FILM
Laten we voor één keer die dwaze en hautaine term elevated horror maar achterwege laten. Woorden die uitgevonden zijn door critici die neerkijken op het genre, maar net als een stoute snoeper af en toe wel eens een appeltje van de boom durven plukken, om dan met (te veel) toeters en bellen de mensheid te gaan vertellen dat ze tussen de drek een parel hebben ontdekt. We beloven dan ook plechtig dat wij deze term niet zullen gebruiken. Wat nu de link is tussen dit betoog en Let The Right One In? Nou ja, omdat we als fervent horrorfan ook wel smalend moeten toegeven dat horror het genre bij uitstek is waar je overrompeld wordt door gedrochten die het nauwelijks verdienen om als film beschouwd te worden. Deze Zweedse horrorfilm is een juweeltje, maar dat weten (wellicht) de meeste genreliefhebbers al jaren.




De film is zo geliefd dat er bij het Amerikaanse Showtime zelfs een serie van verscheen, maar hou het maar op dit Zweedse origineel, al was het maar voor de indrukwekkende fotografie van Hoyte Van Hoytema, die een personage op zich is en de film gedurende de hele lengte in een visueel verbluffende wurggreep houdt, en die zijn kunstjes onlangs mocht overdoen in Tenet van Nolan en Nope van Peele. Ook voor de Zweedse regisseur Tomas Alfredson, die niet al te graag heeft dat je zijn geesteskind als horror categoriseert, profiteerde daar nadien van, want hij mocht het geflopte (maar overal opgehemelde) spionagedrama Tinker Tailor Soldier Spy draaien.




Vampiers zijn al lang niet meer de schone jongens uit Transsylvanië die in hun gouden lijkkist een dutje doen en ’s avonds uit de halzen van de mooie dames uit het dorp het bloed opzuigen. Neen, vaak zijn het getormenteerde en troosteloze zielen die afzien van hun vampierstatus. Tot die categorie behoort ook Eli (Lina Leandersson). Ze ziet eruit als een twaalfjarig meisje, maar ze leeft al eeuwen, en voedt zich met het bloed van wie haar pad kruist. Soms gaat ze alleen op zoek naar haar slachtoffers, maar vaak laat ze zich helpen door een oude man die bij haar inwoont en onschuldige kinderen tegenhoudt, om ze vervolgens als een geslacht varken te laten leegbloeden. Neen, wie een gevoelige maag heeft, neemt best een zakje naast zich mee alvorens hij in de sofa neerzakt.

Het zonderlinge meisje leeft een eenzaam bestaan. De enige die contact met haar opzoekt, is de jonge Oscar (Kåre Hedebrant), een tiener met spierwit haar en dito huid. Een jongen van gescheiden ouders die om de haverklap de pineut is van de pestkoppen op school, met soms verregaande gevolgen. Zoals verwacht kunnen de twee outsiders het goed met elkaar vinden, maar of dat voor de rest van de dorpelingen nu zo’n goed idee is...




Het script van deze Zweedse film (de originele titel luidt dan ook Låt Den Rätte Komma In) is geschreven door John Ajvide Lindqvist, die zich baseerde op zijn eigen roman. Alles speelt zich af in de jaren '80 in een buitenwijk in Stockholm, waar alles volledig ondergesneeuwd ligt en waarbij alleen het bloed dit kleurenpalet doorbreekt. De film heeft wel zijn lugubere momenten, zodat iedere horrorfan hem met volle hart zal omarmen, maar in de eerste plaats is dit een film over vriendschap en zelfs onmogelijk liefde. De vertolkingen van de twee tieners gaat door merg en been, twee outsiders die in een wereld gedropt zijn die ze niet begrijpen, en door wie ze nooit begrepen zullen worden.




BEELD EN GELUID
Heel lang geleden verscheen op onze pagina’s een recensie van Dieter die deze film zag via het Nederlandse Living Colour Entertainment. Daar deze maatschappij al lang met de noorderzon is vertrokken, zal het niet zo gemakkelijk zijn om hiervan nog een exemplaar te scoren, maar je vindt de film met gemak in Engeland via Momentum. De film bevat Engelstalige ondertitels en is allesbehalve moeilijk om te volgen. Als we het hebben over de fotografie van Hoyte Van Hoytema, dan kan je daar alleen maar van genieten op een feilloze transfer, en deze wordt op dit schijfje met bravoure geleverd, ofschoon de hoofdkleuren wit en rood zijn. Twee contrasten die altijd werken. De geluidsband is een ingetogen Zweeds DTS-HD MA 5.1 met af en toe een stukje muziek, maar vooral met sporadische maar bijzonder effectieve geluidseffecten.




EXTRA’S
De duimen gaan alleen maar omlaag bij de extra’s. De koper moet het hier zien te stellen met een audiocommentaar van regisseur Tomas Alfredson, wat weggelaten scènes, een fotogalerij en een trailer.

CONCLUSIE
De Zweedse film Let The Right One In is zo’n titel die je alsmaar ziet opduiken in lijstjes van meest beklemmende horrorfilms. Terecht, en ergens kun je wel stellen dat deze intrigerende titel een voorloper is van de A24-stijl. Dit is één van die films die zo’n indruk maken dat je ze niet kan, maar vooral niet wil vergeten.