FILM
El Séptimo Día gaat over bloedwraak op het Spaanse platteland, meer bepaald in de buurt van Segovia, ten noordwesten van Madrid, een vruchtbare landbouwstreek achter het Guadarramagebergte, snikheet in de zomer, met droge koude winters en een arme bevolking die al even gehard is als het klimaat waarin ze moet leven. Wat voor de toerist een idyllische plek is, is in werkelijkheid een wrede wereld waar de familie-eer nog altijd met hand en tand wordt verdedigd zoals in de voorbije eeuwen. Het verhaal dat de Spaanse regisseur Carlos Saura vertelt, stoelt op waar gebeurde feiten uit 1992 die, toen ze bekend raakten, de Spaanse samenleving op zijn grondvesten deden daveren wegens hun archaïsch en weinig humaan karakter. De aanleiding is niet helemaal duidelijk, maar naar verluidt begon het allemaal met een dispuut tussen twee boerenfamilies over de grens die hun respectievelijke landerijen van elkaar scheidt. Tegelijk is er sprake van een faliekante liefdesaffaire tussen de mooie Luciana van de familie Fuentes en Amadeo, de zoon van de andere partij, de familie Jiménez. Luciana, hopeloos verliefd op haar buurjongen, wordt na een tijdje verstoten door haar minnaar en zint op wraak. Haar broer Jerónimo, beledigd door de gang van zaken, brengt de ex-minnaar op brutale manier om het leven tijdens het ploegen en krijgt 30 jaar voor moord met voorbedachten rade. In het dorp gaat het gerucht dat Luciana haar broer heeft bedrogen en nadien de rest van haar familie.



Kort daarna is de dorpsgek getuige van brandstichting bij de Fuentes: het huis brandt af en de oude moeder komt in de brand om. Luciana en haar broers verlaten en plek en vestigen zich buiten het dorp, maar ze vergeten het verleden nooit. Na een derde van zijn straftijd komt Jerónimo, veroordeeld tot 30 jaar, wegens goed gedrag vrij en ook hij is de gebeurtenissen van de voorbije jaren niet vergeten.

El Septimo Día is het verhaal van een gewelddadige familievete tussen clans die elkaar voor altijd naar het leven staan. De familie Fuentes wordt door de dorpsgemeenschap uitgespuwd en komt in een onmogelijk isolement terecht. Luciana, de enige die de situatie zou kunnen normaliseren, wentelt zich in haar verbittering en blijft op wraak zinnen wegens de dood van haar moeder en de levenslange opsluiting van Jerónimo na diens meest recente aanslag op het leven van een zoon van de Fuentes. Gelittekend door de schande wachten Luciana en haar broers het goeie moment af om definitief af te rekenen met de buitenwereld.



Carlos Saura, de éminence grise van de Spaanse cinema, maakt van El Septimo Día een slepende thriller, verteld door de beeldmooie Isabel, kleindochter van de Fuentes. Zij reconstrueert voor de kijker het verleden en probeert op eigen houtje een stuk van de waarheid aan het licht te brengen. Saura brengt de feiten zonder veel opsmuk in beeld en herinnert ons in zijn beeldtaal aan de stijl van de Italiaanse gebroeders Taviani, eveneens meesters in epische verhalen die het voorstellingsvermogen van de toeschouwer op de proef stellen. Dat er een finale wraakactie in het verschiet ligt, is al heel gauw duidelijk, alleen houdt Saura de afloop tot op het einde verborgen en tekent ondertussen minutieus de karakters van de figuren die een rol zullen spelen in deze Griekse tragedie zonder winnaars. De karakters van de Fuentes hoeven nauwelijks uitleg. Hun van haat verwrongen gezichten spreken boekdelen. Toch doet Carlos Saura nog een verwoede poging om hun motivering bloot te leggen, om zin te geven aan de wrok die ze koesteren en die finaal in een orgie van zin- en mateloos geweld zal eindigen. De kijker zal de Fuentes op geen enkel moment in zijn hart sluiten, ook al legt de regisseur de wandaden van beide groepen op een weegschaal en toont hij de gedeelde verantwoordelijkheid voor het funeste opbod. De familie Jiménez is ondertussen opgeklommen op de sociale ladder. De oudste zoon heeft een vleesverwerkingsbedrijfje dat een zekere welstand garandeert, waardoor zijn gezin het goed heeft en de kinderen kunnen studeren. De oude vete is niet vergeten, maar ze is wel naar de achtergrond gedrongen. Het familieleven gaat z€n gewone gang, met de sleur en de problemen die drie opgroeiende dochters meebrengen: de communiefeestjes, de eerste verliefdheid en het eerste liefdesverdriet. Saura laat de kijker bijna geloven dat een bladzijde uit de donkere geschiedenis van het dorp definitief is omgedraaid. Vervolgens slaat hij hard terug, want zo is het in werkelijkheid ook gegaan, waarbij hij de terreur en de niets ontziende drang naar vernietiging als een onstuitbare vloedgolf laat opwellen.

