Rampen komen altijd voor in tweevoud, en zeker als het over films over rampen gaat. Als 1 filmstudio een spektakelfilm over een bepaald onderwerp wil maken, dan staat er al dadelijk een concurrerende studio met een nagenoeg identiek scenario klaar. Zo zijn ongeveer tegelijkertijd Volcano (Fox) en Dante's Peak (Universal) uitgebracht; op hetzelfde ogenblik dat Spielberg's dinosaurussen uit Jurassic Park (Universal) losbraken, teisterde een gigantisch zeemonster genaamd Godzilla (Columbia) New York, en net op het ogenblik dat Bruce Willis in Armageddon (Buena Vista) de wereld behoedde voor een fatale "collision course" met een asteroide, deed de studio Dreamworks hetzelfde in deze film.

De gelijkenis met Armageddon is trouwens in dit geval nog frappanter: in beide gevallen wordt een team in een space shuttle naar de komeet gestuurd om deze middels een kernwa­pen of tien tot kiezelsteentjes te herleiden. De makers van Deep Impact pretendeer­den trouwens dat hun film iets minder het macho-element benadrukte (Bruce Willis en zijn bende hooligans zullen de klus eens even al fluitend gaan klaren), en iets meer de wetenschappelijke toer op ging. Zo landen, in tegenstelling tot in Armageddon, de eerste brokstukken niet op Aarde zonder dat iemand op voorhand - excuseer de uitdrukking - een vuiltje aan de lucht had gezien, maar wordt de inslag van de komeet ruim een jaar op voorhand voorspeld, en is de film eerder een relaas hoe de verschillende hoofdpersonages zich voorbereiden op het einde van de wereld. In verhouding tot Armageddon is de aktie en het spektakel daarom in deze film in lengte beperkt, maar daarom niet met minder zorg gemaakt.

Centraal in de film staat nieuwslezeres Jenny Lerner (Tea Leoni), die een gouden kans ziet om haar carriere een stoot opwaarts te geven wanneer ze een exclusieve scoop krijgt aangereikt, namelijk dat de minister van financien geen ontslag heeft genomen omwille van familiale redenen, zoals algemeen wordt aangenomen, maar omwille van overspel. Tot haar grote verbazing vraagt president Beck haar zelf (Morgan Freeman) om de zaak nog twee dagen in de doofpot te laten sudderen; daarna zal er een mededeling volgen, en als wederdienst mag zij op de persconferentie de eerste vraag stellen.

De persconferentie loopt helemaal anders dan Jenny verwacht had: de president kondigt aan dat een jonge amateurastronoom, Leo Beiderman (Elijah Wood), samen met een sterre­kun­di­ge, dr Wolf, die in een verkeersongeval is omgekomen, een komeet hebben waarge­no­men die binnen een goed jaar de baan van de aarde zal snijden. Een gezamelijk Amerikaans-Russisch initiatief is intussen op poten gezet, en vanuit een gloednieuw ruimtestation zullen een team van experts, onder leiding van ex-maanreiziger Spurgeon Tanner (Robert Duvall), een landing op de komeet uitvoeren, en deze door atoomexplo­sieven proberen te herleiden tot hapklare brokken. Uiteraard mislukt dit plan, en erger nog, in plaats van een heel grote komeet (Wolf-Beiderman) is deze nu gesplitst in een grote (Wolf) en een kleinere (Beiderman).

De president heeft echter een tweede plan achter de hand: vlak voor de impact, zal een totale atoomaanval vanop de Aarde gelanceerd worden om de kometen tot gruis te herleiden. Voor het (erg waarschijnlijke) geval dat dit niet zou werken, worden er bovendien in oude mijnsites verblijfplaatsen ingericht, waarin alle plant-en diersoorten voor de fatale schok zouden moeten behoed worden. Als niet alle mensen de schok zouden overleven, dan zou toch de mensheid in zijn geheel moeten overleven, en daarom worden er willekeurig een klein miljoen Amerikanen door het lot aangeduid om voor de fatale crash plaats te nemen in de schuilkelders. Omdat niet iedereen gelukkig is met deze regeling (zo worden 50-plussers per definitie uitgesloten van de loting, omdat die niet meer kunnen "kweken"), breken er rellen uit.

De rest van de film focust op twee families, die elkaar niet kennen, en hoe zij met het nakende einde van de wereld in het reine komen. Een van de geselecteerde gelukkigen is jour­na­lis­te Jenny Lerner. Ze leeft in onmin met haar vader Jason (Maximilian Schell), omdat die hertrouwd is met iemand die haar zus had kunnen zijn. Wanneer haar moeder verneemt dat mensen van haar leeftijd geen kans maken op uitloting, beneemt ze zichzelf van het leven, waardoor Jenny haar vader nog meer dan ooit verwijt dat hij nooit van haar of van haar moeder gehouden heeft.

Een andere gelukkige is Leo Beiderman, de ontdekker van de komeet, die intussen een lokale beroemdheid is geworden. Hij en zijn ouders mogen plaats nemen in de Ark, maar Leo wil ten allen prijze zijn vriendin Sarah (Leelee Sobreskii) meenemen. Ze trouwen nog snel, en gebruik makend van zijn bekendheid probeert hij ook gedaan te krijgen dat Sarah's ouders mee mogen. Dit mislukt echter, en Leo moet kiezen tussen zijn ouders of zijn vriendin.

De bemanning van de space shuttle, die af te rekenen heeft met zware verliezen, doen intussen nog een laatste heldhaftige poging om tenminste de grootste van de twee kometen alsnog voor impact te vernietigen.

Ik zou deze film nog het best kunnen omschrijven als een "vrouwelijkere" versie van het "mannelijke" Armageddon. Er wordt meer aandacht geschonken aan de menselijke relaties, de implementatie van de rampscenario's, en vooral het dilemma wie er de schuilkelder in mag en wie niet, en hoe de mensen daarop reageren. De acteurs zijn allemaal in goeie doen, vooral Robert Duvall, maar het niet van enig cliche verstoken einde is toch weer een gigantisch grote pot Holly­wood­stroop, waarin U met begeleiding van de eeuwig triest klinken­de tonen van James Horner Uw grootste zakdoek mag bovenhalen.

BEELD EN GELUID
De transfer naar DVD is goed geslaagd, het beeld is overal zuiver, scherp en de kleuren zijn helder en warm. De speciale effecten komen toch op het kleine scherm redelijk spectaculair over, beter dan in Armageddon (die niet anamorf was, en bovendien een flipper disc), en ook het Dolby Digital-geluid wordt optimaal benut, zoals bij de rondvlie­gende helikopters. De balans tussen dialoog en geluidseffecten is in perfect evenwicht, en bij de scenes die zich om en bij de komeet van Wolf-Beiderman afspelen wordt er duchtig gebruik gemaakt van het subwooferkanaal om het spektakel nog wat aan te dikken.

EXTRA'S

Twee trailers, een lange en een korte. Het feit dat de - statische - menu's in het Neder­lands, Engels en Zweeds kunnen worden opgeroepen, is niet echt extra te noemen.

 

Onmisbaar? Nee. Maar je gaat je toch niet bekocht voelen. Deep Impact is een avondje ongecompliceerd cinemaplezier voor het hele gezin.