FILM
Marvel of DC. Het is een beetje zoals kiezen tussen Coca-Cola of Pepsi-Cola. Of je nu voor- of tegenstander bent, staat het buiten kijf dat DC de laatste jaren vooral het Zack Snyder-universum is geworden. En aan de andere kant heb je Marvel dat zich door de Disney-dictatuur meer en meer lijkt te focussen op het presenteren van politieke correctheid in plaats van het maken van degelijke films. Stompzinnigheid troef dus, hoewel er af en toe leuke verfrissingen opduiken in de superheldenwereld zoals deze Wonder Woman 1984.

Niet dat het allemaal perfect is, zo is de grote boosdoener van deze film de lengte. Knip veertig minuten weg en je hebt een actiefilm om de vingers en duimen bij af te likken, maar helaas vinden zowel Marvel als DC dat een film alleen maar overeind kan blijven als hij de kaap van 140 minuten overschrijdt en dan kan het niet anders of komt de verveling om de hoek loeren.




Patty Jenkins heeft er nooit doekjes om gewonden dat het haar droom was om van Wonder Woman uit 2017 een sequel te maken, en dan één die zich in het verleden afspeelt. Samen met scenarioschrijver David Callaham viel de keuze op 1984. Het jaar van George Orwell maar ook het tijdperk waarin Reagan zijn gevreesde Star Wars-plan wilde realiseren waarbij iedereen er destijds van overtuigd was dat er ooit wel een dag zou komen dat er een kernraket op hun kop zou belanden. Maar los van het verhaal kon Jenkins ook volop profiteren van nostalgie, en het hoeft dan ook niemand te verbazen dat Wonder Woman 1984 dichter aanleunt bij de Superman-versie van Christopher Reeve (of nog beter Supergirl met Helen Slater) dan bij pakweg Iron Man. Speelsheid die Jenkins met beide handen aanreikt en die voor het eerste uur voor weergaloos vuurwerk zorgt, tenminste als je er de iewat onnodige prequel van aftrekt waarin we zowel Robin Wright en Connie Nielsen nog eens aan het werk kunnen zien.




Alles draait in deze film rond een mysterieuze steen die dromen kan waar maken. Zelfs Diana Prince aka Wonder Woman (Gal Gadot) heeft er gebruik van gemaakt, want zagen we in de eerste film dat haar vriend Steve Trevor (Chris Pine) was omgekomen, dan constateren we dat ze in Wonder Woman 1984 haar geliefde terugkrijgt door gewoon eens de steen aan te raken en een wens uit te spreken. Ook haar collega Barbara Minerva (Kristen Wiig) uit het archeologisch museum heeft de kracht ervan ontdekt, en transformeert van een grijze muis die niemand ziet staan tot een onweerstaanbare femme fatale die dezelfde krachten als Wonder Woman heeft. Barbara wordt Cheetah en is daarmee een rivale van Wonder Woman geworden. En omdat drie altijd leuker is dan twee komt daar ook nog Maxwell Lord (Pedro Pascal) bij. Een geboren loser die er maar niets in slaagt om zijn baas de beloofde olievelden te overhandigen, maar ook de droomsteen brengt hier verandering in. Er is wel één kanttekening. Eens de wensen in werking treden, aast de steen op de einde van de beschaving. Er zijn maar twee opties, ofwel de steen vernietigen ofwel de wensen ongedaan maken.




Het zwakke punt van Wonder Woman 1984 zit hem in de finale die niet meer is dan een futloos CGI-spektakel zoals we ze de laatste jaren net iets te vaak zagen. Een tweede schakel die de ketting minder sterk maakt is Kristen Wiig die Gal Gadot in elke scene meedogenloos naar huis speelt. Wonder Woman 1984 is geen meesterwerk en nog minder de redder van de superheldenfilms maar zeker en vast één van de leukste in jaren ofschoon een bepaalde pandemie sterker was dan de vrouw met de gouden lasso want de film verscheen maar met mondjesmaat in de bioscopen (als die al open waren) en werd de film daarom zonder veel furore genadeloos op HBO gedropt.

BEELD EN GELUID
Collega Werner was allesbehalve opgetogen over de Blu-ray van deze film. Ook de dvd stelt niet veel voor. Perfect te bekijken, maar van een studio als Warner verwacht je toch meer dan gewoon maar een aanvaardbare standaarduitgave. De kleuren zijn mooi en hebben een hoog pastelgehalte waardoor het nostalgisch effect vergroot wordt, maar daarmee is alles gezegd want op detailvlak scoort deze film nooit boven het gemiddelde en hebben de (veel te grote) ondertitels vaak last van een schaduweffect die het geheel er niet bepaald mooier op maken. De geluidsband is op deze dvd een Dolby Digital 5.1 en ook hier geldt weer hetzelfde. Het loopt nooit fout, maar alles is futloos en zit alles is op één niveau gepropt.




EXTRA'S
Warner ziet dvd-kopers duidelijk als een te verwaarlozen broertje. Heb je op de Blu-ray nog een paar leuke extra's, dan wordt daar op de dvd één segment uitgepikt en moet je het stellen met het vier minuten durende Scene Study: The Mall waarin men een bepaalde scène belicht. Compleet overbodig en de dvd-koper was beter af geweest met de 36 minuten documentaire Expanding The Wonder die op de Blu-ray wel staat.

CONCLUSIE
Wonder Woman is niet de populairste van de superheldinnen, maar de vrouw met de gouden lasso heeft met Wonder Woman 1984 wel één van de leukste titels uit het genre gescoord. Jammer genoeg ontaardt de film op het einde net iets te veel in een CGI-spektakel en was het beter geweest mocht regisseuse Patty Jenkins de betekenis van een schaar hebben gesnapt.