CONCERT
Suzanne Vega In Montreux is de opname van het tweede optreden van de Amerikaanse artieste op het wereldbekende festival. Ze was er voor het eerst te gast in 2000 als voorprogramma van Lou Reed en speelde er een akoestische set, begeleid op basgitaar door een geïnspireerde Mike Visceglia. In 2004 staat een zelfverzekerde en meer uitbundige Suzanne Vega op hetzelfde podium als hoofdattractie. Ze brengt er een set van 18 songs, begeleid door een driekoppige band: Mike Visceglia opnieuw op de basgitaar, Mike Yowell op drums en Billy Masters op leadgitaar.

Suzanne Vega werd geboren in California maar groeide na de scheiding van haar ouders op in New York City. Als jong meisje leert ze gitaar spelen en als tiener schrijft ze haar eerste composities. Ze studeert af en stuurt een demo naar de grote platenfirma's. A&M besluit haar na twee weigeringen toch een kans te geven. Een vrouw met een gitaar ligt niet goed in de markt op dat moment, maar haar debuutplaat Suzanne Vega (1985) in een productie van Patti Smith-gitarist Lenny Kaye wordt onverwacht een hit in Engeland en de rest van Europa na de release van de single Marlene On The Wall, breekbare en verhalende en voorzien van een catchy melodie. Het pièce de résistance uit het album blijkt achteraf het uitgesponnen verhaal over The Queen And The Soldier te zijn waarin een jonge soldaat zijn al even jonge koningin haar hartvochtigheid verwijt over de oorlogen die ze voert en de vele slachtoffers die daarbij vallen. Hij weigert nog langer voor haar te vechten en zijn pleidooi lijkt de jonge vrouw tot in keer te zullen brengen. Medeleven en menselijkheid waren nooit de zorg van koningen in het verleden en dat heeft Suzanne Vega goed begrepen, macht, machtsmisbruik en intriges zoveel meer. Ze toont de hartvochtigheid in een fluwelen verpakking in een tekst die er niet om liegt.

Solitude Standing, het tweede album (1987) betekent de definitieve internationale doorbraak voor Suzanne Vega. Het titelnummer wordt wereldwijd top-5. Grote verrassing is Tom's Diner, een aanstekelijk en eenvoudig nummer dat in een akoestisch en een instrumentale versie op de plaat staat en dat ondertussen meer dan dertig coverversies heeft overleefd. In Montreux brengt Vega Tom's Diner als laatste nummer van het concert, vóór de toegift. Het wordt een akoestische versie waarbij het publiek met handgeklap voor het ritme zorgt en het refrein neuriet. Luka, een song over kindermishandeling, wordt uiteindelijk Vega's grootste hit uit het album, een zeer expliciet verhaal over een jongetje dat zijn buurvrouw vertelt dat het allemaal nog wel meevalt want dat ze ophouden als hij uiteindelijk huilt. Uit dit album brengt de artieste op het Montreux-concert ook nog het ingetogen Gypsy en het fragiele Calypso als bisnummer, op verzoek van het enthousiaste publiek.

Uit Book Of Dreams (1990) wordt de titelsong een kleine hit en is Men In A War de aandachtrekker op een klassiek arrangement van Philip Glass waarmee Suzanne Vega al eerder samenwerkte. Uit het album worden in het Montreux-concert geen songs gebracht.



Met 99.9 F° (1992) krijgt Suzanne Vega opnieuw ruimere media-belangstelling wanneer het titelnummer van het album een ruime hit wordt. Vega lijkt het pad van rock en elektronica op te zullen gaan, maar dat blijkt een voorbarige conclusie te zijn. Op de rest van het album toont ze opnieuw haar sterke verhalende kant en de kunst om eenvoudige en aantrekkelijke melodieën te componeren. In Liverpool, de tweede single en een verhaal over een onmogelijke zomerliefde, komt in Montreux nog uitstekend uit de verf. When Heroes Go Down is een opgewekt en up tempo Vega-nummer zoals we die graag van haar horen. De drums zijn zeer aanwezig en de gitaren houden een staccato-tempo aan.

Caramel uit het vijfde album Nine Objects of Desire(1996) en het duo Penitent en Solitaire uit Songs In Red And Gray komen op het concert in Montreux niet helemaal tot hun recht. De uitvoering is okay en de begeleiding eveneens, maar het materiaal is minder sterk dan wat we van Suzanne Vega gewend zijn. Het concert sluit af met het jazzy Have You Met Miss Jones, een klassieker uit de jaren dertig die de Amerikaanse met gepast gevoel ten gehore brengt. Het is het opstapje voor het platencontract met jazzlabel Blue Note dat begin 2006 wordt gesloten. Behind Blue Eyes, ergens halfweg het concert, is een perfecte Vega-song en komt uit het eclectische album Who's Next van de legendarische Engelse rockband The Who. In de uitvoering van Suzanne Vega blijkt uit niets dat het nummer niet uit haar eigen pen is gevloeid, want het past perfect in haar fijnzinnig repertoire.

