Regie: Abdellatif Kechiche
Met: Léa Seydoux, Adèle Exarchopoulos, Salim Kechiouche, Aurélien Recoing, Catherine Salée, Benjamin Siksou, Mona Walravens, Alma Jodorowsky, Jérémie Laheurte, Annie Loiret, Benoît Pilot, Sandor Funtek, Fanny Maurin
Er ontspint zich een heftige relatie tussen Adèle en Emma die door regisseur Abdellatif Kechiche zichtbaar gemaakt wordt in een al even heftige seksscène die ruim 10 minuten duurt. Alles wat u over lesbische seks al dan niet had willen weten of u zich al dan niet ooit probeerde voor te stellen, u ziet het uiteindelijk wel ergens in La Vie D’Adèle. Volgens Gerhard Bush op VPRO’s Cinema.nl-site overtuigen de lang uitgesponnen vrijscènes door hun eerlijkheid en door hun openheid; hij vertelt er niet bij dat ze vaak op het randje van pornografisch zijn, wat overigens het verwijt was dat schrijfster Julie Maroh, op wier grafische roman Le Blue est une Couleur Chaude (Publieksprijs op het Festival van Angoulême, 2011) de film gebaseerd is, de regisseur maakte ter gelegenheid van de bekroning met de Gouden Palm op het Film Festival van Cannes in 2013. De waarheid is dat de desbetreffende scènes inderdaad iets zeggen over de seksuele heftigheid van beide meisjes, maar dat de lengte ervan geen graadmeter is voor de intensiteit van hun gevoelens. Bovendien zijn dit soort fragmenten vaak de saaiste scènes in een film en houden ze de voortgang op, en dat is precies wat ze in deze film na een tijdje ook doen. La Vie D’Adèle is wat dat betreft misschien gewaagd en spraakmakend, kwaliteiten die de regisseur beslist heeft nagestreefd, maar het leert ons niet noodzakelijk veel meer over Adèle of Emma.
Het goede nieuws is dat La Vie D’Adèle zonder al die poespas van billen, borsten en kutjes toch een sterke film is en dat komt helemaal op het conto van Léa Seydoux (Emma) en meer nog op dat van Adèle Exarchopoulos (Adèle) die een sterke en overtuigende prestatie levert en die ook tijdens de niet altijd evidente scènes zelfzekerheid uitstraalt. Volgens haar biografie werd ze ooit door haar ouders naar een toneelopleiding gestuurd om haar verlegenheid te overwinnen en zelfvertrouwen op te bouwen, maar in haar blik is gelukkig voldoende aarzeling achtergebleven waardoor haar natuurlijke nieuwsgierigheid en frisheid ongeschonden zijn gebleven. Adèle Exarchopoulos (La Rafle, 2009), zoals haar naam laat vermoeden minstens gedeeltelijk van Griekse afkomst, is een natuurlijke schoonheid die met haar gezicht veel meer zegt dan andere acteurs met hun hele lichaam en dat maakt haar ongelooflijk boeiend om naar te kijken.
Léa Seydoux is een iets oudere actrice met een ruime ervaring, maar in scènes met Adèle Exarchopoulos moet ze telkens het jongere meisje voor laten gaan, ook al ziet ze er zelf zeer goed uit en is er op haar acteerwerk niets aan te merken. Haar grote talent bewijst ze in de scène waarin ze Adèle de deur wijst nadat ze heeft vastgesteld dat die al een tijdje het bed deelt met een kerel. Emma gaat te keer als een duivel, twijfelt niet als Adèle in tranen uitbarst, maar volhardt in haar verontwaardiging en gramschap over het gepleegde bedrog. U kon Léa Seydoux aan het werk zien in o.a. Lourdes (2009), Sister (2011) en Les Adieux à la Reine (2012). In twee interviews naar aanleiding van de release van de film, gaf Seydoux zwaar af op regisseur Abdellatif Kechiche, zij het dat ze haar kritiek achteraf gedeeltelijk terugnam, maar het is wel duidelijk dat Kechiche beide actrices tot het uiterste heeft gedreven in een aantal van hun prestaties.
De relatie tussen Adèle en Emma duurt een hele tijd en het is een mooie periode in het leven van de beide meisjes, maar uiteindelijk gaat ze kapot als gevolg van onzekerheid en twijfel van de kant van Adèle. Zij is ook de jongste, zij is het meest kwetsbaar. De regisseur spoelt de tijd vooruit en laat beide vrouwen elkaar opnieuw ontmoeten, maar het wordt niks meer, want Emma is doorgegaan met haar leven, terwijl Adèle is blijven treuren en (wan)hopen. Ondanks het succes dat de film te beurt is gevallen, is er dus geen sprake van een happy end, zelfs niet van enige hoop. Maar La Vie D’Adèle is wel een sterk verhaal met twee uitstekende actrices in de hoofdrol.