In het Brandenburgse landhuis is er ondertussen weinig sprake van een euforische sfeer want het feestvarken is niet in feeststemming. Hij zat destijds op een onderduikadres in Hannover en alleen Tina, Inga en Henner waren daarvan op de hoogte. Niet lang na hun vertrek – Tina en Inga hadden hem een nieuwe voorraad levensmiddelen gebracht - werd Jens schuilplaats aan de politie verraden. Hij wil graag weten door wie en hij is niet zinnens om de verrader vrije aftocht te bieden, want in een in z’n oude platenspeler verstopt pistool heeft hij alvast een paar kogels geschoven. Ondertussen is het vooral Inga’s echtgenoot Ulrich – de bakkerijmagnaat – die Jens de oren wast en hem vraagt wat die zgn. links revolutie op had moeten leveren en of het doodschieten van gewone burgers dat doel zo veel dichterbij heeft gebracht?  Maar Jens op andere gedachten brengen blijkt onmogelijk, want terwijl de wereld ondertussen heel erg is veranderd en z’n oude kompanen het jasje van de burgerij hebben aangetrokken, is Jens toch bij z’n vertrouwde gedachtegoed gebleven…

Das Wochenende is de verfilming van het gelijknamige toneelstuk van de Duitse auteur Bernard Schlink uit 2008. U kent hem beslist beter als de auteur van de roman Der Vorlezer (1995), in 2008 verfilmd als The Reader door regisseur Stephen Daldry met Kate Winslet (Oscar voor beste actrice) en Ralph Fiennes in de hoofdrol en Bruno Ganz in een interessante bijrol. Regisseur Nina Grosse schreef zelf het scenario voor Das Wochenende en voor wie het boek heeft gelezen zal het meteen duidelijk zijn dat zij de toneeltekst van Schlink flink door elkaar heeft geschut, want ze snoeit niet alleen in het aantal personages, ook de dialogen zijn drastisch uitgedund en bovendien voert zij het personage Inga op, de ex-vrouw van Jens Kessler, die in het toneelstuk al jaren geleden zelfmoord heeft gepleegd en die in de film de spil wordt in een romantische driehoeksverhouding tussen haar voormalige en huidige echtgenoot. Die ingreep heeft consequenties voor het verhaal, want terwijl in het toneelstuk wordt nagegaan welke blijvende invloed het RAF-activisme heeft gehad op de Duitse samenleving, waarom Jens Kessler bij z’n idealen is gebleven en hoe z’n voormalige medestanders er afstand van hebben genomen, focust Nina Grosse voornamelijk op het wederzijdse wantrouwen en de sluimerende, want nooit helemaal uitgedoofde toegenegenheid tussen Inga en Jens, de frustraties van z’n zoon Gregor en de nervositeit van Inga’s echtgenoot Ulrich, die z’n huwelijk bedreigd ziet, terwijl het verraad van destijds een zinvolle dialoog en een eventuele reparatie van het woekerende mistrouwen blokkeert.

Voor wie zich in de materie heeft verdiept, biedt Das Wochenende geen nieuwe blik op het RAF-terrorisme. De tekst van Bernard Schlink werd destijds al lauw ontvangen (verrassend conventioneel met clichéachtige beschrijvingen, oordeelde de Frankfurter Rundschau; stijve dialogen en simplistische karaktertekeningen, schreef de Frankfurter Allgemeine Zeitung) en Nina Grosse slaagt er op haar beurt niet echt in om dieper door te dringen tot de historische betekenis van het RAF-fenomeen en de discussie te stofferen met nieuwe inzichten. Zij kiest voor een melodramatische aanpak waarbij liefde en seks de wonden moeten helen en de vader-zoonrelatie strandt op het onbegrip tussen de generaties, tussen een vader die z’n fouten niet kan toegeven en een betweterige zoon die de fouten van z’n vader als excuus gebruikt voor alles wat in z’n eigen leven fout is gelopen. Tot een politieke uiteenzetting komt het niet, waardoor Das Wochenende uiteindelijk niets toevoegt aan wat eerder in Baader (2002), Der Baader Meinhof Komplex (2008) of Wer Wenn Nicht Wir (2011) is verteld.

Dat betekent niet dat Das Wochenende een slechte film is. Nina Gross bouwt voldoende spanningsbogen en wie niet direct geïnteresseerd is in de historische feiten en achtergronden, ziet een film met voldoende intriges en raadsels om geboeid te blijven kijken. Bovendien kan de regisseur steunen op een keur van voortreffelijke acteurs en actrices die de sterren van de hemel spelen. Katja Riesmann, een superster in Duitsland, neemt de hoofdrol voor haar rekening en zij bewijst eens te meer de beste actrice te zijn tussen Aken en Berlijn. Sebastian Koch is wellicht het bekendste gezicht, want hij geniet internationale bekendheid (Das Leben Der Anderen, 2006; Zwartboek, 2006), jammer genoeg krijgt hij niet de kans om van Jens Kessler een grote rol te maken, want Nina Grosse maakt van de voormalige terrorist een stille en in zichzelf gekeerde man van weinig woorden. In de bijrollen trekt vooral de jonge Robert Gwisdek (Die Luftbrücke, 2005) de aandacht als zoon Gregor en mag de goeduitziende blondine Elisa Schlott (Die Frau vom Checkpoint Charlie, 2007) opdraven als het mooie snoetje.