De uitvoering van het materiaal in Montreux blijft heel dicht bij de originele studio-opnamen, zij het dat naast stem en akoestische gitaar van de artieste alleen bas- en leadgitaar plus drums voor de begeleiding zorgen. Het blijft allemaal vrij rustig met de nadruk op een perfecte uitvoering met de aangename ondersteuning door een stel rasmuzikanten dat met kleine kleurtoetsen voor de nodige variaties en sfeerschommelingen zorgt. De songs worden niet onnodig uitgesponnen en de stem van Suzanne Vega staat altijd centraal.



TRACKLIST
Nog even de playlist:
1. 99.9 F°
2. Marlene On The Wall
3. Caramel
4. When Heroes Go Down
5. Gypsy
6. (I'll Never Be Your) Maggie May
7. Penitent
8. Solitaire
9. Left Of Center
10. The Queen And The Soldier
11. Behind Blue Eyes
12. Solitude Standing
13. Blood Makes Noise
14. In Liverpool
15. Luka
16. Tom's Diner
17. Calypso
18. Have You Met Miss Jones

BEELD EN GELUID
Suzanne Vega Live In Montreux is een high definition-registratie en het resultaat is zonder meer perfect. Het podium is vrij donker gehouden met een roze en rode gloed in de achtergrond en zacht en spaarzaam frontaal en vertikaal licht op de artieste. Het kleurenpalet is zijig in de close ups en donker met blauw in de ruimere opnamen vanuit de zaal. Voor de opname van het concert is gebruik gemaakt van een drie-à viertal camera's en in de montage is gekozen voor detailopnamen van Suzanne vega, afgewisseld met close ups van haar gelaat, de finger picking van de gitaristen en een zijdelings beeld van de drummer met de artieste in de achtergrond. Tijdens het applaus toont de camera het volledige podium en de eerste rijen van het publiek. Witte, rode en blauwe spots in de achtergrond zorgen voor de nodige afwisseling tijdens de nummers. Het contrast is zeer goed en van storende ongerechtigheden als gevolg van de compressie en de transfer is geen sprake. Beeldtechnisch is dit een superbe registratie.

Voor de weergave van het geluid kan u kiezen tussen stereo, Dolby Digital 5.1 en DTS surround. Als u een home cinema-installatie hebt is het aanlokkelijk om één van de beide laatste mogelijkheden te kiezen wegens het stabiele surroundeffect waarvoor is gezorgd en de gelijkmatige verdeling van het geluid over alle beschikbare geluidskanalen waarbij de stem van de artieste altijd vooraan en in het midden blijft. Tussen 5.1 en DTS is zoals meestal weinig verschil. DTS biedt iets meer volume, maar het blijft een artificiële aanpak, want op cd of live moet u het doen met de klassieke stereoregistratie die ook op deze dvd voor een overtuigend en stevig geluidsbeeld zorgt en dat ondergetekende nog altijd heel erg op prijs stelt voor concertregistraties, opera-opnamen en uitvoeringen van klassieke orkesten.

EXTRA'S
Als extra zijn drie nummers uit het Montreux-concert van 2000 toegevoegd. Het gaat om de bonustracks:
• Small Blue Thing
• Room Off The Street
• Knight Moves

Suzanne Vega voert de songs uit op akoestische gitaar en Mike Visceglia zorgt voor een aangepaste achtergrond op basgitaar. Het is moeilijk kiezen, want het gaat om drie heel sterke Vega-klassiekers, eenvoudige en smaakvol gearrangeerd, waarin Mike Visceglia zijn grote talent demonstreert en nooit zijn hand overspeelt. Room Off The Street is wellicht het verleidelijkste nummer wegens het aparte handengeklap en de aftelrijmachtige structuur van de song. Het bonusmateriaal staat in 1.33:1.

CONCLUSIE
Suzanne Vega Live In Montreux biedt een evenwichtige staalkaart van materiaal dat de Amerikaanse in de voorbije 20 jaar heeft uitgebracht. Alle grote hits en belangrijke successen passeren de revue en krijgen van artieste en begeleidingsgroep een smaakvolle, doorzichtige interpretatie, ingetogen en breekbaar, bij momenten up tempo, gedreven, jazzy, bluesy of rockerig. Mike Visceglia, Mike Yowell, en Billy Masters zijn geen doetjes, maar ze weten precies hoe ze het materiaal van Suzanne Vega maximaal kunnen laten schitteren. Beeld- en geluidtechnisch valt er bovendien op deze registratie niets aan te merken. Suzanne Vega Live In Montreux is een plezierige kijk- en luisterervaring, een dvd die u beslist meer dan één keer in de speler legt.