FILM
In Ghost Rider zagen we hoe stuntman Johnny Blaze door de duivel verleid werd om een contract te tekenen waardoor hij zelf op gezette tijdstippen transformeert in een soort van Engel des Wrakes. De Ghost Rider was oorspronkelijk een engel die de mensheid bijstond in de strijd tegen het onrecht, maar waanzinnig is geworden doordat het straffen van de schuldigen veel meer genoegdoening bleek te schenken. Af en toe verandert Johnny in de Ghost Rider, en dan is hij oncontroleerbaar. Op een dag krijgt hij het bezoek van priester Moreau (Idris Elba), die een eeuwenoude kloosterorde vertegenwoordigt. Moreau doet hem een voorstel: de Ghost Rider moet op zoek naar een jongen, Danny (Fergus Riordan), die door de duivel Roarke (Ciaran Hínds) is verwekt bij een zigeunervrouw, Nadya (Violante Placido). Bedoeling is dat tijdens de nachtevening de jongen in Roarkes handen is, zodat hij zijn geest kan transformeren in een jonger lichaam, want de oude Roarke is intussen ten bejaard geworden. De vleselijke incarnatie van de duivel onder de mensen is overigens zijn zwakke plek. Maar dat is niet alles: Moreau stelt Johnny een beloning in het vooruitzicht: als hij de jongen kan afleveren bij een klooster, geleid door broeder Methodius (Christopher Lambert), dan kan de kloosterorde de vloek die op hemzelf rust ongedaan maken en dan moet Johnny niet meer met de angst leven dat hij voortdurend in de Ghost Rider zal veranderen. Eens de deal rond is, veroveren de mannen van Roarke echter het klooster, en Johnny, die nu een gewone sterveling is, kan er niets tegen uithalen... of wel?

Sidder en beef! Nicolas Cage wou en zou nog een sequel draaien van zijn aan de boxoffice compleet geflopte Ghost Rider, en al moest de hele crew dan maar verhuizen naar lageloonlanden zoals Roemenië en Turkije, de film is er! Natuurlijk probeert Ghost Rider ook een graantje mee te pikken van de 3D-hype, in die mate zelfs dat bij de doortocht door de bioscoop de film niet te bekijken was op normale tweedimensionale manier. Ghost Rider 2: Spirit Of Vengeance is een soort van minisequel geworden waarin alleen Nicolas Cage van de originele cast is overgebleven (de rest had waarschijnlijk eerder in Roemenië al eens een voedselvergiftiging opgelopen en wilde niet meer komen). Zelfs voor de duivel zelve werd gemakkelijk geopperd dat deze onder vele gedaanten onder de mensen wandelt, en hop, Mephostoteles (Peter Fonda) heet plots Roarke (Ciarán Hinds), en Eva Green is in rook opgegaan - een niet te onderschatten risico wanneer men in de buurt van de Rider vertoeft. Alle gekheid op een stokje: ware het niet voor de minieme inbreng van Nicolas Cage, het regisseursduo (dergelijke films krijgt men nooit af met één regisseur) en nog een handjevol getrouwen, de film kon volgend jaar voor Roemenië bij de Oscars meedingen voor beste buitenlandse film, alhoewel dat predikaat "beste" wellicht overdreven is. Wonderwel is de sequel beter dan het origineel: de Rider heeft in deze film een duidelijkere missie, het feit dat zijn vurige eigenschappen overgaan op het voertuig dat hij bestuurt, demonstreet hij onder meer met een auto maar ook met een mijngraafmachine, en uiteindelijk wordt de meest fundamentele vraag uit de eerste film - heeft Johnny geen verlangen om van zijn vloek verlost te worden - eindelijk beantwoord met een eerder logische "ja". Blaze, pardon, Cage beschikt nog altijd niet over de nodige humor om zijn personage een beetje te relativeren, en sommige scènes waarbij hij de ziel uit zijn slachtoffers zuigt, duren gewoon te lang (anders was wellicht de film onder het uur speeltijd gebleven). Een beetje meer invulling van de karakters was nuttiger tijdverdrijf geweest.

BEELD EN GELUID
Dat de beeldkwaliteit nog enigszins meevalt is ongetwijfeld te danken aan de eerder korte speelduur van de film, die op 95 minuten afklokt. In de openingsscènes zit er wat roostervorming, maar eens de speciale effecten worden aangesproken, loopt het wel best vlotjes met het beeld, en valt het zelfs op dat de vele nachtelijke scènes alsook de nachtmerrieachtige passages van Johnny's dromen een best donkere en aangename inkting vertonen. De enige andere dominante kleuren in het palet zijn die van het vuur dat uit Blaze's uitlaatpijp slaat. Er is weinig tot geen grain, en in scènes zoals die waarin alle aanhangers van Roarke in een arena verzamelen, zijn zeker gedetailleerd genoeg. Het geluid, en dan met name de speciale effecten, klinken loeihard zonder enige nuance. De soundtrack bestaat vooral uit rillende rockgitaren die een kakofonie ten beste geven. De dialogen staan daar tegenover redelijk stil. Ik hou zoals bekend meer van soundtracks die wat evenwichtiger zijn, en alhoewel Ghost Rider 2: Spirit Of Vengeance hét ultieme middel is om uw buren mee te pesten, ga ik toch de score wat naar onder bijstellen wegens gebrek aan nuance.

EXTRA'S
Alweer krijgen we van E1 Entertainment een kale release, waarbij we de drie verplicht te bekijken cross-promotionele trailers eerder een vloek dan een zegen vinden en derhalve niet met punten honoreren.

CONCLUSIE
In België althans was het niet mogelijk om Ghost Rider 2: Spirit Of Vengeance normaal (lees: in 2D) te bekijken. Deze hybride 2D-3D disk met een prijsvriendelijk kaartje eraan opent die mogelijkheid weer. Het had slechter kunnen zijn.