FILM
Bezig bijtje, die David Gordon Green. Op relatief jonge leeftijd regisseerde en produceerde de Amerikaan al een uitgebreid en gevarieerd repertoire van films. Gevarieerd ook van niveau, met een voorliefde voor komedies (Pineapple Express, The Sitter, Your Highness). Snow Angels hoort bij zijn betere werk en is serieus van toon. Gordon Green kon voor de verfilming van het gelijknamige boek van Stewart O’ Nan een beroep doen op een leuke schare van acteurs met Sam Rockwell (Moon, Iron Man 2) en Kate Beckinsale (The Aviator, Underworld) op kop. Green zorgde aanvankelijk alleen voor de screenplay, maar regisseerde de film uiteindelijk gewoon zelf.

Voor Annie Marchand (Beckinsale) is het leven geen pretje. Ze werkt zich krom in een diner terwijl ze als alleenstaande moeder ook de volledige zorg heeft over haar dochtertje Tara. De vader van het meisje, Glenn (Rockwell), is niet volledig uit beeld verdwenen, maar hij is het type waarvoor het predicaat born loser lijkt uitgevonden. Hij voert een gevecht met zijn innerlijke demonen, wat voor Annie reden genoeg is om hem zo ver mogelijk uit de buurt te houden. Maar Glenn laat zich niet zomaar opzij zetten en blijft Annie en Tara lastigvallen, terwijl hij zijn kracht probeert te halen uit zijn geloof. Parallel met de belangrijkste verhaallijn volgen we ook de ontluikende liefde tussen tieners Arthur (Michael Angarano) en Lila (Olivia Thirlby). Arthur werkt soms als hulpje in de diner met Annie, die enkele jaren terug zijn babysitter was. De verhoudingen worden op de spits gedreven als Tara plots verdwijnt.

Beckinsale is nooit de beste actrice geweest en ook hier is ze een tikkeltje ongeloofwaardig als working class girl met een rotjob en een zwaar privéleven. De make-upafdeling mag dan haar best gedaan hebben om haar er toch een beetje slonzig uit te laten zien, ze ziet er nog altijd net iets te afgelikt goed uit en ze acteert net niet overtuigend genoeg om echt geloofwaardig te zijn. Gelukkig is er nog Sam Rockwell die zich zoals steeds met veel grinta op zijn rol gooit en de nodige explosiviteit en présence aan zijn personage toevoegt. De relatie tussen Arthur en Lila werkt Gordon Green op een eenvoudige maar leuke manier uit. En je kan moeilijk anders dan de twee een schattig koppel noemen.

Gordon Green laat alle poeha links liggen en vertelt het verhaal op een ingehouden, serene manier. Hij laat de beelden en scènes voor zich spreken - wat ze ook doen - en gebruikt alleen de sfeervolle soundtrack als extra ondersteuning. Een voorbeeld van die subtiliteit vinden we terug in de manier waarop Gordon Green de invloed van de religieuze fascinatie van Rockwells personage benadrukt. De winterse sfeer en licht melancholische toon worden visueel op een doeltreffende manier door DoP Tim Orr vorm gegeven en missen hun effect niet.

BEELD EN GELUID
Snow Angels maakt gebruikt van een leuk kleurenpalet dat de winterse sfeer passend benadrukt. De kleurvakken schuiven niet altijd perfect in elkaar, maar verstoren de kijkervaring weinig. Snow Angels kan gelukkig ook rekenen op een meer dan degelijke geluidskwaliteit, wat belangrijk is voor de sfeer van de film. Voorgrond- en achtergrondgeluiden zijn prima op elkaar afgestemd.

EXTRA’S
Er zijn geen extra’s te bespeuren.

CONCLUSIES
Snow Angels is een van de beste films van David Gordon Green. De film is eenvoudig van opzet en regie maar vat net daardoor de toon van het boek zo goed.