FILM
De Russische cineast Alexei Popgrebsky liet reeds in 2003 van zich horen met het alom bejubelde Koktebel, maar het was vooral How I Ended This Summer waarmee hij in 2011 de Zilveren Beer voor de beste artistieke bijdrage op het Filmfestival van Berlijn wegkaapte die hem een plaats in het filmlandschap bezorgde. Popgrebsky is reeds van kindsbeen af gefascineerd door de dagboeken van poolreizigers en tijdens het lezen ervan vroeg de cineast zich steeds af wat er in de poolgebieden gebeurde en of hij daar zou kunnen overleven of niet. Het is dan ook om deze reden dat de regisseur zijn film als een antwoord ziet op zijn eigen vragen.
 

  

Chukotka is een afgelegen gebied in Rusland van ijsachtige landschappen en bijna onverdraaglijk koude temperaturen. Sergei Gulybin (Sergei Puskepalis) is in dit afgelegen oord reeds negen jaar meteoroloog en ofschoon er op een hongerige ijsbeer na geen levende ziel valt te bespeuren, heeft de weerkundige toch vrede genomen met het eenzame leven. Zijn goed georganiseerde kluizenaarsbestaan staat plots op de helling wanneer de jonge stagiair Pavel (Grigoriy Dobrygin) hem komt helpen, want vanaf de eerste seconde klikt het niet tussen beide mannen. Er is niet alleen een generatiekloof, ook beschadigt de jongeling door zowel zijn uitzinnige gedrag als door zijn luide muziek het delicate evenwicht tussen de mens en de omgeving. Terwijl Sergei zich vermaakt met het vangen van forellen, vult de jonge Pavel de roerloze dagen met het spelen van videospelletjes. Tot echte gesprekken komt het nooit en als iemand zijn mond opendoet is dat enkel om de wetenschappelijke waarnemingen van de dag door te geven of om te ruziën over pietluttigheden. De verstandhouding tussen de twee meteorologen verandert plots wanneer Pavel een onheilspellend radiobericht krijgt over Sergeis vrouw en zoon. Pavel besluit om Sergei in te lichten wanneer de tijd er rijp voor is, maar omdat de relatie met dag grimmiger wordt, lijkt het geschikte tijdstip verder weg dan ooit.
 

Vreemd genoeg categoriseren de meeste filmcritici deze Russische prent als een thriller, toch is het eerder een
psychologisch drama zonder climax. Het zijn niet alleen de twee protagonisten die zich vervelen, ook de kijker moet dikwijls een geeuw onderdrukken. Het eerste deel van Popgrebskys film lijkt jammer genoeg bij momenten te veel op een documentaire (met weliswaar adembenemende beelden) waarin niets gebeurt en als dat wel het geval is, dan is het dankzij de onvoorspelbare natuur die de cineast als een mederegisseur zag omdat hij dagelijks door de speling van het lot zijn script moest wijzigen. Het tweede gedeelte van de film voelt meer als een thriller aan, maar jammer genoeg is hier ook de verveling een storende spelbreker. Het is duidelijk dat de regisseur in de ban is van de meteorologie, maar filmliefhebbers die niet zo begaan zijn met deze wetenschap zouden wel eens kunnen indommelen. Popgrebsky flirt graag met de filmtechnieken van Andrei Tarkovski, toch beschikt de cineast niet over het nodige talent om een meesterwerk als Stalker uit zijn mouw te schudden. How I Ended This Summer is een verdienstelijke film die het bekijken waard is, maar hij is helaas ook wat langdradig.
  

 

BEELD EN GELUID
How I Ended This Summer oogt vaakt als een documentaire en daar de cineast kon rekenen op de schoonheid van de natuur zijn sommige beelden vanzelfsprekend spectaculair. Het geluid zit eveneens snor, maar in een film die slechts een handjevol dialogen telt, is dat een verwaarloosbare bonus.

 

EXTRA'S
De dvd heeft een ultrakort interview van een viertal minuten waarin de regisseur (in slecht Engels) vertelt hoe trots hij is op zijn werk.

 

CONCLUSIE
Alexei Popgrebsky flirt in How I Ended This Summer graag met de trage filmtechnieken van landgenoot Tarkovski. Het resultaat is een halfgeslaagde film die bulkt van mooie natuuropnames, maar ons letterlijk en figuurlijk in de kou laat staan. Soms mooi, maar vooral te langdradig.