DOCUMENTAIRE
Moezel, Bordeaux, Rioja en Bourgogne, het zijn namen die wellicht bekend in de oren klinken want het zijn plekken waar volgens archeologen al ruim 2000 jaar wijnstokken worden aangeplant. In Bourgogne, een streek ten zuidoosten van Parijs, beslaan de wijngaarden een oppervlakte van ruim 28.000 hectare, verdeeld over vier departementen (Yonne, Côte-d’Or, Saône et Loire, Nièvre). De wijn die er wordt geproduceerd is voornamelijk afkomstig van twee druivenrassen: pint noir (blauwe druif) en chardonnay (witte druif). De wijnvelden waren oorspronkelijk in handen van kloosters. In het begin van de 18de eeuw – als gevolg van het verbeterde wegennetwerk – ontstonden de eerste handelshuizen die de Bourgogne-wijnen een ruimere naamsbekendheid gaven. Sommige van die ondernemingen bestaan nog, zoals Bouchard Père & Fils, opgericht in 1731. De Franse Revolutie betekende het einde van de macht van kerk en landadel. De grote wijnhuizen werden onteigend en verkocht, waarbij er sprake was van een steeds grote versnippering die tot vandaag bestaat. Dat is een uitdaging voor de liefhebbers, want naast ontelbare wijndorpen en wijngaarden zijn er ook ontelbare wijnproducenten, elk met hun eigen specifieke variant qua kleur, smaak en timbre.

Regisseur Rudi Goldman zet z’n camera neer ten zuiden van Baune, waar de Mersault- en Montrachetwijnen worden geproduceerd. Hij praat er met wijnbouwers, loopt mee door hun kelders en langs de wijnstokken op hun uitgestrekte, maar soms ook heel kleine velden, en absorbeert er de typische cultuur die om de wijnbouw en –productie is gegroeid. Zijn gids is Alex Gambal, een Amerikaan die zich in 1993 uit de vastgoedsector in Boston terugtrok, in Beaune een opleiding wijnbouw ging volgen en in 1997 z’n eigen Maison Alex Gambal stichtte. Tegenwoordig produceert zijn wijnhuis zo’n 60.000 flessen Bourgognewijn per jaar, die naar alle hoeken van de wereld worden uitgevoerd.
 

Gambal is in de ban van alles wat met wijn te maken heeft en als hij gepassioneerd begint te vertellen over de traditie, het landschap en de kalkformaties die de streek haar unieke karakter geven, dan lijkt het alsof hij zelf geboren en getogen is in de Bourgogne. Maar de kwaliteit van de wijn wordt uiteraard bepaald door de bodem en het weer en veel minder (of zelfs helemaal niet) door de uitbundige levenswijze of de betrokkenheid van de bevolking, zoals één van de andere wijnbouwers het formuleert. Hij kan het weten, want in 2012, 2013 en 2014 werden de wijnvelden beschadigd door de hagel waardoor op sommige plekken de helft van de druiven verloren ging. Ondertussen probeert men dergelijke rampen te voorkomen met netten die om de rijen worden gewikkeld.
 

De belangrijkste periode is de oogsttijd, waarvoor uit de hele wereld plukkers naar de Bourgogne komen. Niet alleen amateurs willen het allemaal meemaken, ook wijnbouwers uit de rest van de wereld (o.a. Nieuw-Zeeland) willen deel hebben aan deze unieke gebeurtenis. Wat de buitenlanders het meest opvalt is de traditionele manier waarop hier wijn wordt gemaakt, de sfeer die er tijdens het hele proces over de velden en de domeinen hangt. En eens de wijn in de vaten zit is het uiteraard tijd om te proeven, wat gepaard gaat met traditionele handelingen, muziek en gezangen die generaties teruggaan.
 

Om het overzicht compleet te maken filmt regisseur Rudi Goldman ook in het atelier van een kuiper waar wijntonnen worden gemaakt. Om de eiken duigen te krommen en netjes aaneen te sluiten, worden ze verwarmd. Het hele proces gebeurt handmatig. De vaten zijn ook in de rest van de wereld heel erg in trek. De gastronomie komt dan weer aan bod in gesprekken met chef Laurent Peugeot van Le Charlemagne en met Karin Magnin die door regisseur en cameraploeg wordt gevolgd tijdens een truffeljacht. Daarvoor gebruikt ze twee honden en ze legt uit waarom die interessanter zijn dan varkens.