Carlos Saura introduceert ook zijdelingse figuren in kleinere en meer anekdotische rollen en het moet gezegd: hun effect is niet altijd voor honderd procent geslaagd. Tenminste één keer groeit het gevoel dat het verhaal nodeloos wordt opgehouden en de voorgang gestuit. Van sommige bijrollen is het niet duidelijk wat Saura er eigenlijk mee voor heeft, al zijn ze ook wel een keer grappig van aard.



BEELD EN GELUID
El Septimo Día doet zijn grote voordeel met de prachtige kleuren van het kurkdroge en zonovergoten Spaanse landschap. De kleuren zijn beige en bruin van de aarde, vermengd met het goud van het rijpe graan op de velden. In de interieurs zijn de kleuren gedempt, bijna zwart/wit of in elk geval donkerbruin tot grauw, waarbij alle zachte tinten zijn weggehaald en een sfeer à la Van Gogh in de Aardappeleters overblijft, primitief, dreigend en deprimerend. Als contrast introduceert Saura veel kleur in het milieu van de tegenpartij: het wit van het communiekleed, het zijdelings licht in hun rijkelijk gemeubileerde kamers, hun bezigheden in volle daglicht, pastelachtig en uitnodigend. De nachtbeelden zijn contrastrijk en gedetailleerd, blauwachtig met alle tinten van bruin en niet echt 's nachts opgenomen, waardoor er een aparte en losse sfeer opgeroepen wordt in afwachting van het naderende onheil. Het geluid staat in een 5.1-versie, maar heel veel ambiance heeft Saura niet nodig om dit trieste verhaal te vertellen. Zijn soundtrack is sober en nooit uitbundig en met prachtige gitaarmuziek schept hij bij momenten een onnoemelijk mooie sfeer.

EXTRA'S
In Making Of vertelt Carlos Saura over het thema van de film en de receptie op de diverse festivals. De acteurs vertellen over zijn manier van werken, de toon van de film en de mogelijke oorzaken van het drama zoals het zich in werkelijkheid heeft afgespeeld. Voorts ook nog de Originele Bioscooptrailer.

CONCLUSIE
El Septimo Día begint als een dagboek van de wraak en wederwraak tussen twee Spaanse families. Vervolgens trekt Saura de problematiek open naar minder deprimerende situaties en hangt een mooi portret op van het alledaagse leven op het Spaanse platteland anno de 21ste eeuw, een maatschappij met alle oppervlakkige eigenschappen van een moderne, zij het iets armere samenleving waar onthaasting nog niet tot de directe noden behoort. Toch blijft een zekere spanning voortdurend voelbaar als een onaangename koude wind op een voor de rest warme zomerdag. De climax is tegelijk spannend en onverwacht, maar ook oneerlijk, onbillijk en wreed, met een blijvend gevoel dat onschuldigen het slachtoffer zijn geworden van een grove onrechtvaardigheid. El Septimo Día, de dag dat god rust, de dag dat het ergste kan gebeuren, want god is die dag niet thuis.