FILM
"I was very proud of the actors in it. It was a tough movie to make, and they put up with a lot. They would probably tell you they put up with a lot from me. But they really did it without complaint. And I just thought I was very fortunate to have the cast that I had. Jesus, it was a hard movie to make..." (Walter Hill over het maken van Southern Comfort)

Southern Comfort is zo'n film die in een ideale wereld aanzien zou moeten worden als een perfecte klassieker die door iedere recensent door je strot zou geduwd moeten worden. Hoewel bij cinefielen deze film van Walter Hill hoog aangeschreven staat, is hij bij het grote publiek zo goed als onbekend. Toen de film in 1981 uitkwam kreeg hij wel doorgaans goede kritieken, maar daar bleef het ook bij. Aan de ronduit briljante (en zo goed als volledig mannelijke) cast lag het in ieder geval niet, en nog minder aan de kwaliteit van de film. Wel werd deze avonturenfilm alsmaar vergeleken met Deliverance uit 1972. Sommige distributeurs gingen zelfs zo ver door op hun affiche de tagline  "not since Deliverance...". te gebruiken Jammer, vooral omdat de film wel hetzelfde idee bevat (een groep mannen wordt opgejaagd door de plaatselijke bevolking), maar het is zeker meer dan een doorslagje van Boormans meesterwerk.

Het verhaal speelt zich af in 1973. Negen soldaten van de Nationale Garde houden weekendmaneuvers in de moerassen van Louisiana. Het enige waar de mannen het over hebben, zijn de hoertjes in de meest nabijgelegen stad die hun zijn beloofd door één van hun oversten, Spencer (Keith Carradine). Korporaal Hardin (Powers Boothe) die in het groepje nieuw is en afkomstig is uit Texas, heeft het echter gehad met het arrogante gedrag van de mannen en voelt zich een echte outcast. De negen soldaten raken tijdens hun missie echter snel verdwaald in het moeras en stuiten op een verlaten hut waar een paar kayakbootjes liggen. Sergeant Poole (Peter Coyote) die de leiding heeft, besluit om de vaartuigen te lenen om zo de bayou te kunnen oversteken. Poole denkt dat een vriendelijk briefje wel zal volstaan waarin geschreven staat dat ze de bootjes zullen terugbrengen. Maar het loopt verkeerd af, want soldaat Stuckey (Lewis Smith) vuurt een salvo losse flodders af op de Cajuns af die langs de oever staan, en dat wapengekletter wordt beantwoordt met echte kogels waarbij Poole gedood wordt. Het commando wordt overgeheveld naar Casper (Les Lannom) maar die blijkt veel te onervaren en te onbekwaam om zijn team uit de moerassen en de klauwen van de moorddadige cajuns te houden. En dan is er nog het feit dat de soldaten maar een handvol echte kogels bij zich hebben.

Hill schreef het script van deze film reeds in 1976, en dat had toen The Prey als titel. Net als zijn vorige film The Warriors uit 1979 gaat het ook hier om een groep opgejaagde mannen die hopen om veilig thuis te geraken. Superspannend geschreven, maar volgens Walter Hill was er toen geen enkele studio in het verhaal geïnteresseerd. Maar gelukkig had Walter Hill samen met schrijver David Giler een deal gesloten met 20th Century Fox  waarbij ze interessante scripts mochten opkopen of promoten. Een daarvan was Alien, en Southern Comfort werd het andere, waardoor de film uiteindelijk toch nog kon gemaakt worden. Het geld kwam van de Cinema Group, dat onder leiding stond van Venetia Stevenson, de dochter van regisseur Robert Stevenson ,die heel wat filmwerk deed voor Disney, waaronder Mary Poppins en The Love Bug. Walter Hill kreeg 30 miljoen dollar om de film te maken, en iedere cent was oververdiend, want de opnames in de moerassen van Louisiana waren bikkelhard, en bijna iedereen van de crew had het zo koud en was zo nat dat ze één voor één een zware griep opliepen. 

Naast het Deliverance-verhaal zagen heel wat mensen er ook een gelijkenis in met de Vietnam-oorlog, maar dat heeft Hill steeds ontkend. Wel zie je hier de typische tegenstellingen die je in een groep hebt. Er is de held, maar ook de angsthaas, en natuurlijk heb je ook degene die alsmaar provoceert totdat er geen weg terug is. Walter Hill hield zich ook geen enkele seconde in om het bloed te laten vloeien. Er is het afschuwelijke dierenleed waarbij wilde varkens worden gekeeld, maar wie kickt op nepbloed heeft ook geen recht van klagen. Noem het een spoiler of wat dan ook, maar niet veel soldaten halen de eindmeet en één voor één worden ze geconfronteerd met een verschrikkelijke dood. Je kan wel je eigen mening hebben over het stereotiepe (en vrij racistische) beeld dat Hill over de inheemse bevolking hier ophangt (voor hem zijn het simpelweg onhandelbare barbaren), maar dat neemt niet weg dat dit een op-en-top avonturenfilm is die je 100 minuten op het puntje van je stoel houdt. Het is een mysterie waarom deze titel geen grotere bekendheid geniet, en dat kan je ook zeggen over de ronduit fantastische Powers Boothe.

Een grappige anekdote is dat de film in de late jaren 1980 vaak door de Iraanse staatstelevisie IRIB ingekort werd uitgezonden onder de naam Operation Lagoon om zo de bevolking te tonen dat Amerikaanse soldaten naar Vietnam gestuurd werden met alleen maar losse flodders bij zich.

BEELD EN GELUID
Deze fantastische film vind je in diverse landen op Blu-ray terug. Zo is er in de VS een uitgave van Shout Factory, maar in de Benelux moeten we ons jammer genoeg tevreden houden met een aftandse dvd die werd uitgebracht door het ondertussen ter ziele gegane Bridge. De kwaliteit kun je het best vergelijken met een YouTube-versie met een 360 p-resolutie. Nooit heb je enig detail en het kleurniveau zit steeds op dezelfde saaie lengte. Af en toe zie je ook wat storende streepjes verschijnen. Met het geluid gaat het ook niet de goede kant op. Deze Dolby Surround 2.0 gaat alle richtingen uit en soms zijn er momenten waarop alles verdwijnt, terwijl de (overigens prima) score van Ry Cooder klinkt zoals je het op een versleten cassettebandje zou beluisteren.

EXTRA'S
Dit is een release zonder enige extra.

CONCLUSIE
Southern Comfort wordt vaak gezien als een copycat van Deliverance, maar hoewel het uitgangspunt doorgaans hetzelfde is doe je daar deze film geen eer mee. Deze film bevat alle elementen die je van Walter Hill gewoon bent: hondsbrutaal, een tikkeltje racistisch zelfs en bij momenten (zeker op het einde) bijna onverdraagzaam spannend. Een cultklassieker van de beste soort.