FILM
Onlangs las ik in een interview met een recensent waarin de man beweerde dat hij Pirates Of The Carribbean niet moest zien om te weten hoe slecht hij is. Het is wel geen sinecure om dit uitgemolken piratenvehikel te verdedigen, toch kookt mijn bloed bij zo'n stelling. Toevallig sprak ik met een collega over dit onderwerp en naar mijn mening moet een filmfanaat alles bekijken, al was het maar om te weten hoe slecht iets is. Of een wanproduct de tijd en de centen waard zijn, laat ik wijselijk in het midden, doch verdienen alle films aandacht en dus ook het tweede luik van Streetdance. Wat de makers ertoe aanzet om dit soort films in 3D uit te brengen is ons een raadsel. Maar toch, wie zin heeft om driedimensionale zwetende lijven op zich te zien afstormen mag het vervelende brilletje opzetten.

Dansfilms zijn in de filmgeschiedenis altijd populair geweest, van de beleefde danspasjes van Fred Astaire tot de uitdagende bewegingen van discoster John Travolta. Natuurlijk (hoe kon het ook anders) had je talrijke afkooksels, denk maar aan Thank God It's Friday of het Village People-gedrocht Can't Stop The Music. Toen enkele jaren geleden Step Up (de dansfilm die van Channing Tatum een ster maakte) een gigantisch succes werd, wilde ook het kleine broertje Streetdance van deze roem proeven. En jawel, ook van deze dansfilm lustte het tienerpubliek pap, ofschoon dat vooral te danken is aan het feit dat een groot deel van de cast uit deelnemers van de populaire Britse televisieshow Britain's Got Talent bestaat. De makers Max Giwa en Dania Pasquini hadden na deze onverwachte hit best zin in wat extra geld en dus brachten ze twee jaar later de sequel uit.

Het zal niemand verwonderen dat het verhaal van het tweede luik bijna identiek is aan dat van het eerste. Ash (Falk Hentschel) is een eenzaat, maar dankzij de geliefde streetdance-toernooien voelt de jongeman zich soms een held niettegenstaande hij slechts een popcornverkoper is. In zijn dromen is hij een danskampioen die de vedette Vince Invincible zijn titel afsnoept. Ash denkt evenwel dat het bij een droom zal blijven, tot op het moment dat hij het pad van Eddie (George Sampson) kruist. Deze hippe kerel is overtuigd van het talent van Ash en hij overhaalt de jongen om deel te nemen aan de Final Clash in Parijs. Veel tijd is er niet, het danswonder heeft amper acht weken de tijd om zich voor te bereiden. Maar geen paniek, als Ash toevallig een bar binnenstapt en oog in oog staat met de sexy Eva (Sofia Boutella) weet hij meteen dat deze oogverblindende latino zijn danspartner zal worden. Een Latijns-Amerikaanse dans mag dan wel mooi en sensueel zijn, of het streetdance-publiek daarop zit te wachten is een andere vraag.

Alle clichés zijn in overvloed aanwezig om van Street Dance 2 een dansfilm te maken van dertien in een dozijn. De film is niet meer dan onschuldig entertainment zonder diepgang en veel (storend) machogedrag, doch heb je nooit de neiging om het schijfje uit de lader te halen. Het scenario kan het kleinste kind verzinnen, maar dat is nu eenmaal normaal bij dit soort films. Geen enkele speler is gekozen voor zijn acteertalent, wel omdat deze jongens (en meisjes!) dansacrobaten zijn en natuurlijk merk je dat in deze film. Het is wel eventjes wennen (en zelfs slikken) om Tom Conti (in betere tijden nog de tegenspeler van David Bowie in Merry Christmas Mr. Lawrence) in zo'n film aan het werk te zien. Maar goed, in het vorige luik kon men zelfs Charlotte Rampling voor deze opdracht strikken.

Had die recensent nu toch gelijk? Niet echt, we zagen weliswaar geen magistrale momenten, maar we hebben ons  niet verveeld. Routineuze pulp voor jongeren die van danspasjes houden. Tja.

BEELD EN GELUID
Het beeld (en dan vooral de 2D-versie) is uitmuntend. De makers zochten (bij gebrek aan een opwindend scenario) hun heil in de mooiste locaties van Europa wat uiteraard bijzonder mooi oogt op een blauw schijfje. Wie deze film absoluut in 3D wil zien, beleeft op de afglijdende brilletjes na, evenwel geen extra filmpret. De meeste van de 3D-scènes zijn verre van spectaculair en zoals steeds werkt het 3D-effect alleen met een geavanceerde 3D-bril. De geluidskwaliteit is eveneens briljant. Er is een mooi evenwicht tussen de dialogen en de spetterende soundtrack die aan te raden is als je van hippe tango, mambo of salsa met beats houdt.

EXTRA'S
Er staan geen extra's op deze dvd's, wel worden twee kartonnen 3D-brilletjes bij deze Blu-ray geleverd.

CONCLUSIE
Het tweede luik van Streetdance is net als zijn voorganger een film zonder verrassingen. Een flinterdun verhaaltje, povere acteerprestaties, een inspiratieloze regie, maar wel een absoluut dansfestijn. Filmkunst is het niet, wel leuk entertainment en zelfs beter dan die verdomde Sterren Op De Dansvloer!