FILM
Het verhaal van Wikileaks, en natuurlijk Julian Assange, kennen we allemaal ondertussen wel. Althans, dat denken we toch. De site die duizenden geheime documenten in de openbaarheid heeft gebracht en zijn oprichter die ondertussen politiek asiel heeft gekregen vin de ambassade van Ecuador in Londen, zijn immers jarenlang meermaals in het nieuws geweest en het middelpunt geworden van allerlei schandalen

In The Fifth Estate krijgen we een overzicht te zien van de geschiedenis van deze website en dat voornamelijk vanuit het perspectief van Daniel Berg die misschien niet de originele oprichter is, maar wel een van de drijvende breinen achter de site totdat Assange ook voor hem een stap te ver ging en hij dan maar besloot om er de stekker uit te trekken. Of toch iets in die aard, want blijkbaar “saboteerde” hij het uploadplatform.

De film duurt een dikke twee uur en daarin krijgen we te zien hoe Assange met van alles en nog wat bezig is als hij Berg contacteert en meesleept om de “wereld te redden” met Wikileaks, een site die hij gemaakt heeft om klokkenluiders absolute anonimiteit te geven als ze geheime documenten publiek willen maken. Berg wordt al snel ingepakt door de charmante (maar duidelijk manipulatieve) Assange en samen brengen ze het ene schandaal na het andere naar buiten. Dat levert hun site natuurlijk meer en meer bekendheid waardoor ze toegang krijgen tot nog grotere geheimen,waaronder de bekende documenten over de oorlog in Irak en de Amerikaanse diplomatie die ze publiceren in samenwerking met bekende media zoals The New York Times, The Guardian en Der Spiegel. In de loop der jaren verliest Berg echter langzaam zijn vertrouwen in de oprichter van Wikileaks en het niet censureren van namen in de documenten waardoor talloze levens op het spel komen te staan, is voor hem de laatste druppel, waarna hij zijn medewerking opzegt.

Veel nieuws wordt er in The Fifth Estate niet vertelt. De makers houden zich veelal bij het bekende verhaal en voegen weinig diepgang of achtergrond toe. Een film over het maken van een website s echter allesbehalve makkelijk om te doen en spannend is zulks in principe ook al niet. Men heeft daarom besloten om de (vermoedelijke) impact van de publicaties op mensenlevens ook even te berde te brengen. Zo krijgen we de executie te zien van enkele van de eerste klokkenluiders, volgen we een informant die voor zijn leven mag vrezen en krijgen we te zien hoe men in het Witte Huis zenuwachtig wordt van wat Assange allemaal in petto heeft of kan hebben. Helpt dat om van The Fifth Estate een betere film te maken? Eigenlijk niet.

Telkens je het gevoel krijgt dat de makers een punt proberen te scoren omtrent een aangelegenheid, slagen ze erin om de zaak te verknoeien, en wat erger is: ze doen het met opzet en het slot, waarin we Benedict Cumberbatch als Assange een “interview” zien geven, is daar het hoogtepunt van. De quote ”If you want the truth, you have to seek it out for yourself”, zegt het eigenlijk allemaal. De makers willen een beeld geven zonder enige commentaar of duiding – een beetje zoals Wikileaks zelf doet – en dat is in principe niet slecht, maar wel in een film als deze. Op zijn minst zou je verwachten dat men ergens naartoe werkt (en dat kan zelfs een open einde zijn), maar in The Fifth Estate krijg je alleen maar het gevoel dat je meer dan twee uur van je tijd hebt verspild. En dat iserg jammer gezien het wederom schitterende acteerwerk van Benedict Cumberbatch.

BEELD EN GELUID
Het beeld van The Fifth Estate is zeer goed, maar niet uitzonderlijk. Om de film wat meer dynamiek te geven (wat is er zo spannend aan een film over een website?) krijgen we allerhande CGI te zien, maar echt overtuigen doet die niet. Compressiefouten zijn niet aanwezig, maar we missen wel een klein beetje diepte hier en daar en echt uitzonderlijk scherp ziet de film er ook niet uit. Op het vlak van contrast, kleurengebruik en zwartwaarden kunnen we echter totaal niets aanmerken en zoals gezegd zijn er geen technische transferissues. Voor een film waar je weinig actie van verwacht, krijgen we wel een zeer actieve soundmix te horen, waarin veel gebruik gemaakt wordt van effecten en directionaliteit, waarbij het vooral opvalt dat de muziek goed gebruikt wordt om atmosfeer te creëren en waarbij allerlei geluidjes van bvb. smartphones en computers vanuit verschillende hoeken op je afgevuurd worden om je meer te betrekken bij wat er op het scherm gebeurt. Dialogen worden voor de rest te allen tijde goed weergegeven en voor een film waarin niet zoveel echte actie voorkomt is het geluid dan ook zeer dynamisch te noemen.

EXTRA'S
We krijgen twee features meegeleverd waarbij we gedurende 9 minuten in Scoring Secrets meer informatie krijgen over de muziek van Carter Burwell, waarna men ons In Camera: Graphics zes minuten achter de schermen toont over hoe men geprobeerd heeft om alles wat visueel interessanter te maken zodat we niet in slaap gewiegd worden bij het kijken naar hoe mensen op een keyboard typen.

CONCLUSIE
The Fifth Estate levert een verfilmde versie van de feiten die we allemaal al kennen uit het nieuws, maar voegt niets relevants toe en weigert om ook maar een beetje een standpunt in te nemen. Allemaal goed en wel voor een site als Wikileaks, maar van een film verwacht je toch wel iets anders.