FILM
New York, The Bronx. Het jaar is 1977 en de vooravond van de grote stroomuitval, die het grootste deel van de stad teisterde en ontaardde in plunderingen en andere criminele activiteiten zoals brandstichting. Het was ook de periode waarin de 'Son of Sam' tekeer ging, een 24-jarige postbeambte die New York City meer dan een jaar terroriseerde door zes jonge mensen te doden en zeven anderen te verwonden. Omdat David Berkowitz, want zo heette de seriemoordenaar, op aantrekkelijke jonge vrouwen met lang bruin haar viel, lieten honderden jonge vrouwen hun haar kort knippen en hun haar blonderen. Kortom, er was niemand die op dat moment in de Bronx wilde vertoeven.




June Leigh (Naomi Watts) leeft er in een piepklein appartement waar de vuilniszakken tussen het meubilair gepropt zijn. June hoort op de radio dat de seriemoordenaar in de buurt rondhangt, maar het kan haar allemaal niet zo veel deren. De anders zo blonde Watts zien we in dit verhaal met een bruin kapsel, een statement. Haar eigen leventje is één grote rotzooi. Het vervallen appartement is van haar overleden grootmoeder. Ooit was June een gevierde schrijfster maar ze lijdt aan pleinvrees waardoor ze geen voet meer buiten zet. De enige bezoeken die ze krijgt, zijn die van haar vriendin Margot (Jennifer Ehle), die geschokt is om June in zo'n depressieve toestand te zien, en Freddie (Kelvin Harrison Jr.), een vriendelijke jongen die haar boodschappen bezorgt en haar gootsteen gebruikt zodat hij zich kan wassen. De paranoia wordt alsmaar groter, zeker als om de haverklap het dreigende geluid van de zoemer aanslaat en June niet weet wie er voor haar deur staat.




The Wolf Hour was de tweede langspeler van Alistair Banks Griffin. Ondanks de klinkende naam van Naomi Watts kreeg de film nauwelijks bekendheid en was hij niet meer dan een Sundance-favoriet die door een paar critici getipt werd als een must-see. Dat is de film ook, al was het maar om Naomi Watts, die de hele film op haar blote voeten loopt, in een compleet andere rol dan gewoonlijk te zien en daar ongelooflijk goed mee wegkomt. Er is niet alleen het ongebruikelijke kapsel of het feit dat Watts de hele film zonder make-up te zien is, ook straalt haar gezicht een voortdurende angst uit die wordt opgevangen door het roken van de ene sigaret na de andere. Ook al zie je wat andere acteurs aan het werk zoals Kelvin Harrison Jr., die getipt werd door Watts na haar werk met hem in Luce, is The Wolf Hour in de eerste plaats toch een onewoman-show geworden van Naomi Watts die perfect bewijst dat ze zo goed als alleen een film van meer dan anderhalf uur kan dragen. Het thrillerelement daarentegen is veel te flauw uitgewerkt, waardoor alleen maar een briljante Naomi Watts overblijft, maar soms is ook dat net genoeg.




BEELD EN GELUID
Wij troffen deze film aan op de Duitse markt waar hij te vinden is onder de titel Stunde Der Angst, een release van Koch Media die de originele Engelse DTS-HD MA 5.1-geluidsband bevat maar alleen maar Duitse ondertitels heeft. Technisch bekeken is de film op wat filmgrain na best te pruimen, maar de thriller is jammer genoeg spuuglelijk omdat Alistair Banks Griffin ervoor koos om de volledige lengte van deze thriller te draaien in een geelachtige kleurenfilter waardoor het niet meer dan één kleurloze brij wordt. De geluidsband is best prima, hoewel er op een song van Suicide na niet al te veel gebeurt.




EXTRA'S
Je krijgt hier de gebruikelijke trailer, fotogalerij en Behind The Scenes te zien. De interviews met Naomi Watts, Jennifer Ehle, Emory Cohen en Kelvin Harrison Jr. die elk gemiddeld tien minuten duren vallen best mee, hoewel dit in de eerste plaats voorgekauwde promotalk is.

CONCLUSIE
The Wolf Hour is een interessante, maar compleet ondergesneeuwde thriller waarin Naomi Watts door pleinvrees weigert haar appartement in de Bronx te verlaten en dat terwijl het gevaar alsmaar groter wordt.