FILM
Sarah Ashburn (Sandra Bullock) is een FBI-agente in New York die de ene na de andere crimineel achter slot en grendel weet te krijgen, maar op haar sociale vaardigheden is wel wat aan te merken. Ze was in haar tienerjaren de seut van de klas en nu slaagt ze er in om haar collega’s continu op de zenuwen te werken met haar betweterij. Een drugszaak brengt haar naar Boston, waar ze gedwongen wordt samen te werken met detective Shannon Mullins (Melissa McCarthy). Deze al even tactloze vrouw houdt er evenwel een lossere werk- en levensstijl op na. Vluchtende drugdealers tackelen? Check. Een voorraad wapens in de koelkast? Check. Vuilbekkerij in het kwadraat? Check!

Ondanks hun sterke, botsende karakters groeit er toch een band tussen beide agentes. Ze zijn dan ook op elkaar aangewezen om een groot drugnetwerk op te rollen en Mullins’ broer (Michael Rapaport) te redden uit de klauwen van een mysterieuze drugsbaron.

Sandra Bullocks carrière heeft al verschillende wendingen genomen sinds haar comback met The Proposal in 2009. Ze ging van deze romcom naar haar met een Academy Award bekroonde rol in het drama The Blind Side, gevolgd door het fascinerende Gravity. Daartussen zit dan The Heat, een buddy cop komedie met de allures van The Hangover en het vorige wapenfeit van regisseur Paul Feig, Bridesmaids. De aanwezigheid van McCarthy hoeft dan ook niet te verwonderen, gezien haar populaire rol in laatsgenoemde film, maar van Sandra hadden we meer verwacht. Misschien wilden de makers hier net op inspelen met de running gag dat haar personage gedurende de film voortdurend weigert de vele scheldwoorden van Mullins luidop uit te spreken. The Heat heeft dan wel goed gescoord in de box office, het feit dat Bullock heeft verklaard niet te willen meewerken aan een vervolg laat hopen dat dit slechts een aanvaardbaar éénmalig experiment was en geen indicatie voor de toekomst van haar carrière.

Beide sterren doen hun best met het materiaal dat hen gegeven is en McCarthy lijkt zich opnieuw rot te amuseren. Het is niet de eerste keer dat we Bullock de rol hebben zien vertolken van hard kreng dat toch plezier kan maken, maar het trucje werkt opnieuw en haar personage weet gedurende de hele rit te charmeren. Dat komt onder andere door haar meelijwekkend achtergrondverhaal, alsook de manier waarop ze omgaat met Mullins’ losbandigheid. Tegenpolen trekken elkaar inderdaad aan. Ook McCarthy’s Mullins begint oppervlakkig, maar tegen het einde van de film leef je helemaal mee met haar personage en haar boerse familie.

De rest van de cast, waarvan we een groot deel reeds zagen in qua humor vergelijkbare Amerikaanse televisieseries (The Office, MadTV, Saturday Night Live), komt mooi uit de verf. Toch dreigt soms een overdosis aan humor op onderbroekenniveau, dit terwijl de bonusafdeling op deze disk al overloopt (see what I did there?) van geschrapt materiaal. En het is net daarin dat de grote zwakte van The Heat  schuilt. Het script hangt duidelijk in flarden aan elkaar en lijkt enkel te hebben gediend als ruim kader voor de acteursomj zich uit te leven. De rest lijkt grotendeels door henzelf te zijn ingevuld. Met een speelduur van 117 minuten (de extended edition op de disk duurt een drietal minuten langer) dreigt dit soort humor wel eens te veel van het goede te worden.

De een zal zeker van deze film kunnen genieten, de ander zal zich doodergeren aan de platte humor, doorspekt met een continue stroom aan scheldwoorden. Toch mag worden gezegd dat Bullock en McCarthy er hoe dan ook in geslaagd zijn twee herkenbare, sympathieke personages neer te zetten waarmee je van begin tot eind meeleeft. Dat je de grote twist in het drugsverhaal al van mijlenver ziet aankomen, mag de pret niet bederven.

Ikzelf kon de film in ieder geval best appreciëren en bij een tweede kijkbeurt is de flauwigheid al een pak minder erg. Volharden is dus de boodschap!

BEELD EN GELUID
Als komedie zonder echt grote, spectaculaire scènes heeft deze film een degelijke transfer gekregen. Er zijn geen fouten op te merken in het beeld, waarin de vele kleuren mooi tot hun recht komen. Met vooral dialogen wordt je surround system niet meteen op de proef gesteld, maar de vele popnummers in de soundtrack gooien er toch regelmatig wat bassen tegenaan. Er is een aangename geluidsmix, waardoor het in die zeldzame luidruchtige scène niet nodig is om naar de afstandsbediening te grijpen (al komt dat misschien omdat het geluid sowieso al stiller stond door de schelle stem van McCarthy…).

EXTRA'S
Het team achter The Heat weet dat het grote improvisatietalenten in huis heeft en vestigt daar in de bonussectie – veel te – nadrukkelijk de aandacht op. Elke extra wordt voorafgegaan door een korte inleiding door regisseur Paul Feig, meestal beperkt tot een tiental seconden, waarin hij het beste van zijn komische zelf geeft. De kleine featurettes Welcome to the bonus features with Paul Feig! (00:27) en Over and Out (00:36) draaien zelfs volledig om de regisseur en zijn poging tot grappenmakerij. Deze items als aparte extra’s aanhalen voelt wat overbodig aan, maar ze worden zo voorgesteld in de menu’s, dus wij volgen…

In de 5 overige featurettes, steeds een aaneenrijging van scènes uit de film, verwijderde en verlengde scènes, wordt telkens de aandacht gevestigd op een bepaald aspect uit de film. Mullins Family Fun (09:20) draait om de vuilbekkerij van de Mullins’ familie, Acting Master Class (08:28) focust op het improvisatietalent van de acteurs, Let’s Get Physical (06:31) zet de meest spectaculaire momenten op een rijtje, Police Brutality (06:43) biedt een blik op alle gekheid die plaatsvindt op het politiekantoor en Supporting Cast Cavalcade (07:44) zet de acteurs die in de film maar beperkt aan bod komen in de schijnwerpers.

Het zwaartepunt van de bonusafdeling bevindt zich bij de audiocommentaren: de disk voorziet er maar liefst 5 (!). Er zijn audiocommentaartracks met Paul Feig, met Melissa McCarthy, met de Mullins familie en met het team van Mystery Science Theater 3000, een tv-serie uit de jaren 80. En voor het geval je je afvroeg hoe de film zou klinken met een lachband erover, kun je in de laatste track de première van de film in juni 2013 bijwonen.

Ten slotte is er nog een gag reel (15:41), de making-of How The Heat Was Made (19:44), en een reeks van maar liefst 27 verwijderde, verlengde en alternatieve scènes (28:38).

Voor wie niet genoeg kan krijgen van de platte humor ligt hier een schat aan scènes verborgen, steeds in high definition. Voor anderen is dit simpelweg overkill.

CONCLUSIE
Love it or hate it. The Heat lijkt zo’n film te zijn. Toch, als je doorheen alle F-, S- en B-woorden kijkt, zie je een luchtige film voor een luie zaterdagavond met een cast die de tijd van zijn leven beleeft. Aan jou om te kiezen of je de good cop of bad cop wil zijn.