FILM
Politieofficier Thomas Craven (Mel Gibson) krijgt 's avonds het bezoek van een nobele onbekende met een skimasker op, die zijn naam roept en vervolgens uithaalt met een soort van geweer dat normaal dient om tanks open te rijten. Alleen heeft niet Thomas, maar zijn dochter Emma (Bojana Novakovic) de volle laag gekregen. Cravens oversten beschouwen de zaak als een moordpoging op één van hun collega's en gaan tot het uiterste om de moord tot op de bodem uit te spitten. Alleen Thomas zelf volgt het onwaarschijnlijke spoor dat niet hij, maar toch zijn dochter het doelwit van de aanslag was. Vlak voor ze werd neergeschoten had Emma braakneigingen en de bezorgde vader meende dat zijn dochter zwanger was. De waarheid is echter van een heel ander kaliber: Emma was langzaam maar zeker aan het sterven aan stralingsziekte. Emma werkte als stagaire voor Northmoor, heeft leden van de milieuactiegroepering Nightflower in de gebouwen van haar werkgever gelaten, en heeft daar uiteindelijk de prijs voor betaald. Wat voor een demon er in de ketels van Northmoor te broebelen ligt, is bijna te ongelofelijk voor woorden. Alleszins situeert er zich een samenzwering tot in de hoogste regionen van de Amerikaanse politiek, en staat er geen maat op de manier waarop Thomas Craven, die zelf radioactief besmet geraakt, één voor één de verantwoordelijken uitrookt en persoonlijk om rekenschap vraagt. Zo lang zijn eigen klokje nog tikt, natuurlijk.

Na heel wat persoonlijke en niet echt dadelijk positieve omzwervingen, waaronder het feit dat de oh zo brave christelijke pater familias zijn vrouw horens heeft gezet om met één of andere babe te kunnen gaan rampetampen, schijnt nu de mediastorm rond Gibson te zijn gaan liggen, en kan de man terug doen wat hij in de eerste plaats geacht wordt te doen, namelijk acteren. Na zijn reeks nogal gewelddadige strapatsen als regisseur van onder meer het gorefest The Passion Of The Christ staat Mel Gibson in deze thriller van Martin Campbell weer vóór de lens van de camera in plaats van erachter (waar hij thuishoort, nvda.), om nog maar eens een enkel des wrakes te spelen die op nogal expliciete wijze de misdadigers bij bosjes neermaait. Gibson is echter duidelijk wat ouder en rijper (lees: grijzer) geworden, en de dynamiek is er bij Mad Mel wat vanaf. Daartegenover staat dat zijn rol van Thomas Craven een stuk bezadigder is dan die van de dolgedraaide, op wraak beluste vader/echgenoot die Gibsons visitekaartje is sinds zijn vertolking in films als The Patriot en Braveheart. Op zijn vertolking in deze film is er echt niet veel aan te merken, en de acteur voelt zich duidelijk goed in zijn vel als agent die eerst schiet en dan pas vragen stelt.

Martin Campbell maakt met deze cinematografisch ook nog eens mooie film een remake van zijn eigen miniserie die verrassend weinig aan actualiteitswaarde heeft ingeboet. De schimmige wereld van defense contractors en de rol die ze spelen in het aanzwengelen van conflicten in de internationale politiek, is maar al te pijnlijk herkenbaar. Campbell heeft daar duidelijk een waardeoordeel over, maar houdt de kijker niet voor dom, en laat uiteindelijk zijn publiek zelf de scheidsrechter zijn. Wat er resulteert is een thriller met een behoorlijke portie vlees aan en bijzonder weinig vet. Van een redelijk gesloten detectiveverhaal verandert de film in de tweede helft naar een wraakfilm pur sang, waarbij de intrige voor die tijd al lang open en bloot op tafel ligt, en het alleen nog tien kleine negertjes tellen wordt. We zien dan voor het gemak wel even de té voor de hand liggende stommiteiten uit het scenario door de vingers, zoals het feit dat een ultrageheime wapenfabriek blijkbaar in het hartje van een industriegebied ligt, en er niemand zich kritische vragen bij stelt. Alleen het Braveheart-achtige einde heeft naar mijn mening iets te lang in de oven gestaan, en is overdone.

BEELD EN GELUID
Wel, Edge Of Darkness heeft een zeer goed beeld dat de naakte, essentiële en grimmige aard van de film veel recht aandoet. Zowat elke rimpel in het gezicht van Gibson is zichtbaar, en naarmate de film vordert en Gibson aftakelt kan je de grijze haren bijna tellen. Details zijn er echter overal rijk en veeltallig aanwezig: van het interieur van de wagens tot en met de kunstmatige artefacts in de verzameling home-video's die Craven koestert met daarop zijn toen nog vierjarige dochter. De zwartniveaus zijn diep en inktachtig, en bieden het geheel een goed contrast. Het beeld wordt bovendien nergens echt te soft. In tegenstelling tot wat u na het bekijken van de trailer mag geloven, is Edge Of Darkness niét overladen met schietpartijen, auto's die tegen elkaar rijden en knokpartijen waarbij de botten kraken. De film heeft meer een soort van broeierige intensiteit die af en toe, maar zeer beheerst, tot ontlading komt. Met de atmosfeer in de film zit het overigens snor: wanneer in het begin van de film de ambulances en politiewagens komen aanrijden nadat er ten huize Craven een schietincident werd gemeld, komen zeer mooi gedoseerd door de achterste speakers, zo goed zelfs dat ik even de waarheid niet meer van fictie kon onderscheiden. De nuance is in feite belangrijker dan de uitbarstigen van actie zijn, alhoewel die ook goed en krachtig overkomen, zoals in één welbepaalde scène waarin iemand onverwacht van de weg gemaaid wordt door een auto. De dialogen zijn kristalhelder en soms doordringend, de muziek zit perfect tussen de scènes doorgeweven zonder de overhand te krijgen. Edge Of Darkness straalt net als Mel Gibson in de film zelf een zekere maturiteit uit. Kortom, beeld en geluid verdienen goede punten!

EXTRA'S
De schande van het gebrek aan extra's op releases van E1 Entertainment blijft voortduren met deze Edge Of Darkness. Wanneer krijgt er daar nu eens iemand zijn C4 voor deze schraperige houding?

CONCLUSIE
Edge Of Darkness heeft alles om een succesvolle koop-Blu-ray te zijn, behalve dan de schromelijke verwaarlozing bij het aanbieden van bonusmateriaal en het concipiëren van een menu, om dan nog te zwijgen over de irritante opstartende cross-promotionele trailers. Nochtans zijn beeld en geluid piekfijn.