekende televisieacteurs. De film doet meermaals denken aan een erotische en vrouwelijke versie van The Skulls (2000), maar dan zonder de spanning en de pit van de eerder vermelde bioscoophit. Poison Ivy: The Secret Society zal door de prikkelende cover ongetwijfeld nog wel een publiek weten te vinden, maar wat ons betreft mag deze film het einde betekenen van deze onzinnige franchise.

BEELD EN GELUID
Het anamorfische widescreenbeeld is scherp met een prima contrast en schaduwdetail. De kleuren ogen warm en natuurlijk en het zwartniveau is op zijn beurt erg strak. Het beeld is proper en vuiltjes vormen geen probleem. Filmgrain, beeldruis en compressiefoutjes blijven eveneens binnen de perken. De Engelse Dolby Digital 5.1-track klinkt helder, met een goede weergave van muziek en geluidseffecten. De dialogen zijn over de hele lijn goed te verstaan en komen netjes uit de centerspeaker. Ruis of andere storingen hebben we gelukkig niet bemerkt. 

EXTRA'S
Er zijn geen noemenswaardige extra's aanwezig op de dvd. 

CONCLUSIE
De vierde film in de vooral op video en dvd succesvolle Poison Ivy-reeks, is opnieuw een fletse en soms ronduit saaie erotische thriller geworden. Het acteerwerk is typisch voor een televisiefilm. De beeld- en geluidskwaliteit zijn anderzijds van een prima kwaliteit.