FILM
Michael Jennings (Ben Affleck) verdient zijn dagelijks brood als reverse engineer. In het kort komt het erop neer dat hij bij een bedrijf de nieuwste technologie gaat pikken, daar dan een verbeterde versie van ontwerpt, en die dan aan een ander bedrijf doorverkoopt. Omdat het over zo'n baanbrekende technologieën gaat, moet telkens daarna om veiligheidsredenen zijn geheugen worden leeggeveegd door zijn compagnon, Shorty (Paul Giamatti). Eén van zijn beste klanten is het bedrijf AllCom. De grote baas van Allcom, Jimmy Rethrick (Aaron Eckhart) doet hem op een dag een bijzonder voorstel om mee te werken aan een groots ultra-geheim project. Het project zal drie jaar van zijn leven vergen, drie jaar die daarna ook volledig uit zijn geheugen zullen worden gewist. Keerzijde van de medaille is dat er een bedrag van acht cijfers tegenover staat, waardoor Michael nooit meer een poot zal moeten uitsteken en toch een royaal leven zal kunnen leiden. Michael stemt toe, en - voor hem althans - een oogwenk later zijn de drie jaar om, en heeft Michael een bankrekening om u tegen te zeggen. Wanneer hij echter geld wil gaan opnemen, blijkt dat hijzelf het geld heeft weggegeven, en zichzelf in ruil een enveloppe met 20 belachelijke voorwerpen allerlei heeft geschonken, gaande van een pakje sigaretten en een doosje lucifers over een paperclip tot een stuk krant met een half ingevuld kruiswoordraadsel. Wanneer Michael ophef begint te maken, wordt hij bovendien plots ook nog eens gearresteerd door de politie, onder verdenking van het verpatsen van staatsgeheimen, hetgeen kadert in een groter onderzoek tegen AllCom. Misschien heeft hij dat inderdaad gedaan, maar hij kan het zich in elk geval niet herinneren, en hij vraagt zich in de eerste plaats af - zoals wijzelf op het einde van elke maand - waar zijn geld naartoe is. Hij ontsnapt uit het politiebureau, en wanneer Rethrick verneemt dat - tegen zijn verwachtingen in - Michael niet is gearresteerd, stuurt hij er zijn "klusjesman" Wolfe (Colm Feore) op af om Michael koud te maken. Michael heeft die drie jaar bovendien niet stilgezeten, zo blijkt. Hij heeft een relatie aangeknoopt met een biologe van AllCom, Rachel (Uma Thurman), maar hij weet niet of hij wel op haar hulp zal kunnen rekenen.

Yep, het is tijd om weer eens een dvd te double dippen. Bij het bekijken van Paycheck dringt zich onmiddellijk de vergelijking met Minority Report op, ook al omdat beide films gebaseerd zijn op novellen van dezelfde schrijver, Philip K. Dick, en een gelijkaardig thema behandelen, namelijk het voorspellen van de toekomst en of de mens al dan niet kan ingrijpen in een toekomst die feitelijk al voor hem is uitgestippeld. Eén van de openingsscènes, waarin Ben Affleck een driedimensionaal soort computer voor zich heeft staan, waarmee hij micro-circuits kan manipuleren, lijkt letterlijk uit Spielbergs film gekopieëerd. Nochtans zijn er duidelijk ook verschillen die eerder in het nadeel van Paycheck uitvallen, en dan vooral op inhoudelijk gebied. Het lijkt ons op zijn minst onlogisch dat iemand wiens geheugen constant wordt leeggeveegd, voldoende up-to-date kan blijven van de nieuwste technologische ontwikkelingen. Dat bovendien zijn geheugen telkens selectief op het juiste ogenblik genoeg details laat ontsnappen opdat onze held zich uit de meest benarde situaties zou kunnen redden, toont niet echt een creatieve poel aan schrijftalent, en de alledaagse voorwerpen die Jennings zijn hachje redden lijken eerder een afkooksel van het Phileas Fogg-personage uit Around The World In 80 Days. Regisseur John Woo heeft het scenario eerder als kapstok gebruikt voor enkele bijzonder mooi in beeld gebrachte staaltjes Oosterse krijgskunst, waarbij vooral de bo-stokgevechten echt wel - excuseer de woordspeling - de doorslag geven. Misschien is de film nét iets te kort geweest om ook inhoudelijk één en ander op punt te stellen, en er wat meer diepgang in te stoppen, want die missen we wel. Desondanks is Paycheck een behoorlijk goede actiefilm die boven het gemiddelde uitsteekt. D'r is natuurlijk nog altijd de factor Affleck, die blijkbaar meer leeft van de tabloïds dan van zijn talent, maar het feit dat deze man zich de laatste jaren stevig aan het herpakken is en ook achter de camera goed werk levert, denk maar aan Gone Baby Gone, spreekt in zijn voordeel. Deze Paycheck heeft dan ook niet dadelijk nood aan een multidimensionale complexe persoonlijkheid in de hoofdrol, en dan is Affleck natuurlijk ruim voldoende als keuze.

