FILM
"In America, there's a burglary every 11 seconds, an armed robbery every 65 seconds, a violent crime every 25 seconds, a murder every 24 minutes and 250 rapes a day." Dit zijn de eerste woorden die Stallone mompelt bij het begin van deze actiefilm. Marion "Cobra" Cobretti gaat op zoek naar gespuis en doodt er in minder dan anderhalf uur zo’n 41 stuks van. Ideale nonsens voor Cannon dus, hoewel Cobra samen met Over The Top (ook een Stallone-titel) en Superman IV de enige Cannon-film is die gemaakt werd met Warner waardoor, zowel Golan als Globus maar weinig in de pap te brokken hadden.




Hoewel het verhaal lichtjes gebaseerd is op het boek Fair Game van Paula Gosling, dat later met William Baldwin en godbetert Cindy Crawford verfilmd zou worden, was het script geschreven door Sylvester Stallone. Dit schrijfsel had eigenlijk Beverly Hills Cop moeten worden. Sly was immers de eerste keuze van Paramount Pictures, maar omdat de acteur erop stond dat het een keiharde actiefilm moest worden, swingde het kostenplaatje net iets te veel de pan uit waardoor er maar geopteerd werd voor een komedie met Eddie Murphy. Het alternatief werd uiteindelijk één van de grootste hits uit de eighties, iets wat niet echt gold voor Cobra. De film deed het weliswaar niet slecht aan de kassa, maar de opbrengsten waren waardeloos als je het vergeleek met andere Stallone-films. De Cannon-boys schoven de schuld in de schoenen van het succes van Top Gun, maar de echte reden is waarschijnlijk dat deze film qua geweld net een brug te ver was voor de doorsnee Stallone-film.




Door het expliciete geweld zaten de producers verveeld met een X-rating, waardoor de oorspronkelijke cut van meer dan twee uur uiteindelijk maar 87 minuten werd. Achteraf bekeken was dit een voordeel, want door de korte duur had de film een groter aantal vertoningen per dag, waardoor de bioscoopkassa luider kon rinkelen. Door het geknip voelt de film soms wat aan als een zooitje met veel onlogische plotwissels. Dat belette niet dat Cobra achteraf toch een enorme culthit werd met Nicolas Winding Refn als één van de bekendste fans. De tandenstoker in de mond van Ryan Gosling in Drive is dan ook een verwijzing naar Cobretti die steeds een lucifer in zijn mond heeft.

Stallone zag er met zijn zonnebril cooler uit dan ooit, toch verliepen de opnames zeer stroef en kreeg hij slaande ruzie met de cameraman Ric Waite omdat het opnameschema veel te veel achterop raakte, waarop Waite reageerde dat alles vlotter zou lopen moest Stallone wat meer zijn handen van Brigitte Nielsen's kont had kunnen houden. Stallone was enorm geschokt dat iemand op die manier tegen hem durfde te praten. In 1986 was Sly dan ook een superster en dat liet hij geregeld merken. Cobra is het schoolvoorbeeld van style over substance. Een flutverhaal dat niet meer is dan een ondermaatse rip-off van Dirty Harry (een flik die net iets te graag meppen uitdeelt, maar onmisbaar is bij het politiekorps), maar alles wordt zeer stijlvol verpakt. Qua filmstijl houdt de film het midden tussen de Tony Scott-look (de typische zonsondergangen) en Miami Vice (videoclipachtige sequenties, in dit geval op de tonen van Jean Beauvoir en de Miami Sound Machine).




Marion Cobretti is een flik die al de smerigste zaakjes in Los Angeles voor zich geworpen krijgt. Zijn oversten zijn niet te spreken over zijn cowboygedrag, maar niemand die beter de misdaad kan intomen dan Cobra. Los Angeles zucht onder de misdaden van The Night Stalker, een crimineel die zijn slachtoffers doodt in hun slaap. Cobra, die net een brutale gijzeling in een lokale supermarkt tot een goed einde (nou ja!) gebracht heeft, gelooft echter dat het niet om een enkeling gaat, maar dat er een misdaadorganisatie aan zet is die bovendien de hulp krijgt van een corrupte flik.

Stallone doet eigenlijk wat Schwarzenegger deed in Commando, en dat is proberen om zichzelf te overtreffen als meedogenloze gevechtsmachine. Was dat bij Schwarzenegger eerder cartoonesk, wordt dit bij Stallone eerder donker. Een loner die op zijn manier de beschaving probeert te redden van het crapuul en zich alleen maar recht houdt aan pizza's die over datum zijn, one-liners die altijd zitten en wat later in de film de mooie ogen van het fotomodel Ingrid (Brigitte Nielsen), die op de vlucht is voor de criminelen omdat ze de daders tijdens één van hun criminele feiten heeft herkend.




Cobra is zeker geen feilloze film, en anno 2022 zelfs behoorlijk fout (wat dat ook mag betekenen) maar soms ook ongewild hilarisch, maar vooral het zoveelste bewijs dat Stallone in de jaren '80 echt wel de koning van de actiefilms was.

BEELD EN GELUID
Deze actiefilm verscheen op Warner. De beeldvoering is typisch voor de jaren '80, zo ziet de zon er altijd wel wat roder uit dan ze in werkelijkheid is. Er is geen diepe detaillering, maar deze versie oogt meer dan prima, ook in de donkere scenes en dat zijn er voor deze actiefilm toch aardig wat. Hoewel verzorgd is de geluidsband weinig spectaculair en moet je het stellen met het scherpen van de messen en veel wapengekletter, en voor wie er tegen kan is er een flinke portie '80s-FM rock aanwezig.




EXTRA’S
Op een audiocommentaar van George P. Cosmatos (volgens Stallone een goed producer, maar slechte regisseur) na moet je het stellen met een making of-filmpje van 7 minuten dat vooral uitblinkt in belabberde beeldkwaliteit.

CONCLUSIE
Stallone mag ongegeneerd anderhalf uur een macho uithangen die kickt op geweld, en dat levert nog een fijn filmpje op die perfect aansluit bij de videoclipcultuur van het midden jaren '80, waardoor het voor de ene een gedateerd boeltje zal zijn, terwijl anderen hier een melancholisch orgasme zullen van krijgen (met of zonder Brigitte Nielsen in gedachten).