Snoopy's Reunion
Het eerste verhaaltje spreekt alleszins het meest tot de verbeelding. Het werd in 1991 gemaakt voor televisie, en vertelt essentieel het verhaal hoe Snoopy van de Daisy Hill Puppy Farm uiteindelijk de hond van Charlie Brown werd, nadat hij eerst bij een gezin belandde waar er geen honden op het appartement mochten. De verhaallijn spreekt hier overigens de strips zwaar tegen, want volgens deze tekenfilm waren Linus Van Pelt en Sally Brown al geboren toen Charlie Brown Snoopy ging kopen; in de strips was Snoopy er al bij de geboorte van beide figuren. Maar soit: na een paar jaar gelukkig toeven in het gezin Brown wordt Snoopy wat weemoedig, en Charlie en Sally stellen voor om Snoopy's zeven broertjes en zusjes terug uit te nodigen voor een reünie, en terug een bezoek te brengen aan de Daisy Hill Puppy Farm. Op een ochtend staat de tuin van de Browns vol met familieleden van Snoopy, en de picknick naar Daisy Hill wordt ingezet. Maar je kan het verleden niet zo makkelijk laten herleven. Zeker niet als er op de plek van de Puppy Farm nu een vijf verdiepingen hoge parkeergarage staat...

 

It's The Flashbeagle, Charlie Brown
Dit filmpje dateert uit 1984, en scenariogewijs willen de makers duidelijk een graantje meepikken van het succes van Flashdance. Charlie Brown vraagt zich af waarom hij geen normale hond heeft die 's morgens hem uitgeleide doet wanneer hij naar school gaat en hem 's avonds al even enthousiast begroet. Helaas: Snoopy ligt als een zak zout op zijn hok. De reden? Elke avond en nacht trekt Snoopy naar de discotheek en laat zich daar als een sterdanser uit. Ook de andere Peanuts voeren een dansnummertje op: Peppermint Patty bezingt haar goede conditie, Lucy Van Pelt ramt het er middels een song nog eens goed in dat zij, en alleen zij, de baas is, en Pig-pen doet een dansje waar het hele huis van vuil wordt.

 

It's The Flashbeagle heeft niet even veel narratief als Snoopy's Reunion, en bevat meer verfilmde cartoons, zoals die waarin Peppermint Patty tijdens haar spreekbeurt met haar haar in de klemmen van haar ringkaft vast zit. Beide filmpjes zijn echter atypische Peanutsprodukten, omdat er in beide films volwassen mensen te zien zijn, alhoewel we de ouders van de kinderen nergens zien (behalve de moeder van Lila, maar die behoort niet echt tot het Peanut-clubje), en alhoewel de leerkracht op school nog altijd gewoontegetrouw klinkt als een trombone met een demper.

BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit is nog redelijk stabiel voor filmpjes uit de jaren '80 en begin van de jaren '90. De opzet van de films zelf (én waarschijnlijk ook het budget) is minimalistisch, wat alleszins niet aan de middelen ligt die Schulz er bij leven tegenaan kon gooien, maar veeleer omdat het nu éénmaal de huisstijl van Schulz is om de dingen simpel te houden. Dus bijvoorbeeld voor uithalen van de surroundkanalen bent u bij deze tekenfilms compleet aan het verkeerde adres. Er is hier en daar een klein compressiefoutje te merken. De kleuren zijn echter mooi en laten het Peanuts-universum op een waardige wijze doorgroeien naar het kleine scherm.

EXTRA'S

De disk bevat zowaar een stuk bonusmateriaal: de documentaire Together Again: A Peanuts Voice-Cast Reunion, (9:51), een reünie van de kindsterretjes die de stemmen voor enkele van de tekenfilms inspraken, ter gelegenheid van een stripbeurs. Doorheen de jaren hebben elk van de karakters meerdere lezers gehad, die intussen allemaal ouder zijn geworden, vaak zelf kinderen hebben, en die kinderen kunnen vaak nog de stempartijen van hun ouders briljant naspelen. Notoire afwezige is Stacy Ferguson, die in de filmpjes nog de stem van Sally Brown insprak, maar uiteraard nu voornamelijk bekend is als de frontvrouw van de Black Eyed Peas.

 

CONCLUSIE

Deze disk bevat één zeer goede en één middelmatige aflevering uit het bijna niet meer te overziene archief Peanuts-tekenfilms. Een leuke verrassing op deze Duitse dvd is dat er de originele Engelse dubbing én Nederlandse ondertiteling aanwezig is.