FILM
"A true Japanese Biopunk Classic" kopt de cover trots over Organ, het regiedebuut van Kei Fujiwara - die eerder al op verschillende vlakken betrokken was bij de cyberpunk-classic Tetsuo ('89) van Shinya Tsukamoto. Fujiwara wilde met Organ duidelijk dezelfde paden bewandelen Tsukamoto en haar grote voorbeeld David Cronenberg (Let op de subtiele verwijzing naar The Fly!). Maar waar Cronenberg tenminste boeiende verhalen kan vertellen mét fascinerende horrorinvloeden, maakt Fujiwara er een compleet gedrocht van zonder enige coherentie. Organ is uiteindelijk niet meer dan een eindeloze aaneenschakeling van hysterisch geschreeuw, beschamende speciale effecten en slechte muziek. Alsof dat nog niet genoeg is raakt de plot kant noch wal en blijft de kijker achter met geen enkel personage waar gevoel in te investeren valt. Zo verlies je uitermate snel alle interesse, want van de 104 minuten speelduur een hele marteling maken. Organ is dan ook te mijden als de pest en kom achteraf niet klagen als u dit advies in de wind slaat!

BEELD EN GELUID
Het 1.33:1 beeld is pover, zonder veel detail en diepte. De film speelt dikwijls in het donker af en zo is het regelmatig enorm moeilijk om uit te maken wat er gebeurd op het scherm. Wij dienden de helderheid van het televisietoestel aanpassen om de film naar behoren te volgen. Er is redelijk wat filmgrain aanwezig, wat de scherpte uiteraard niet ten goede komt. De gebruikte filmprint bevat bovendien hier en daar wat vuiltjes en andere oneffenheden en de kleuren ogen somber en afgewassen. Dit laatste kan eventueel de keuze van de makers geweest zijn - om bijvoorbeeld bij te dragen aan de sfeer. Maar het zwartniveau is ook al niet om over naar huis te schrijven, wat ons doet concluderen dat het toch wel een platte en ondermaatse transfer is! Het geluid vaart niet beter. De Japanse Dolby Surround 2.0-track klinkt beperkt en er is regelmatig een lichte ruis te horen. Daarbovenop blijkt het geluid niet altijd even synchroon met de beelden te lopen.

EXTRA'S
De originele bioscooptrailer en promotrailers voor het behoorlijk geschifte Red Account en het langverwachte Men Behind The Sun 4. Verder treffen we ook nog een slideshow aan, waar automatisch een resem artwork en production stills voorbijkomen. Maar de grootste kluif is te vinden onder de aanduiding 'Making of Organ 2'. De regisseuse verteld in het Engels (!) over deze sequel, het verhaal, de cast, enzoverder, terwijl de kijker 22 minuten aan beeldmateriaal voorgeschoteld krijgt van de sequel. Gestuwd door een miserabele housebeat valt er al snel te ontdekken dat deze Organ 2 nog een grotere farcé is dan zijn voorganger. Niet verwonderlijk ontdekken we na wat surfen dat deze prent nooit is uitgebracht.

CONCLUSIE
Organ is een absoluut dieptepunt in de Japanse filmgeschiedenis. Een echt misbaksel van een film! Ook de dvd is niet om over naar huis te schrijven, met pover beeld en dito geluid. Ironisch genoeg zijn er wel redelijk wat extra's aanwezig. Hoe dan ook absoluut te mijden als je hersencellen je lief zijn!