BEELD EN GELUID
Paycheck zit in de catalogus van productiehuis Dreamworks, wat gezien de recente juridische strubbelingen tussen de vorige (Universal) en de huidige (Paramount) broodheden voor wat wrevel heeft gezorgd. Inhoudelijk lijkt de Europese versie, die in de catalogus van eerstgenoemde zit, kwalitatief identiek aan de Amerikaanse. Paycheck heeft een goeie beeldtransfer waarin de talrijke ontploffingen, de uit elkaar spattende ruiten en de slom-motionkogels goed en helder afsteken. Buiten een beetje (intentioneel?) grain vallen er echt weinig verstorende dingen te melden over de transfer: van artefacts blijft het beeld gespaard, sporadisch is er een klein beetje edge enhacement te zien, alhoewel de scherpte enorm goed is; details zoals de zweetdruppeltjes parelen op Ben Afflecks voorhoofd. D'r wordt in de film nogal eens ingezoomd op rare details, zoals het belangrijk blijkend fortune cookie dat in Afflecks rommel terecht is gekomen, en daar kan je zelfs de schaduw van het gebruikte lettertype op onderscheiden. Het niveau aan detail is zelfs soms iets té goed, want in bepaalde scènes kan je Ben Affleck gemakkelijk onderscheiden van zijn stuntman. Wat uiteraard niet de fout is van de technische crew, dat Affleck too chicken is. Maar vooral de kleuren zijn spot-on, waarbij een onnatuurlijk, ongezond uitziende blauwe overtoon, verstoord door hel rood licht wanneer de alarmen afgaan, en een zwarttint in de vettigste tint die u bij uw leverancier van oostindische inkt kan krijgen, de boventoon voeren. Samen met de goeie scherpte krijgen we bijvoorbeeld dan scènes waarin Uma Thurman haar natuurlijk blozende kaken als een zonnetje aan de hemel laat verschijnen. Maar goed, gedaan met in mijn poëziealbum te schrijven. Kleurgebruik is iets wat ik anders niet makkelijk mee laat tellen in een beoordeling, omdat een gevoerd palet uiteraard ook aan subjectieve smaak onderhevig is, maar deze is toch technisch zo mooi evenwichtig dat ik er een bonuspuntje voor geef. Universal pakt graag uit met DTS-HD MA-tracks, maar waarschijnlijk omdat Paramount enkel een andere bron ter beschikking had zullen we het ditmaal moeten stellen met een anders ook niet te versmaden Dolby TrueHD 5.1 lossless mix, die meer dan waardig is om bij een actieblockbuster met de naam John Woo op te mogen dienen. Zowel scènes waarin een klein voorwerp omvalt en een klikgeluid laat reverbereren in een lege hangar, als scènes waarin een paar moordlustige maniaken hun volautomatisch wapen op Affleck proberen leeg te schieten (uiteraard zonder succes want het is per slot van rekening nog altijd Ben Affleck) is dit een evenwichtige mix met veel basgerommel, subtiele hoge en lage tonen en een meer dan adequate spreiding. Enige minpuntje is dat de muziekscore van John Powell soms echt wel verzuipt in een regel van kogels, remmennde treinen en exploderende machines. De track zelf is niet echt luid opgenomen (wat voor mij niet per sé een tekortkoming is), en daardoor is het verschil in niveau tussen de dialoog, muziek en actie wat te chaotisch. Waarbij ik dadelijk moet stellen dat die eerste twee in deze film duidelijk ondergeschikt zijn.

EXTRA'S
Dezelfde extra's als op de dvd zijn zonder meer hernomen. De film bevat 2 commentaartracks, één van regisseur John Woo en één van scenarist Dean Georgaris. Het ware misschien beter geweest om de lichtjes op een roze wolk zwevende Woo en de in cijfers begraven Georganis op één track te zetten, kwestie om wat te hebben aan de cultuurschok. Paycheck: Designing The Future is een 18 minuten durende, redelijk goede featurette die het futuristisch design dat de film moet uitstralen, becommentarieert. In Tempting Faith: The Stunts Of Paycheck (17 min.) komt de stuntcrew aan het woord, die onder mee de schietpartij in het station en de bangelijke achtervolgingsscène op de bouwwerf van wat achtergrondinformatie voorzien. Tot slot vinden we zes weggelaten of verlengde scènes terug, en één alternatief einde waarvan we vinden dat het inderdaad de film geen recht zou hebben gedaan.

CONCLUSIE
Paycheck is een aardige sci-fi thriller die vooral liefhebbers van martial arts en het betere stuntwerk zeer zullen kunnen appreciëren, mits je er een niet altijd even coherent scenario voor lief bijneemt. Dé reden om uw dvd naar Blu-ray te upgraden is de absoluut schitterende beeldkwaliteit van deze prent.