SERIE
Een experiment met een nieuw soort wapen waarmee de Amerikaanse geheime dienst een Al Qaeda-basis probeert lam te leggen loopt verschrikkelijk fout af. Over de hele wereld valt de elektriciteit uit; een evenement dat de Blackout wordt genoemd. Een vijftiental jaar later is de mensheid weer in het tijdperk van paard en kar gedwongen. Amerika is verscheurd in een lappendeken van elkaar bestrijdende mini-staatjes.




Ben Matheson (Tim Guinee), iemand die kennelijk meer weet over de oorzaak van de Blackout, leidt een teruggetrokken bestaan in een dorpje, samen met zijn dochter Charlie (Tracy Spiridakos), zijn zoon Danny (Graham Rogers) en zijn nieuwe vriendin Maggie (Anna Lise Phillips). Op een dag staat er een knokploeg van de Monroe Republic voor zijn deur, geleid door majoor Tom Neville (Giancarlo Esposito). Ze hebben van generaal Sebastian Monroe (David Lyons) hoogstpersoonlijk de opdracht gekregen om Ben naar het hoofdkwartier van de generaal in Philadelphia te brengen. Ben weigert en in de schermutseling die daarop volgt wordt hij neergeschoten. Bij gebrek aan beter besluit de majoor dan maar om Danny geboeid mee te voeren. De stervende Ben kan nog net aan Charlie vragen om contact te zoeken met zijn broer, Miles Matheson (Billy Burke), die in wat overblijft van Chicago een bar openhoudt. Aan zijn buurman Aaron Pittman (Zak Orth) vertrouwt Ben een kostbaar medaillon toe, blijkbaar het voorwerp waar de Monroe-militie op uit was. Charlie, Maggie en Aaron vertrekken naar Miles, in de hoop dat die hun broer kan bevrijden.




Miles is aanvankelijk niet happig om zijn vervreemde familie bij te staan, maar eens majoor Neville ook achter zijn veren blijkt te zitten, is nietsdoen niet langer een optie. De strijd wordt niet met gelijke wapens geleverd, want de militie heeft het gebruik van vuurwapens door gewone burgers strafbaar gesteld. Miles is gelukkig een begenadigd zwaardvechter, wat de vluchtelingen meer dan eens voordeel oplevert. Hij heeft echter een donker kantje: in een ver verleden was hij de rechterhand van Sebastian Monroe en een al even wreedaardig militielid. Om de één of andere reden (die uiteraard pas in de laatste aflevering uitgeklaard wordt) heeft Miles afstand genomen van Monroe, en de twee staan elkaar nog steeds naar het leven. Miles krijgt ook nog ondersteuning van een oude vriendin, Nora Clayton (Daniella Alonso), die zich bij een militie heeft aangesloten die de Verenigde Staten weer in ere wil herstellen. Het medaillon dat Aaron van Ben heeft gekregen blijkt in een straal van enkele meters de elektriciteit weer te kunnen herstellen, en is één van een reeks van twaalf, die de aanvankelijke bedenkers van het Blackout-project voor zichzelf als een soort van levensverzekering hebben ontworpen.

Al vlug blijkt waarom Danny zo gegeerd is bij Monroe: hij wordt als pressiemiddel ingezet om Rachel Matheson (Elizabeth Mitchell), de al jaren dood gewaande vrouw van Ben, te dwingen de technologie van de hangers prijs te geven en een versterker te bouwen waardoor de actieradius van de hanger gevoelig wordt uitgebreid. Mocht de Monroe Republic namelijk als enige over stroom beschikken, dan heeft Monroe als enige de beschikking over helikopters en vliegtuigen waarmee hij de naburige republieken kan bestoken. Monroe is echter paranoïde als de pest en meer dan eens brengt hij zijn naaste medewerkers om als hij ook maar het minste vermoeden heeft dat ze zich tegen hem hebben gekeerd. Ook Tom Neville valt uit de gratie als blijkt dat zijn zoon Jason (JD Pardo) heimelijk verliefd is geworden op Charlie. Vanuit onverwachte hoek krijgt Monroe de hulp aangeboden van Randall Flynn (Colm Feore), de voormalige projectleider van operatie Blackout, die hem nog meer medaillons aanbiedt en de mogelijkheid om ze te activeren. Monroe richt zijn pijlen in eerste instantie op de republiek Atlanta, die hem al langer een doorn in het oog is. Presidente Kelly Foster (Leslie Hope) van Atlanta heeft geen andere keuze dan een alliantie aan te gaan met de rebellen van Miles én met Tom Neville om weerwerk te bieden aan de Monroe Republic. Miles ondervindt echter dat de methoden van Atlanta al even moreel verwerpelijk zijn als die van Monroe zelf, én Tom Neville blijft natuurlijk iemand die voor geen haar te vertrouwen is.




Als Monroe ook Randall Flynn beu begint te worden en dreigt hem te executeren, onthult Flynn dat het controlecentrum van waaruit de Blackout werd gecreëerd, nog steeds intact is. De locatie, die enigszins cryptisch The Tower wordt genoemd, bevindt zich op een geheime plaats in de Plains Nation. Aaron en Rachel reizen er naartoe, Aaron met de bedoeling de elektriciteit weer aan te schakelen, Rachel met de bedoeling om haar persoonlijke wraakzucht te stillen en Monroe om zeep te helpen. In de Plains Nation wacht echter alle partijen nog een verrassing die de wereld opnieuw op zijn grondvesten kan doen daveren.




