FILM
Autoverkoper Jerry Lundegaard (William H. Macy) zit op het dieptepunt van zijn carrière. Zijn dagelijkse taak bestaat erin zich laten uit te schelden door klanten die tegen wil en dank roestwering op hun auto hebben gekregen. Hij heeft echter ambitieuze plannen om een eigen onderneming te starten, maar heeft een beginkapitaal nodig. Zijn vrouw Jean (Kristin Rudrüd) zit er weliswaar warmpjes in, maar om te bedelen moet hij langs zijn onvermurwbare schoonvader Wade Gustafson (Harve Presnell) passeren. En die ziet er wel wat in om de zaak zelf over te nemen, maar om zijn incompetente schoonzoon de zaak te laten leiden, no way. Vandaar dat Jerry een plan B op zak heeft - en wat voor één. Dankzij een kennis is hij in contact gekomen met twee wel heel louche onderwereldfiguren, Carl Showalter (Steve Buscemi) en Gaear Grimsud (Peter Stormare), die hij onder de arm heeft genomen om zijn vrouw op bestelling te ontvoeren. De twee sukkels denken dat ze er een auto plus veertigduizend dollar losgeld aan gaan verdienen; Jerry laat echter tegen zijn schoonvader uitschijnen dat de ontvoerders de ronde som van één miljoen verlangen (met uiteraard de bedoeling het verschil op zak te steken). De ontvoering eindigt echter in een bloedbad, waarbij het lugubere tweetal iedereen vermoordt die hen mogelijk kan identificeren. De hoogzwangere sheriff Marge Gunderson (Frances McDormand) wordt op de zaak gezet, en ondanks het feit dat de politieagenten qua uitstraling en charisma in deze film zowat de antithese zijn van Dirty Harry heeft ze dadelijk het goede spoor te pakken.




Tweevoudig Oscarwinnaar Fargo (beste origineel scenario en beste actrice voor Frances McDormand) is een gitzwarte tragikomedie van het regisseursduo Joel en Ethan Coen, die onder meer nog werden onderscheiden voor hun No Country For Old Men, maar die op hun palmares ook pareltjes als The Hudsucker Proxy hebben staan, afgewisseld met matige komedies als Burn After Reading en de wilde frisheid van gedroogde pruimen als O Brother Where Art Thou? Fargo, waarvan u al dan niet mag geloven dat het verhaal met al zijn gruwelijke details op ware feiten is gebaseerd (er wordt beweerd van wel, maar dat is uiteraard alleen maar een marketingtrucje), behoort gelukkig tot de betere films in de breede waaier van films van de hand van de broers.




Het voornaamste element waarmee Fargo de kijker vanaf het eerste moment een diepe indruk laat, is de wrede, ijskoude natuur; d'r is heus nog een stuk Amerika dat helemaal niet lijkt op sunny California, en waar ondanks het feit dat je je in een godvergeten boerengat waant, de gruweldaden er niet minder voor zijn. Zonder de plot van de hele film uit de doeken te willen doen: Showalter en Grimsud laten op de plekken waar ze geweest zijn een spoor van lijken na, waarbij de hoeveelheid bloed die meestal bij de moordpartijen in het rond spat, nog eens extra sterk afsteekt tegen de besneeuwde landschappen. Er is bij deze film gewoon heel erg gedacht hoe men de gruwel op een bijna alledaagse manier op het scherm kan brengen.




En daarom hebben de broers Coen voor hun locatie ongetwijfeld Minnesota uitgezocht, een streek in de Verenigde Staten waar nogal veel etnische Duitsers wonen. De bevolking ziet er een beetje uit als de Limburgers van de Verenigde Staten (no offense Limburg), het loodzware moorddossier is niet iets wat ze in de slapende stadjes alle dagen meemaken, maar ze reageren er toch met een flegmatieke nuchterheid op waarmee ze bewijzen dat het toch niet de uilen zijn waar ze voor worden afgeschilderd. Waar je verwacht dat het ergste wat de lokale sheriff totnogtoe heeft meegemaakt de diefstal van een koe is, weet Gunderson zich als een bloedhond in het juiste spoor vast te bijten. Het contrasteert tussen haar aandoenlijke manier van politiewerk voeren, nog eens gecompliceerd door het feit dat ze zo dik als een vat is door haar zwangerschap, en de manier waarop de misdadigers plots kaarten in handen krijgen die ze niet aankunnen. Fargo is briljant geschreven, hallucinant in beeld gebracht en is één van de evenwichtigste mengelingen van een harde krimi en een zeer raar gevoel voor ironie, dat nergens gaat tegensteken omdat het geforceerd is.

BEELD EN GELUID
De vraag dringt zich op of u uw Blu-ray moet inruilen voor deze 4K. Voor wat de beeldkwaliteit betreft, doet u bij het inruilen alvast een goede zaak. Er werd speciaal een nieuwe 4K-scan gemaakt, onder toezicht van hoofdcameraman Roger Deakins. De sneeuw ziet er onverbiddelijk koud uit, en de overige kleuren zijn net iets natuurlijker geworden, zoals de rode kaken van Frances McDormands personage wanneer die in de sneeuw een ondersteboven gekieperd autowrak onderzoekt. In binnenscènes zijn dan weer warme kleuren te zien, en het rood van het bloed dat bij momenten uit het beeld spat, is diep. Er zit een beetje grain op de beeldband, maar dat werkt zeker niet storend. De geluidstrack is gewoon DTS-HD MA 5.1 gebleven, en ik merkt niet veel verschil tussen deze en de vorige versie. De Engelse DTS HD MA 5.1-track brengt op een afdoende en adequate wijze de tintelende muziek van Carter Burwell over, gaat misschien niet zo heel breed wanneer de voornamelijk dialooggedreven film voortkabbelt, maar wanneer er sporadisch eens wat gruwelijke actie te zien is, worden toch de registers voldoende opengetrokken. En ja, dan denk ik voornamelijk aan de bijna misselijkmakende eindscène die verbluffend realistisch klinkt.




EXTRA'S
De bijhorende Blu-ray bevat meer bonusmateriaal dan de Benelux-versie, maar is regio A-gecodeerd. De audiocommentaartrack door fotograaf Roger Deakins, niet dadelijk de evidentste keuze, maar achteraf overwogen wel goed, is een uitstekende zet om een film die zo erg leunt op het visuele aspect uit te kunnen vlezen. In de documentaire Minnesota Nice (27:48) gunt ons onder meer een blik op de wel apart te noemen mentaliteit van de inwoners van Minnesota. Nieuw is een interview (20:32) met de gebroeders Coen Brothers en Frances McDormand, afgenomen door Charlie Rose, waarbij ze nu voor eens en altijd mogen komen uitleggen of dit verhaal nu waargebeurd is of niet. Daarnaast houdt het drietal een onderhoudende babbel over deze toch wel opmerkelijke film, niet in het minst door de aparte locatie. Het interview was eerder terug te vinden op de dvd, maar was voor de Blu-rayuitgave gesneuveld. Naast een trailer (1:58)en een TV-spot (0L33) bevat de disk ook nog een artikel (1:57) uit het tijdschrift American Cinematographer. Afgesloten wordt er met een fotogalerij (5:57). De trivia track is verdwenen.

CONCLUSIE
Fargo is een pracht van een film die in 4K nog eens dubbel zo duidelijk schittert. Als u completist bent, houdt u de Benelux-schijf maar best bij voor de trivia track, maar voor de rest is dit een prima presentatie van een memorabele film. Jaah.