FILM
Totaal onverwacht crasht de Space Shuttle, en een groot deel van Amerika is bezaaid met brokstukken. Vanuit de ruimte is er echter nog iets anders in de dampkring binnengedrongen: een endo-micro-organisme dat zowel bestand is tegen de koude van outer space als de warmte van de wrijving bij terugkeer in de dampkring. De eerste mensen die de brokstukken aanraken worden drager van een buitenaards virus, en via lichaamsvloeistoffen wordt al snel een significant deel van de bevolking besmet. Psychiater Caroll Benell (Nicole Kidman) merkt dat verschillende van haar patiënten zich op korte termijn anders beginnen te gedragen, en vooral dat honden schijnbaar vijandig reageren op sommige personen. Ze is niet helemaal op haar gemak wanneer haar zoontje Oliver (Jackson Bond) tijdelijk bij zijn vader Tucker Kaufman (Jeremy Northam) verblijft, en er overal op de media te horen is dat iedereen moet worden ingeënt tegen een grieppandemie. Wanneer ze een vreemd staal aan haar nieuwe vriend, dokter Ben Driscoll (Daniel Craig) bezorgt, en die het op zijn beurt doorgeeft aan Stephen Galeano (Jeffery Wright) een specialist in immunolotie, gaan de poppen aan het dansen. Het virus verspreidt zich zoals gezegd via vloeistoffen, maar incubeert maar van zodra de patiënt in slaap valt. Wanneer Caroll haar zoontje terug tracht te halen bij haar man, besmet hij haar ook. Zoonlief blijkt bovendien immuun voor de besmetting te zijn, omdat hij als kind een welbepaalde vaccinatie tegen waterpokken heeft gehad. Oliver zou dus de sleutel kunnen zijn om een vaccin te ontwikkelen, tenminste als Carol erin slaagt hem veilig en wel bij het immunologische laboratorium te brengen. En omdat ze zelf al besmet is geldt er maar één vuistregel: wat er ook gebeurt, ze mag niet in slaap vallen.

Het Hollywooddebuut van Oliver Hirschbiegel (Der Untergang) lijkt op het eerste zicht een doordrukje van Invasion Of The Body Snatchers met een streep The Stepford Wives. Toch weet de regisseur er een eigentijdse draai aan te geven: onder invloed van het buitenaards virus verliezen de mensen weliswaar hun onafhankelijkheid en worden ze in een soort symbiose met elkaar gedwongen, maar het neveneffect daarvan is wel dat zowat alle wereldbrandhaarden op een paar maandan geblust worden, en dat oorlog en conflict binnen de kortste keren tot het verleden behoren. Het morele dilemma dat zich daarbij stelt is interessant, maar komt maar oppervlakkig ter sprake en er zat alleszins méér in mocht de film bijvoorbeeld een kwartiertje langer geduurd hebben en nog iets met dat gegeven hebben aangevangen. Maar The Invasion is zeker niet slecht, heeft bouquet en Nicole Kidman die volgens mij vaak toegeeft aan de neiging tot overdrijving, houdt zich gelukkig redelijk in; alhoewel het niet erg geloofwaardig is dat ze aan slaapdeprivatie lijdt en intussen nog tijd genoeg vindt om een hoop volk letterlijk van haar wagen af te rijden. Daniel Craig draaide deze film ongeveer tegelijkertijd met Casino Royale en is niet altijd even goed bij de les. De film had alleszins baat gehad bij een iets somberdere look en wat meer gore om de ernst te onderstrepen, maar wat mij betreft is Hirschbiegel geslaagd in zijn Hollywood-burgerschapsproef.

BEELD EN GELUID
The Invasion ziet er prima uit, met een koele, scherpe transfer zonder de minste onregelmatigheden, gehuld in een palet waarin warm geeloranje en onderkoeld blauw met elkaar om de overhand dingen. De beeldvoering is helder, waarbij onder meer de littekens die het virus veroorzaakt met veel zin voor textuur in beeld verschijnen; de zwarttonen zijn wat aan de lichte kant, maar dit schijnt niet echt te storen want ze sluiten aan bij de redelijk bloedloze en bijna familievriendelijke uitstraling van de film. De Dolby TrueHD 5.1-geluidstrack vat indrukwekkend aan met het neerstorten van de Space Shuttle en de verwarde atmosfeer bij de omstaanders op de grond, en ook in bijvoorbeeld de auto-achtervolging en de ondersteuning per helikopter wordt het beste uit de kast gehaald. De dialogen zijn redelijk accuraat maar soms een beetje aan de stille kant.

EXTRA'S
Helaas is de hoeveelheid bonusmateriaal wat aan de magere kant. De documentaire The Invasion: A New Story (2:57), waarin duidelijk de parallel wordt getrokken met oude invasiefilms, is wat kort, en The Invasion: On The Set (3:23), waarin we de lokaties te zien krijgen is wat luchtig en té nadrukkelijk lovend voor regisseur Hirschbiegel. In The Invasion: Snatched (3:15) wordt de vraag gesteld of de manier waarop het virus zich verspreidt wel geloofwaardig is, en tot slot wordt in We've Been Snatched Before: Invasion In Media History (18:54) het beste voor het laatste bewaard: in deze featurette wordt de impact van vergelijkbare films en andere werken uit het sciencefictiongenre geanalyseerd en hoe dergelijke films inspelen op de existentiële angst van de mens.

CONCLUSIE
Een goeie scifithriller op een goeie schijf met een peulschil aan bonusmateriaal. Het had slechter kunnen zijn.