Regie: Randall Einhorn, Adam Bernstein, Colin Bucksey, Matt Shakman, Scott Winant
Met: Allison Tolman, Colin Hanks, Martin Freeman, Billy Bob Thornton, Bob Odenkirk, Keith Carradine, Joey King
Lorne Malvo lijkt een beetje op de reddende engel in nood. Hij heeft evenwel niet toevallig halt gehouden in Bemidji. Uiteraard moest hij z’n wond laten verzorgen, maar hij heeft blijkbaar toch een slachtoffer op het oog, terwijl hij voor de rest een man blijkt te zijn die profijt weet te halen uit om het even welke gunstige situatie. Bovendien weet Lorne Malvo zich zo goed als onzichtbaar te maken voor de buitenwereld, want als politieman Gus Grimly hem inrekent in Duluth, Minnesota, kan hij diens chef overtuigen dat hij een onschuldige en goed menende burger is – hij beweert een dominee te zijn – en op minder dan twee uur de gevangenis weer verlaten. In Bemidji is politie-inspecteur Molly Solverson ondertussen ook op Lorne Malvo gestoten (via een opname van een camera op straat), maar haar (nieuwe) baas Bill Oswalt (de opvolger van de doodgeschoten hoofdcommissaris) is het niet eens met haar analyse en haalt haar van het onderzoek. Malvo krijgt m.a.w. een vrijgeleide om z’n strooptocht door Minnesota voort te zetten, want ondertussen is Gus Grimly in Duluth gedegradeerd en hij mag voortaan parkeerboetes uitschrijven en vermiste honden opsporen…
Fargo seizoen 1 (en volgende) is geen productie van de hand van de regisseurs Ethan & Joel Coen. De broertjes zijn bij het project betrokken als producers, waardoor ze toezicht kunnen houden op de formule die ze destijds in de bioscoopfilm Fargo (1996) ontwikkelden met ingrediënten zoals zwarte humor, absurdisme, sarcasme, grappige semantische discussies en verhaallijnen met een verrassend verloop. Het scenario is van de hand van auteur en producer Noah Hawley, die zich op een excellente manier heeft ingeleefd in de bizarre wereld van de beide heren uit Minneapolis, Minnesota, waardoor Fargo – Seizoen 1 op IMDB zelfs beter scoort dan de originele film. Dat heeft niet alleen de maken met de uitstekende verhaallijnen, maar minstens evenveel met de unieke personages die je als kijker elf uur lang op hun bizarre tocht meenemen door de vlakke en lege landschappen van North Dakota en het compleet ondergesneeuwde Minnesota. In de handen van Martin Freeman (The Hobbit 1 - An Unexpected Journey, 2012) is de zenuwachtige en geïntimideerde Lester Nygaard een personage dat een hele evolutie doormaakt, wat niet betekent dat hij er na 10 afleveringen veel beter voorstaat dan in het begin, want via een hernieuwde kennismaking met de eerder zwijgzame Lorne Malvo (Billy Bob Thornton, The Man Who Wasn’t There, 2001) – brengt hij uiteindelijk z’n eigen leven in gevaar. Thornton is een uitstekende keuze voor de rol van de gevaarlijke en niets ontziende hitman, die voortdurend nieuwe slachtoffers maakt en die erin slaagt om goede mensen op het slechte pad te brengen.
Het meest tot de verbeelding sprekende personage is wellicht politie-inspecteur Molly Solverson (Allison Tolman), die zich met een verrassende hardnekkigheid in de moord op Lesters vrouw vastbijt, want zij gelooft niet dat Lester onschuldig is, hoewel zij wél beseft dat Lorne Malvo er voor iets tussen zit. In tegenstelling tot haar chef Bill Oswalt – die ervan uitgaat dat alle mensen goed van aard zijn - is Molly iemand die in staat is om verbanden te leggen tussen feiten, terwijl ze zich niet laat beïnvloeden door de faam die sommige lieden in een kleine gemeenschap zoals Bemidji genieten, wat voor Oswalt schijnbaar belangrijker is dan de vraag of ze al dan niet in staat zijn om geweld te plegen. Allison Tolman levert een sterke prestatie, die zo veel meer opvalt omdat haar - overigens uitstekende - tegenspeler Bob Odenkirk (Breaking Bad, 2008; Better Call Saul, 2015) via Bob Oswalt een personage opvoert dat het professionele contrast met Molly Solverson dik in de verf zet. Odenkirk is bijzonder grappig en tovert zijn zoveelste unieke typetje te voorschijn.
Visueel is Fargo seizoen 1 een eerder sobere serie, want het verhaal speelt zich hoofdzakelijk af tijdens de winter, een periode van zeer lage temperaturen in het noorden van de VS (tot min 25 graden en meer) en heel veel sneeuw. De tweede helft van het seizoen speelt zich een jaar later af en dan zien we de prachtige landschappen van Minnesota en North Dakota, met dorpjes en stadjes als eilanden in een lege en wilde natuur. Qua filmstijl hebben de makers heel goed naar Fargo gekeken: veel locaties en typische camerastandpunten voor de verschillende personages. Zo begint elke grote scène bijv. met een luchtopname en begint elk fragment van Lorne Malvo met een rugshot, kwestie van de geheimzinnigheid van het personage telkens opnieuw te benadrukken. Muziek speelt altijd een belangrijke rol in films van Ethan en Joel Coen en dat is ook in deze serie het geval. De prachtige en opvallende soundtrack is van de hand van Jeff Russo (van de Amerikaanse rockband Tonic). Speciaal voor het personage Lorne Malvo heeft hij een heel aparte, duister en gevaarlijk klinkende tune geschreven die hij later ook voor Lester Nygaard gebruikt op het moment dat die op het slechte pad is geraakt.