FILM
Zondagavond is sinds jaar en dag het meest begeerde time slot onder de televisiemaatschappijen. De reden daarvoor is niet ver te zoeken, want het is de avond waarop men het grootste kijkerspubliek kan aantrekken. Televisiezender één is al jaren onklopbaar in het samenstellen van een sterke zondagavondprogrammatie. Zo zagen we de afgelopen jaren heel wat producties van eigen bodem de revue passeren waarop we als Vlamingen best trots mogen zijn. Daarbij denken we niet alleen aan reeksen zoals De Parelvissers, Flikken, Heterdaad, Recht Op Recht en Witse, maar ook aan de escapades van Tom Lenaerts en Bart De Pauw waaronder De Mol, De Pappenheimers, Schalkse Ruiters en Het Geslacht De Pauw. En dan zijn we nog één van de belangrijkste titels vergeten: Windkracht 10.



De avonturen van de bemanning van de Sea King-helikopters groeiden op korte tijd uit tot een onverwoestbaar kijkcijferkanon. Nu ja, zo onverwoestbaar bleek de reeks uiteindelijk niet, want de torenhoge productiekosten zorgden ervoor dat men het voor bekeken hield na het tweede seizoen. Namen als Koen De Bouw, Vic De Wachter, Ann Ceurvels, Gène Bervoets moesten immers betaald worden en het gebruik van de infrastructuur en de opnamen van spectaculaire scènes gingen ongetwijfeld gepaard met stevige prijskaartjes. Achteraf bekeken, deden de makers er goed aan om kwaliteit boven kwantiteit te stellen. Op die manier staat de televisiereeks als een goede herinnering in ons geheugen gegrift.



Gezien het hoge spektakelgehalte is het geen wonder dat men uiteindelijk ook op de proppen kwam met de idee om er een film van te maken en we zouden het geweten hebben. Met slogans als "de duurste Vlaamse film aller tijden" en "de eerste echte Vlaamse blockbuster" probeerde men de belangstelling kracht bij te zetten. Programma's als De Rode Loper besteedden ook uitgebreid aandacht aan de opnames in de gerenommeerde Engelse Pinewood Studios, waar onder andere de James Bond-films worden opgenomen. Allemaal goed en wel, maar zoals al vaker gebleken is in de filmwereld: uiterlijk vertoon is niet altijd een garantie voor succes. Er zouden alarmbelletjes moeten rinkelen als het gebruikte budget moet doorgaan als het voornaamste verkoopsargument, maar goed, op naar het scenario of wat daar voor moet doorgaan...



Na een uitschuiver tijdens een receptie voor de bonzen van het leger, belandt duiker Rick Symons (Kevin Janssens) op de basis van het 40ste Search and Rescue smaldeel in Koksijde. Daar zal hij deel uitmaken van de beruchte bemanning van de Sea King reddingshelikopters. Trouwe fans gaan ongetwijfeld op zoek naar bekende gezichten en die zijn, zij het in beperkte mate, aanwezig. Zo is het een blij weerzien met CO Jean-Louis De Jonghe (Warre Borgmans), boordcommandant Mark Van Houte (Koen De Bouw) en flight engineer Patrick Adams (Ludo Busschots), hoewel die laatste misschien iets minder geliefd is. De intrede van Rick brengt spanningen met zich mee, in het bijzonder tussen hem en medic Alex (Veerle Baetens), met wie het voordien al tot een botsing kwam. Daarnaast krijgt Rick ook af te rekenen met zijn verleden. Gaandeweg krijgen we te zien wat er fout ging tussen hem, Koen (Axel Daeseleire) en Marleen (Tine Reymer). Het verhaal kabbelt vrij rustig verder tot de eerste ernstige scramble zich aandient, want dan gaan de poppetjes pas echt aan het dansen.



