Forty Guns maakt deel uit van de Sam Fuller Filmmaker's Collection. De drie andere films in deze boxset zijn: Pickup On South Street, Shock Corridor en The Naked Kiss.

FILM
De Amerikaanse regisseur-schrijver-producent Samuel 'Sam' Fuller heeft altijd buiten de lijntjes gekleurd. In zijn verlangen om een eigen artistiek pad te bewandelen, ging hij dus regelmatig in de clinch met studio's. In de eerste tien jaar als filmmaker conformeerde Fuller nog grotendeels aan de regels van de studio's: hij opereerde binnen welomlijnde genres en injecteerde slechts subtiel controversiële thema's in zijn films. Later zou hij echter bewust de controverse opzoeken en die breed thematisch uitsmeren over zijn cinemacanvas. Forty Guns maakt nog deel uit van Fullers eerste cyclus als cineast. Het zou de laatste prent zijn die hij voor een grote studio draaide, een ogenschijnlijk klassieke western, in Cinemascope, met een grote ster als Barbara Stanwyck in de hoofdrol. Maar, zoals wel vaker in het oeuvre van de cineast, bedriegt de conventionele schijn enigszins in het niet perfecte maar wel perfide Forty Guns.

De toon van de film wordt meteen gezet door de eerste scène. Een marshall en zijn deputy's rijden in een koets richting het stadje waar de bandiet zich bevindt die ze moeten arresteren. Uit de andere richting komen veertig ruiters, aangevoerd door een blonde vrouw. Het zand dat de paardenhoeven doen opstuiven omgeeft de koets van de marshall met stof, terwijl de ruiters vlak langs het rijtuig denderen, alvorens in de verte te verdwijnen. Met een no-nonsenseaanpak raakt Fuller meteen de kern van de film aan: dit wordt een prent vol frontale confrontaties, met motieven die niet stiekem verborgen worden, maar die openlijk op tafel gegooid worden. De centrale confrontatie is ongetwijfeld die tussen marshall Griff Bonnell en de impulsieve jonge outlaw Brockie. Brockie is niet alleen een van de veertig rijders van amazone Jessica Drummond, hij is ook haar broer. Wanneer Griff en Jessica een relatie beginnen, bedreigt dit zowel de taak van de marshall als de autoritaire rol van de vrouwelijke bendeleider.

Althans, dat zou in de meeste films zo zijn. Sam Fuller heeft andere ideeën in Forty Guns. De plannen van de protagonisten worden dan wel doorkruist door de opbloeiende romance tussen Griff en Jessica, hun motieven blijven even helder en rechtdoorzee. Mensen veranderen niet, lijkt de regisseur te willen zeggen, enkel situaties. Daarom is de film wellicht ook een aaneenrijging van variaties op dezelfde basissituatie tussen minstens twee van de drie hoofdrolspelers. Nu eens in de stoffige straten van het westernstadje, dan weer in Jessica's luxueus ingerichte huis, eenmaal zelfs tijdens de doortocht van een verwoestende tornado. Toch is die tornado niet het visuele hoogtepunt van de film. Dat is een perfect gemonteerde en geregisseerde scène in de eerste tien minuten, waarin Sam Fuller met louter de kracht van zijn camera de spanning opdrijft in een langgerokken staarwedstrijd tussen 'de goede' en 'de slechte'. Forty Guns staat overigens bol van de camerabewegingen, waaronder één tracking shot dat naar verluidt in 1957 het langste ooit was uit de geschiedenis van 20th Century Fox.

Dat Sam Fuller een meesterlijke visuele verteller is die de kijker puur door regie en montage kan meeslepen, is helaas ook voor een stuk nodig. Het scenario blinkt bijvoorbeeld niet uit door adembenemende dialogen of psychologische diepgang: het is een script dat vooral de belofte van een degelijke western waarmaakt. Ook de acteerprestaties kunnen niet overtuigen. Barbara Stanwyck blijft uiteraard een natuurtalent - en je zou geen moment zeggen dat ze bijna 50 was ten tijde van de opnames - maar zelfs haar flair is onvoldoende om de vele kromme dialogen met verve te brengen of haar karakter als dominante kracht in Forty Guns uit te spelen. Tegenspeler Barry Sullivan verdoet bovendien geen tijd met psychologische onderbouw: hij is een marshall wiens karakter puur uit zijn daden af te leiden valt. Chuck Roberson heeft dan weer teveel naar James Dean gekeken om geloofwaardig te zijn als de jonge Brockie. Wel overtuigend is Eve Brent in de kleine maar cruciale rol van de dochter van een wapensmid.

Zeggen dat Forty Guns het genre van de western vooruit hielp is veel te veel eer voor een prent die vooral professioneel en doordacht gemaakt is. In een periode waarin westerns steeds meer psychologische complexiteit tentoonspreidden, durfde Forty Guns het wél aan het genre tot zijn essentie te herleiden: goed tegen kwaad, met een meisje - nu ja, rijpe vrouw - in het midden. Dat is een verdienste op zich, zeker wanneer dat gekoppeld wordt aan regie die doordachter - en meer manipulerend - is dan je op het eerste gezicht zou verwachten. Dat is de reden waarom Sam Fuller terecht uitgroeide tot een cultregisseur. Hoewel Forty Guns dus zeker niet op de piedestal gezet moet worden, hoeft je maar naar het oeuvre van Martin Scorsese te kijken - met name Cape Fear en Goodfellas - om te beseffen dat de invloed van de prent erg ver reikt.

BEELD EN GELUID
Net zoals de film zelf is de beeldtransfer goed, maar zeker niet perfect. Toch doet het deugt een meer dan vijftig jaar oude cultfilm in deze kwaliteit te kunnen bekijken. Het zwartwitte Cinemascopebeeld oogt meestal scherp, kan bogen op prima zwartniveaus en bezit een contrast dat meer dan aanvaardbaar is. Grain is aanwezig, maar in veel mindere mate dan je zou vermoeden. Hetzelfde kan worden gezegd van printbeschadigingen. In vergelijking met het beeld komt het geluid minder goed uit de verf. De monosoundtrack bezit nauwelijks dynamiek, maar geeft wel de dialogen en de sporadische muziek goed weer.

EXTRA'S
De enige extra's zijn Trailers voor Forty Guns en enkele andere films van de distributiemaatschappij.

CONCLUSIE
Forty Guns is een prima western die toch niet tot de absolute toppers in het genre gerekend mag worden. Sam Fuller toont zich weliswaar een meestelijke visuele verteller, maar zijn scenario is te repetitief om hoge ogen te gooien en de acteurs presteren op automatische piloot. De beeldkwaliteit is een bijzonder aangename verrassing op deze dvd, maar de soundtrack vertoont meer tekenen van ouderdom. De enige extra's zijn een stel trailers.