FILM
Toegegeven, een poëtische horrorfilm zal de doorsneekijker niet meteen echt aanspreken, maar toch is het de enige manier waarop wij het filmdebuut van Joona Tena (die voorheen heel wat afleveringen van diverse televisieseries heeft gedraaid) kunnen omschrijven. Buiten Finland brak Body Of Water (of Syvälle Salattu indien u de originele titel verkiest) maar weinig potten en u kan er een klein fortuin op verwedden dat dit deels te wijten is aan de oersaaie regie.

Heiligmeer is een piepklein Fins dorpje dat bekend is wegens zijn macaber verleden. Volgens de legende zou in de dertiende eeuw een molenaar na een mislukte oogst het op een akkoordje met een waternimf hebben gegooid. In ruil voor zijn eerstgeboren zoon zou de watergeest er namelijk voor zorgen dat de man de rijkste dorpeling bleef. Verschillende bronnen tonen aan dat de dorpsbewoners nadien nog jarenlang kinderen hebben geofferd in de hoop dat de watergeest hun een goede oogst zou bezorgen. Eeuwen later trekt de alleenstaande advocate Julia (Krista Kosonen) samen met haar zoontje Niko (Viljami Nojonen) naar het dorp om er de inwoners te steunen in hun strijd tegen de bouw van een stuwdam. Meteen wordt duidelijk dat de juriste uit Helsinki niet bepaald welkom is. De conservatieve dorpelingen beschouwen de vrouw immers als een indringster die hun de wetten en de gewoontes van de gevreesde grote stad wil opleggen. Tijdens haar verblijf in het bizarre oord ontdekt de vrouw een schokkend geheim over haar familie. Zou ook haar vader kinderen hebben geofferd?

Ofschoon de film een horrorfilm is, zit de kijker geen enkele seconde op het puntje van zijn stoel gekluisterd en dat heeft verschillende oorzaken. De hoofdreden is zonder twijfel het zwakke verhaal dat veel te langdradig en te doorzichtig is met een plot die zo van de pot is gerukt dat menig kijker zich zal verraden voelen na de zware inspanningen die men negentig minuten heeft geleverd. Joona Tena is niet bepaald een cinematografisch wonderkind, want niet alleen kiest ze voor oppervlakkige personages waarover we niks te weten komen, ook put de Finse net iets te veel inspiratie uit moderne Japanse horrorfilms waardoor ze nooit origineel is. De schrikeffecten (als je ze zo kan noemen) worden gecreëerd door het scheppen van een mysterieuze atmosfeer die vooral uit platgetreden clichés bestaat. Body Of Water is dan ook een horrorprent die bijna volledig wordt gedragen door actrice Krista Kosonen en ook al ontgoochelt ze nooit, is het overduidelijk dat Krista meer in haar mars heeft dan wat de regisseuse er heeft uitgehaald. Jammer, want door deze aanpak is deze Finse horrorfilm er eentje geworden die vliegensvlug onderaan de stapel dvd's zal belanden en waarschijnlijk zal hij daar wel een poosje blijven liggen.

BEELD EN GELUID
Body Of Water is een goedkope film met een inferieure beeldkwaliteit waarvan de wazige beelden vrij storend zijn. Als je dat combineert met het gebruik van afschuwelijke grauwe kleuren zoals Tena dat doet, dan bekom je uiteraard een oerlelijk beeld dat de saaiheid nog meer in de hand werkt. Het geluid van deze horrorprent (of wat daar voor moet doorgaan) is vrij behoorlijk, ook al hoor je niet meer dan enkele (vervelende) Finse dialogen.

EXTRA'S
Er staan geen extra's op deze dvd.

CONCLUSIE
Body Of Water is een mooi voorbeeld van een cineaste die iets te veel hooi op haar vork neemt. Een griezelverhaal combineren met een mystieke achtergrond lukt immers alleen de allergrootsten. Joona Tena is dat niet en het resultaat is dan ook een kleurloze film zonder één enkel hoogtepunt.