De regie kwam in handen van Hans Herbots, die 2 jaar terug verantwoordelijk was voor Verlengd Weekend, een film die volgens velen best te pruimen was, ondanks een zwak scenario. Het is net op dat laatste vlak waar de verfilming van Windkracht 10 ook ten onder gaat. Het verhaal is veel te fragmentarisch en als je aan het schrappen gaat, schiet er niet veel bruikbaars meer over. Voor een televisiereeks kan zoiets er nog mee door, maar voor een langspeelfilm is het gewoon te weinig. Een acteur als Koen De Bouw krijgt bijvoorbeeld veel te weinig de kans om de film naar een hoger niveau te tillen. Het heft ligt eerder in handen van de nieuwere gezichten Kevin Janssens en Veerle Baetens. Zij brengen het er niet zo slecht van af, maar krijgen te weinig materiaal om er iets van te maken. Ook andere bekenden zoals Axel Daeseleire, Tine Reymer, Warre Borgmans en Vic De Wachter kunnen daar geen verandering in brengen. Dat is jammer, want er zijn ook positieve kanten. Fotografisch ziet het er allemaal piekfijn uit en de soundtrack mag er best zijn, maar als je een kijkje onder de motorkap neemt, valt het allemaal veel te mager uit.

BEELD EN GELUID
De film wordt gepresenteerd met een anamorfische 2.35:1-transfer die een goede beeldkwaliteit levert. Het beeld is scherp met een lichte hoeveelheid grain die het filmische karakter ten goede komt. De makers gebruikten een filter waardoor gele en groene kleuren nadrukkelijk vertegenwoordigd zijn. Noemenswaardige beschadigingen en fouten zijn er niet, al vertoont de transfer wel sporen van edge enhancement. Opmerkelijk was wel dat de testdisc een aantal storingen vertoonde waarbij compressieblokken duidelijk in beeld kwamen. Het probleem stelde zich op een Pioneer-speler en niet op een dvd-speler op de pc. We moeten dus in het midden laten of dit probleem zich ook op andere spelers voordoet. Voor het geluid heb je de keuze tussen 3 tracks: DTS 5.1, Dolby Digital 5.1 en Dolby Digital 2.0. Het verschil tussen de twee 5.1-tracks is beperkt, al maakt de DTS-track een iets vollere indruk. Dialogen worden helder weergegeven en waar nodig treden de surroundkanalen op gepaste wijze in actie. Dat valt vooral op bij de spectaculaire ontknoping wanneer de 5.1-tracks toch behoorlijk wat punch met zich meebrengen.



EXTRA'S
Op de hoes van de dvd vinden we een, op het eerste zicht, indrukwekkende lijst extra's terug. Bekijken we de zaak van dichterbij, dan komen we al snel tot de conclusie, dat het allemaal niet zo indrukwekkend is. Naast 2 trailers voor de film, zijn er nog een aantal trailers voor ander films uit het archief van Bridge. Daarnaast zijn er nog een fotogalerij en een aantal pagina’s met informatie over de personages. Regisseur Hans Herbots en acteur Kevin Janssens geven een korte visuele introductie bij hun audiocommentaar. Echt heel interessant kunnen we het niet noemen, al geven de twee wel wat extra informatie over wat zich achter de schermen afspeelde. Het wordt pas interessant wanneer we bij de eerste featurette aanbelanden. Het gaat om The Making Of Windkracht 10 – Pinewood (37 min.) waarin men vooral aandacht besteed aan de opnames in de beroemde Pinewood Studios. Vervolgens is er een korte persconferentie in aanwezigheid van de cast (3 min. 30). Die bestaat vooral uit interviews met de cast tijdens de persvoorstelling van de film. De beelden zijn afkomstig uit De Rode Loper. De setopnames en interviews (11 min.) zijn eveneens afkomstig uit het showbizzmagazine van één. Tot slot zijn er nog wat beelden van de wereldpremière in Gent (4 min.), en om voor de gelegenheid in herhaling te vallen: ook die zijn afkomstig uit De Rode Loper.



CONCLUSIE
Een visueel pareltje, maar een inhoudelijke drol. Het klinkt misschien wat scherp, maar uiteindelijk komt onze conclusie over Windkracht 10: Koksijde Rescue daar op neer. Het verhaal is te fragmentarisch om echt te boeien en als je 1 blockbuster over problemen op zee hebt gezien, dan zul je niet uit je zetel donderen van verbazing. Naar Vlaamse normen is dit nochtans best een indrukwekkende productie, maar zoals al gezegd: uiterlijk vertoon is geen garantie voor succes. Bridge Entertainment brengt ons een overwegend nette uitgave, maar voor het bonusmateriaal gaat men de mosterd wat te veel halen bij De Rode Loper. De aantrekkelijke prijs, maakt dan wel weer wat goed.