FILM
Er lijkt geen vuiltje aan de lucht voor de rijke en verwende Judith Traherne (Bette Davis). Haar dagen brengt ze door met haar paardentrainer Michael O’Leary (Humphrey Bogart). Haar avonden brengt ze al drinkend en dansend door in het gezelschap van ijdele jongemannen zoals Alec Hamm (Ronald Reagan). Maar plots loopt het fout voor ons welvarend hoofdpersonage wanneer ze last krijgt van hoofdpijn en problemen met het zicht. Haar situatie verslechterd tot op het punt dat ze bezwijkt en van een trap valt. Dokter van dienst is Frederick Steele (George Brent). De man stond eigenlijk op het punt zijn praktijk te verlaten om zich terug toe te leggen op onderzoek, maar de huisdokter van Judith slaagt erin hem te overtuigen om haar te onderzoeken. De zaak intrigeert hem en hij stelt zijn vertrek dan ook uit. Hij stelt vast dat ze lijdt aan, oftewel een hersentumor, en dat enkel een operatie redding zou kunnen brengen. Al snel blijkt echter dat Judith ongeneesbaar ziek is en de dokters schatten dat ze nog maar 10 maanden te leven heeft. Haar beste vriendin Ann (Geraldine Fitzgerald) en dokter Steele doen hun uiterste best om de prognose geheim te houden, maar wanneer Judith het vreselijke nieuws dan toch te horen krijgt, stort ze zich in een roekeloze levensstijl. Ze is ondertussen verliefd geworden op dokter Steele en hij op haar. Die liefde blijkt voor haar de enige inspiratie om nog iets van zichzelf te maken alvorens het te laat is. Ze moet er dan wel op kunnen vertrouwen dat zijn liefde voor haar oprecht is en geen vorm van medelijden.



Dark Victory groeide uit tot een ware hit bij de bioscoopgangers en dat is een opmerkelijke prestatie gezien de zware concurrentie. Hollywood produceerde in 1939 immers tal van legendarische films waaronder Gone With The Wind, Mr. Smith Goes To Washington en The Wizard Of Oz. De film is een uitstekend voorbeeld van hoe effectief een vrouwelijke film kon zijn in de handen van experts. We hebben hier te maken met een onvervalste tranentrekker en dat is meteen ook een kwetsbaar punt. Het verhaal van de heldin die ongeneeslijk ziek wordt, maar er jong en mooi blijft uitzien tot op het laatste moment, heeft doorheen het verleden al heel wat parodieën moeten doorstaan. Dark Victory toont echter aan waarom verhaallijnen als deze uitgegroeid zijn tot een cliché met een welbepaalde reden: ze zijn namelijk enorm krachtig. De manier waarop Judith haar naderende dood met moed en integriteit tegemoet gaat, barst van de emoties.



Dit is één van de meest warme en ontroerende vertolkingen van Bette Davis. Het is dan ook geen wonder dat ze de film tot haar favorieten bij Warner rekent. De film behoort helemaal toe aan zijn hoofdrolspeelster. Haar tegenspelers dreigen geen moment om de energie of de interesse voor zich op te eisen. Zelfs Humphrey Bogart niet, die door velen als een verkeerde keuze wordt beschouwd. Tegelijkertijd zorgt de rest van de cast voor solide acteerwerk. George Brent was een populaire keuze als mannelijke hoofdrol in een vrouwelijke film. Hij dook dan ook regelmatig op in Davis’ films uit deze periode. Brent zorgt hier voor een vrij efficiënte vertolking van de ernstige, wat gereserveerde dokter. Zijn vrij onopmerkelijke aanwezigheid blijkt een uitstekend kenmerk voor zijn rol. Daarmee benadrukt hij het contrast met Judith. Geraldine Fitzgerald biedt warmte en gevoeligheid in een uitstekend geacteerde ondersteunende rol. Ronald Reagan krijgt weinig ademruimte. Zijn personage lijkt enkel aanwezig als symbool voor een mogelijk pad voor Judith dan als persoon op zich. Zijn personage biedt Judith het feestcircuit als vlucht, maar omdat dit de verkeerde keuze is, mag zijn personage niet te aantrekkelijk voor de dag komen.

BEELD EN GELUID
De vernieuwde beeldtransfer biedt, gezien de leeftijd van de film, een goede kwaliteit met een behoorlijk scherp beeld. De voornaamste uitzonderingen daarop, zijn een bewuste keuze in de belichting. De techniek die men gebruikt voor close-ups resulteert namelijk in wazige beelden. Klassieke films als deze zijn gewoonlijk niet geheel gevrijwaard van beschadigingen en dat is ook nu het geval. Er is een stevige dosis film grain aanwezig en hier en daar zie je ook wat verticale lijnen en andere beschadigingen. Het monogeluidsspoor doet wat we ervan verwachten en levert een respectabele weergave van de dialogen en de muzikale score van Max Steiner.

EXTRA'S
Commentary by James Ursini and Paul Clinton
Filmhistoricus James Ursini en CNN filmrecensent Paul Clinton becommentariëren het gebeuren op het scherm. In tegenstelling tot de meeste historici biedt het tweetal weinig concrete informatie. Het merendeel van de tijd besteden ze aan kritiek op de film. Daarbij blijven ze doorbomen over het feit dat ze Bogart een verkeerde keuze vinden en over de onrealistische elementen van de film. Echte diepgang hoef je van de heren dus niet te verwachten.

1939: Tough Competition for Dark Victory (9 min. 31)
Korte documentaire met reacties van verschillende filmexperts. De heren bespreken het indrukwekkende lijstje bioscoopreleases uit 1939 en de plaats van Dark Victory in dat lijstje. Daarnaast hebben ze ook oog voor het acteerwerk van Davis en haar carrière, wist-je-datjes over andere acteurs, de cinematografie en de muzikale score. Een aantal elementen uit het audiocommentaar worden hier hernomen, maar al bij al werpt deze documentaire toch een interessante blik op de film.

Theatrical Trailer (3 min. 7)
Standaard bioscooptrailer.

CONCLUSIE
Dark Victory heeft vandaag de dag zijn genre misschien wat tegen zich, maar onderscheidt zich van zijn tegenhangers dankzij een uitstekende acteerprestatie van hoofdrolspeelster Bette Davis. Warner biedt naar goede gewoonte genietbare technische kwaliteiten, maar houdt het naar wat mindere gewoonte bescheiden op vlak van extra's.