FILM
Roy Neary (Richard Dreyfuss) is een brave huisvaders wiens leven flink door elkaar wordt geschud als hij een close encounter heeft met een ufo. Neary onwikkelt een obsessie voor ufo's die het luchtruim in zijn buurt onveilig maken en hij kan maar moeilijk de visioenen verwerken die ze in zijn brein stoppen: waar is de mysterieuze berg die hij voortdurend ziet opduiken in de aardappelpuree en in de scheerzeep en wat is toch dat vreemde melodietje van vijf tonen dat door zijn hoofd spookt? Nearys obsessie neemt ongezonde vormen aan waardoor hij zowel z'n baan als z'n familie verliest. In Jillian Guiler (Melinda Dillon) vindt hij echter een geestesverwant die eveneens een close encounter heeft gehad en die dezelfde vreemde visioenen ervaart, maar wier zoontje hardhandig is ontvoerd door een ufo. Samen gaan ze op zoek naar het antwoord op hun talrijke vragen. Ondertussen bereidt de Amerikaanse regering, onder leiding van Claude Lacombe (Francois Truffaut) zich voor op een historische, maar supergeheime ontmoeting met de buitenaardse wezens.

Close Encounters of The Third Kind was Steven Spielbergs eerste film in het sciencefictiongenre, een genre dat hij nog vaak zou bezoeken (E.T., Jurassic Park, The Lost World) en dat hij met zijn volgende twee films, A.I. en Minority Report opnieuw zou betreden. Tevens was de film Spielbergs antwoord op het duizelingwekkende succes van George Lucas' Star Wars Episode IV: A New Hope, een belangrijke telg in de sf-stal die in de late jaren zeventig en vroege jaren tachtig de bioscoopzalen teisterde (zie o.a. ook Alien, Star Trek: The Motion Picture en The Black Hole). Het thema dat Spielberg uitkoos voor zijn eerste genrefilm, ufo's en alien abductions, mag ondertussen volkomen uitgemolken zijn als gevolg van talloze X-Files en goedkope films als Communion, Roswell en Fire in the Sky, maar toen Spielberg het thema onder handen nam in 1977, was het even actueel als nieuw. Is de prent verouderd? Thematisch gezien wel. Na de cynische jaren negentig is de mensheid niet meer zo naïef omtrent buitenaards leven. Aliens zijn niet langer hoogbegaafde en vredelievende speelkameraden (zie ook E.T.), maar boosaardige monsters die het liefst van al het Witte Huis opblazen. Laat ons eerlijk zijn: E.T.'s en mensen die met elkaar communiceren door middel van discodeuntjes, dat zou vandaag niet meer door de beugel kunnen. Toch kan de echte sf-fan zich nog moeiteloos inleven in het verhaal. Wat niet verouderd is, zijn de kleurrijke speciale effecten van Douglas Trumbull (2001, Blade Runner), die - voor het leeuwendeel - kunnen concurreren met allerhande digitale toverij van vandaag. Ook leuk om weten: dit is de enige film waaraan Spielberg klaarblijkelijk blijft sleutelen. In 1980, een paar jaar na de originele release, is de prent opnieuw uitgebracht  met een aantal nieuwe scènes waarvoor Spielberg oorspronkelijk niet de tijd had om ze af te werken (en minus een aantal andere scènes). Columbia keurde deze re-release goed op voorwaarde dat de kijker het interieur van het moederschip te zien kreeg. Enkele jaren geleden monteerde Spielberg weer een andere versie - een amalgaam van de vorige twee versies, maar zonder de lichtshow in het moedership. Dat is de versie op deze schijf.

BEELD EN GELUID
CE3K heeft op deze dvd het origineel 2.35:1-beeldformaat dat bovendien anamorf is. De kwaliteit valt goed mee en het geheel bevat voldoende scherpte en detail. Toch heeft deze transfer te kampen met enkele minpuntjes. Zo ogen de kleuren soms een beetje flets en merk je af en toe wat ruis en printbeschadigingen. De film bevat tevens ettelijke avond- en nachtscènes die niet optimaal zijn. Het zwart oogt niet helemaal diep en solide en je merkt duidelijk dat het detail wegvalt en het contrast minder goed afgesteld is. Afgezien van deze zwakke punten is de beeldkwaliteit best bevredigend.
De Dolby Digital 5.1-track (448 kbps) klinkt dan misschien wat gedateerd, het gebruik van de 5.1-kanalen is vrij effectief. Via de voorste geluidskanalen weerklinken de dialogen en de muziek, terwijl de surrounds de achtergrondgeluiden verwerken. Verwacht zeker geen bombastische en overweldigende effecten, CE3K moet het voornamelijk hebben van dialogen. De DTS 5.1-track (754 kbps) is kwalitatief beter, klinkt subtieler en gecontroleerder en bijgevolg minder ruw dan zijn concurrent.

EXTRA'S
Omdat de film meer dan twee uur duurt en vergezeld wordt door zowel een Dolby Digital 5.1- als DTS 5.1-track, heeft men bij Columbia wijselijk besloten om de extra's (allemaal Nederlands ondertiteld) op een tweede schijfje te zetten: een zeer uitgebreide en informatieve documentaire (1u 42min.), speciaal opgenomen voor het 20-jarig bestaan van CE3K in 1997. Deze documentaire verzamelt een schat aan informatie: aantekeningen, opnames achter de schermen en een hele resem interviews met o.a. regisseur Steven Spielberg, de acteurs en enkele crewleden. De documentaire is netjes onderverdeeld in hoofdstukken, waardoor je als kijker een duidelijk overzicht bewaart. Er zijn ook nog 11 verwijderde scènes, zonder commentaar over het waarom van de verwijdering. Eén verwijderde scène waarin we de binnenkant van het ruimteschip te zien krijgen, wordt wel toelichting in de documentaire. De kwaliteit van deze scènes is eerder middelmatig. Vervolgens krijgen we de oorspronkelijke featurette (6 min.) uit 1977 te zien die eerder dienst doet als promofilmpje. Eveneens aanwezig zijn twee trailers voor de film, eentje voor de bioscooprelease en eentje voor de speciale editie. Om te eindigen kan je enkele filmografieën doorbladeren en het bijgevoegde boekje met achtergrondinfo doorlezen.

Columbia Tristar kiest hier opnieuw voor de gevreesde Scanavo-doosjes waarin de schijfjes haast muurvast zitten en met heel veel zorg dienen te worden verwijderd. U bent gewaarschuwd.

CONCLUSIE
Sciencefictionliefhebbers mogen dit juweeltje niet links laten liggen. De dvd biedt een bevredigende beeldkwaliteit, een goede geluidstrack en een handvol interessante extra's. Laat de foute verpakkingskeuze je er niet van weerhouden deze release in huis te halen.