FILM
Paul Conroy (Ryan Reynolds) werkt als vrachtwagenchauffeur voor een Amerikaanse logistieke maatschappij die in Irak operationeel is. Hij is geen militair, is het ook nooit geweest, en zijn bijdrage aan de wederopbouw van het land is strikt humanitair - hij rijdt rond met of all things badkameronderdelen. Toch valt hij even buiten Baqubah in een hinderlaag en het volgende waarvan hij zich bewust is, is dat hij zich in een doodskist onder de grond bevindt. Zijn enige bronnen van verlichting zijn z'n aansteker, een paar lichtgevende staven van één of ander chemisch luminescent spul, en - niet onbelangrijk - een mobiele telefoon met nog ongeveer een halfgevulde batterij. Ook lijkt het dat de voorraad lucht in de kist beperkt is en Paul moet alles doen om zich niet op te winden, want dan zal de zuurstof nóg sneller opgebruikt zijn. Hij probeert met zijn gsm de buitenwereld te bereiken, maar stuit op een kafkaiaanse muur van wachtmuziekjes, doorverbindingen en antwoordapparaten. Totdat plots iemand hém belt: een man die Engels spreekt met een duidelijk Arabisch accent maakt hem in de vijf woorden Engels die hij kent duidelijk dat niemand hem daar zal komen zoeken. Conroy beweert geen soldaat van het Amerikaanse leger te zijn. Dat komt goed uit, weet de stem aan de andere kant van de lijn hem uit te leggen, want zijn ontvoerders hebben geen politieke bedoelingen. Ze willen gewoon five million money (sic), zoniet laten ze Paul gewoon stikken. Over de hoogte van het bedrag willen ze evenwel nog wel praten. Paul kan uiteindelijk iemand van de veiligheidsdiensten aan de lijn krijgen, Dan Brenner (Robert Paterson) die zich bezighoudt met dit soort ontvoeringen, maar die laat al vanaf het begin verstaan dat er weinig hoop is om hem terug te vinden. Desondanks gaat men een poging doen om Paul te zoeken. De ontvoerder wordt intussen zenuwachtiger en weet Paul zodanig onder druk te zetten dat die vanuit zijn doodskist met zijn gsm een filmpje draait waarin hij vertelt gevangen te zijn genomen. Als het filmpje op Al Jazeera te zien is, is het hek van de dam, want Brenner heeft hem gewaarschuwd dat de ontvoerders nu niets anders kunnen dan hun dreiging hard maken. De tijd tikt intussen ongenadig voort, de kist begint geleidelijk aan onder druk van de hoeveelheid aarde bovenop in te storten en de marines voeren een finaal manoeuvre uit om Paul te bevrijden. Maar zullen ze nog op tijd zijn? Paul neemt intussen met het laatste restje energie dat hem in zijn gsm rest afscheid van zijn vrouw en moeder

Buried is zeker qua vormgeving een unieke film. Het claustrofobische aspect van een film als Phone Booth wordt nog een beetje scherper gesteld, tot zo'n kubieke meter of twee, en we zien in deze 90 minuten film absoluut niets anders dan de binnenkant van de doodskist waarin acteur Ryan Reynolds zijn uiterste best doet om zich in allerlei bochten te wringen om zijn beperkte ruimte optimaal te benutten. De film vergt wel enige kijkervaring: de eerste vijf minuten bestaan uit alleen maar geluiden terwijl Paul langzaam uit zijn verdoving ontwaakt en al vloekend en tierend op zoek gaat naar zijn aansteker. Eens de telefoontjes beginnen en de uitzichtloosheid van zijn situatie duidelijk wordt, krijgt de film een zeker tempo, maar een productie van bijna 100 minuten met een dergelijk onderwerp vullen is zeer broos en onder meer de scène waarin in de kist een slang blijkt te zitten, die hij dan vakkundig in brand steekt met whiskey, onderbreekt het tempo van het verhaal en rekt het sowieso spannende verhaal alleen maar: teruggebracht tot een uur kon dit ongetwijfeld een korte film zonder enige vormfout zijn. Behalve voor de uitstekende fotografie zijn er nog wel loftuitingen te richten aan Reynolds, die er toch maar in slaagt als enige acteur in de film de prent te dragen. De scala van emoties die hij daarbij krijgt lijken erg veel op die van een terminaal zieke, eerst opstandig en dan berustend in zijn lot. De andere acteurs zijn alleen te horen via de gesprekken op de gsm, met als uitzondering één andere actrice die even in een op een andere gsm opgenomen filmpje figureert en daarop prompt wordt neergeschoten opdat de ontvoerders zouden kunnen bewijzen dat het hen menens is. Of Paul Conroy uiteindelijk uit zijn graf geraakt ga ik niet zeggen, u moet de film maar zelf bekijken, maar d'r is toch sprake van een zekere twist ending.

BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit is niet optimaal, maar dat is enigszins te verwachten van een film met een experimenteel trekje, geschoten met zo weinig mogelijk kunstlicht en met slechts zeer sporadisch een speciaal effect (zoals het uitzoomen uit de kist, waardoor het lijkt alsof die langs één kant veel breder is, maar ongetwijfeld dient het shot alleen om de wanhoop en de eenzaamheid van Paul aan te tonen. Het beeld is zeer donker, maar laat toch nog redelijk wat nuances zien, zoals de bezwete stoppelbaard van de enige acteur. De duisternis daarentegen is écht wel inktzwart. Ook het geluid is minimaal: je hoort bij wijze van spreken de kist kraken als die begint in te storten, maar voor de rest krijg je een stil geluidslandschap waarin je het hart van het slachtoffer bijna hoort kloppen, op abrupte manier doorsneden telkens wanneer de gsm afgaat. De track is effectief om de kijkers de stuipen op het lijf te jagen. We hebben de boodschap begrepen en zullen goede cijfers uitdelen, omdat het allemaal ter ondersteuning van de film is

EXTRA'S
De algemeen uitgebrachte versie van Buried bevatte geen extra's en daarmee verdiende E1 Entertainment weer een flinke tik op de vingers. Echter, exclusief in de Nederlandse filialen van Mediamarkt is er een 2-diskversie verkrijgbaar waarop we het leeuwendeel van de extra's die op buitenlandse versies te vinden zijn, terugvinden, zij het op 'slechts' een dvd, maar dit is alleszins een vooruitgang. Bovendien is al het bonusmateriaal Nederlands ondertiteld. Veel van het bonusmateriaal is Spaanstalig (zoals de regisseur), en het zou ons niet verbazen dat het materiaal van een Spaanse versie geplukt is. De bonussectie start met twee trailers, een Spaanse trailer (1:20) en een teaser (00:49) die vertoond werd op het Sundance festival. In de documentaire Making of (18:01) grapt regisseur Cortés dat de enige reden om de film te maken is om hemzelf en de producenten schandalig rijk te maken; alle gekheid op een stokje: als Hitchcock het scenario aangeboden had gekregen, zou hij niet geaarzeld hebben, zegt hij. We geloven hem. We zien hem met zijn crew voorbereidingen treffen hoe je kan filmen in een beperkte ruimte als een doodskist, en komen we te weten dat het draaien maar maximaal 17 dagen mocht duren, omdat anders een loopje zou genomen worden met de gezondheid van Ryan Reynolds. In Breath no breath (6:19) zien we de stemacteur José Luis García Pérez aan het werk die de rol van de gijzelnemer op zich neemt, die zijn keel nog eens extra schuurt door pal onder het no smoking-bordje een sigaret op te steken. De slang die in één scène uit de broekspijp van Ryan Reynolds komt gekropen is digitaal; we zien deze gecreëerd worden in een wireframe-versie in Digital effects... step by step (2:44). In Music underground (6:35) werkt componist Victor Reyes aan de score, parallel met het schieten van de film. Naast de computergeanimeerde slang werd volgens There's a snake in my coffin (7:06) ook gebruik gemaakt van een echt exemplaar. Het ingewikkelde probleem van de belichting - Reynolds heeft soms niet méér bij de hand dan een aansteker en een oplichtend gsm-schermpje - zien we behandeld in Lightning the box (6:13). In Shooting Buried (6:44) leren we dat één van de andere uitdagingen van de film was om alles in real time te filmen. In Blood and sand (7:20) tenslotte zien we Ryan Reynolds de meer fysieke uitdagingen van de film ondergaan, zoals het overleven van een brandje in zijn doodskist. Dankzij de play all­-optie zou u nog kunnen geloven dat alle bovenstaande featurettes één lange documentaire zijn.

CONCLUSIE
Buried is een verrassende thriller die bewijst dat men met een minimaal aan middelen en een maximum aan goede vondsten boeiende cinema kan afleveren, als het nodig is. Een laatstejaars filmstudies zou technisch en financieel (3 miljoen voor deze film is een peulschil, ik durf wedden dat ongeveer de helft de gage van Reynolds was) in staat moeten zijn een film van dit kaliber af te leveren. De beeld- en geluidskwaliteit zijn bewust low-profile gehouden. Het bonusmateriaal is niet bijzonder talrijk, maar is toch een waardevol supplement voor een film met een bijzondere insteek zoals deze. E1 mag meer films met bonusmateriaal uitbrengen.