Het postapocalyptische genre, waarin een groep overlevers tracht te roeien met de riemen die ze nog heeft, ligt me wel. Veel elementen uit Revolution zijn daardoor echter een doorslagje van reeksen als Jericho en The Walking Dead, recent ook nog Falling Skies en in mindere mate ook van Lost. Revoluton is het geesteskind van Eric Kripke, die qua langlopende series met Supernatural zijn sporen reeds heeft verdiend. Revolution gaat echter gebukt onder een hoop logische en inhoudelijke fouten, waarin het gebrek aan een consistente timing het grootste gebrek is. Waar in het begin van de reeks een tocht van één staat naar een andere soms wel drie afleveringen duurt, wordt er in het einde van de reeks van staat naar staat gereisd alsof de hogesnelheidslijnen van Amtrak nog steeds actief zijn. Miles Matheson hakt bovendien zonder problemen met zijn sabel een half regiment tot de tanden bewapende Militia-leden in mootjes, terwijl met de coil guns (een soort van superwapen waar je de tegenstander letterlijk mee aan gort kan schieten) niemand behoorlijk schijnt te kunnen mikken. Ook wetenschappelijk wordt er een hoop nonsens verkocht: de medaillons kunnen blijkbaar op de meest eenvoudige manier onder meer lampen weer laten branden, maar over wat de bron van de stroom is in een wereld waar 15 jaar geen elektriciteit heeft gewerkt, wordt zedig gezwegen. Ook over de geopolitieke toestand van de wereld wordt in tegenstelling tot bijvoorbeeld Jericho met geen woord gerept, alhoewel er in de laatste aflevering wel een opening gemaakt wordt in die richting en het mogelijk is dat die dimensie door de makers is opgespaard voor een volgend seizoen.




Naast deze tekortkomingen scoort Revolution ook op enkele vlakken goede punten. De manier waarop de onderling strijdende fracties elkaar naar het leven staan is allerminst steriel te noemen en er vloeit dan ook behoorlijk wat bloed in de reeks, waarbij er op een open beenbreuk meer of minder niet gekeken wordt. Acteur David Lyons is overtuigend als de knettergekke Monroe, en door middel van flashbacks wordt netjes geïllustreerd hoe het mogelijk is dat boezemvrienden zoals Sebastian en Miles uiteindelijk zo'n bittere vijanden zijn geworden. Goedkoop sentiment is echter ook nooit veraf: Miles zit gewrongen in een nogal ongemakkelijke driehoeksverhouding met Nora en Rachel, die pas op het laatste zijn beslag krijgt. De verhaallijn rond Aaron die zijn vrouw verlaten heeft omdat hij haar niet meer voldoende kon beschermen is wat dat betreft geloofwaardiger. Ook is er een glansrol weggelegd voor Giancarlo Esposito, die na zijn rol van drugbaas annex kippenboer Gus Fring in Breaking Bad bewijst dat hij klasse in huis heeft. Ook qua speciale effecten was er blijkbaar redelijk wat budget voorzien, alhoewel sommige locaties er te proper uitzien nadat ze zogezegd 15 jaar hebben staan beschimmelen; een helikopter vliegensklaar maken kan blijkbaar met een rolletje ijzerdraad, twee elastiekjes en een tubetje colle-tout. Het voornaamste element om te blijven kijken is dat, hoe ongeloofwaardig sommige scenariowendingen ook zijn, er genoeg plot twists voorzien worden om de kijker geboeid te houden.

Revolution is alvast vernieuwd voor een tweede seizoen, dat nu ongeveer in de Verenigde Staten op zijn einde loopt. Alhoewel ik geneigd ben het eerste seizoen het voordeel van de twijfel te geven, hoop ik dat de scenaristen in het tweede seizoen wat meer diepgang kunnen voorzien, anders voorspel ik voor deze reeks geen lang en gelukkig leven. Er zijn immers maar zoveel konijnen die je uit een hoge hoed kan toveren.




BEELD EN GELUID
Middelen voor televisiedrama zijn er tegenwoordig in overvloed, en ook Revolution wordt in hogedefinitie weergegeven zoals het hoort: kleurig, scherp, met veel contrast en belichting die voornamelijk afkomstig is van vuur en kaarsen, sporadische flashbacks uit de goeie ouwe tijd waarin de lichten nog brandden niet meegerekend. In de iets donkerdere scènes ontstaan er sporadisch toch een paar kleine foutjes: voornamelijk posterisatie rondom brandende objecten, waarvan u een joekel kan bewonderen in de openingsscène van aflevering 18. De DTS-HD MA 5.1-audiotrack is volgroeid en aangezien er qua schietpartijen niet op een kistje munitie meer of minder wordt gekeken, er blijkbaar na 15 jaar nog een héél grote stock aan C4 en semtex aanwezig is en er mits de juiste middelen zelfs aan van Gatlingers voorziene helikopters kan geraakt worden, is er qua activiteit in de subwoofer niet echt sprake van dode momenten. De surrounds laten het soms wat afweten in bijvoorbeeld scènes in het bos, waar de fauna compleet uitgestorven lijkt.

EXTRA'S