FILM
De politie jaagt achter de Cusp, een seriemoordenaar die vrouwen gevangenneemt, ze met elektroshocks ter dood brengt, en dan weer tot leven wekt, om te vernemen hoe het bestaan "aan gene zijde" is. Als de vrouwen "opgebruikt" zijn, maakt hij ze dood. Bij zijn eerste slachtoffer, Maya Casteneda (Tessie Santiago) heeft hij met zijn beginnersmethoden zijn job niet naar behoren gedaan, en Maya is levend kunnen ontsnappen. Sindsdien is ze mentaal verbonden met de Cusp, en kan ze in zijn herinneringen binnendringen. Maya is de assistentie van de FBI beu en wil een eigen leven leiden. Wanneer Penelope (Amee Walden), de nicht van agent Harris (Chris Bruno), het volgende slachtoffer van de Cusp blijkt te zijn, komt Harris bijna op zijn knieën smeken of Maya hem wil helpen. De zoektocht is niet zonder gevaar, want de Cusp vertoont er alle tekenen van dat hij de werking van de politie door en door kent, wat alleen maar kan betekenen dat hij een insider is.

Het gegeven van de film is losjes gebaseerd op dat van The Cell, niet dadelijk de memorabelste film qua scenario maar wél met behoorlijke speciale effecten en zowaar aanvaardbare acteerprestaties van Jennifer Lopez, en werd aangevuld met de afdragertjes van The Silence Of The Lambs en - godbetert - The Lawnmower Man.  De intelligente plot van Tarsem Singh ontbreekt volledig, en wat erger is, de cast wordt quasi volledig opgevuld met gebuisden uit de acteerschool die blijkbaar geld nodig hadden om te kunnen inschrijven voor tweede zit, en zich dan maar met dit project hebben ingelaten. De film is warrig, het scenario staat stijf van de onlogische wendingen waarbij nu weer eens de slechten, dan weer eens de goeien de overhand hebben, omdat ze plots met paranormale krachten kunnen zwaaien, en de speciale effecten zijn ronduit belachelijk

BEELD EN GELUID
Het beeld is vaak overgesatureerd, wat het geheel een nog onwezenlijkere aanblik verschaft dan deze al werkelijk heeft. De verschillende neonlichten staan stijf van de colour bleeding, veroorzaken storende artefacts, en in de donkere scènes is er al helemaal geen ruimte voor details. Ook qua technische prestaties staat er dus "low budget" over de hele film gestempeld. De geluidstrack is iets beter, alhoewldat ten opzichte van het beeld niet dadelijk een compliment is. Laat ons het erop houden dat de dialogen duidelijk genoeg verstaanbaar zijn en uit de juiste sprekers komen. De surroundbeleving is eerder aan de magere kant, af en toe springt de subwoofer eens op om een schrikeffect te onderstrepen.

EXTRA'S
De film Korte film: The Cell 2: Achter de schermen (30 min.) is niet van die aard dat we plots wild worden van de film. Veel van de prietpraat die verkocht wordt is nogal promotioneel qua inslag, maar toch wordt er nog tussendoor wat verstandigs gezegd over de productie. rhanden.

CONCLUSIE
The Cell 2 is een crapquel, dus een afrader. Zelfs wie de eerste, matige The Cell nog kon pruimen voor de voortreffelijke speciale effecten, vindt hier niets naar zijn gading.