Met Lark Rise To Candleford seizoen 4 komt er een einde aan de verslavende tv-serie over het wel en wee van kleine en minder kleine mensen in het provinciestadje Candleford en z’n gehucht Lark Rise, de charmant en innemende semi-autobiografische kroniek over het leven op het Engelse platteland in de tweede helft van de 19de eeuw van de hand van de Engelse romancière Flora Thompson (1876-1947). In plaats van 12 afleveringen krijgt deze afsluiter niet meer dan 6 afleveringen en dat is eerder het gevolg van een gebrek aan voldoende materiaal en van praktische overwegingen dan van een financiële keuze, want Lark Rise to Candleford is één van de succesvolste series die in de voorbije jaren op de BBC te zien was. Maar het wegvallen van Brendan Coyle (Robert Timmens) na de negende aflevering van het derde seizoen (hij nam ondertussen de rol van persoonlijk assistent John Bates voor zijn rekening in de beide eerste seizoenen van de ITV-serie Downton Abbey), één van de hoofdpersonages uit Lark Rise To Candleford, zadelde de scenaristen op met een bijzonder groot probleem. Robert Timmins was niet alleen een steunpilaar voor z’n vrouw en kleine kinderen, hij was ook diegene die Laura telkens opnieuw motiveerde, moed insprak en op het rechte pad hield. Zo’n vertrouwensfiguur kan je nauwelijks vervangen want dat zou meer kwaad dan goed doen, en dus is er voor gekozen om de serie korter te maken en te voorzien van een afrondend slot waarmee de kijker vrede kan nemen. Bovendien hadden de scenaristen ondertussen het beste uit de romans van Flora Thompson al in de drie eerste seizoenen gestopt, zodat ze alleen de afwikkeling van een aantal specifieke verhaallijnen nog voor de boeg hadden.
 

 

Meest prangende vraag is uiteraard of Dorcas Lane, hoofd van het postkantoor in Candleford, een oude vrijster wordt of toch nog in het huwelijksbootje stapt en met wie? Hetzelfde geldt voor haar poulain Laura Timmins, zij het dat die in dit vierde seizoen pas 20 wordt en eigenlijk voorbestemd is om met journalist en ondertussen ook krantenuitgever Daniel Parish in het huwelijk te treden. Ruby Pratt van The Stores is na een tijdelijke afwezigheid in seizoen 3 terug: de relatie met de begrafenisondernemer uit Pontefract is met een sisser afgelopen en zijn likt haar wonden in haar ouderlijke huis in het gezelschap van haar oudere zusje Pearl die haar goed humeur heeft bewaard, wellicht mede door het feit dat de inwonende Daniel Parish haar hormonenspiegel gunstig beïnvloedt. Emma Timmins staat er ondertussen in Lark Rise alleen voor want haar echtgenoot Robert heeft een langdurige job in Oxford aangenomen, in die tijd zowat het andere eind van de wereld. Hij komt dus niet naar huis, maar stuurt elke maand geld via het postkantoor voor het huishouden en de huur.
 

 

Net zoals in de vorige seizoenen spelen zich tegen de achtergrond van langere verhalen omtrent de hoofdpersonages een aantal korte anekdotes af die maar in geringe mate invloed hebben op de voortgang, maar die de verschillende afleveringen wel elk een aparte kleur geven. Ook nu zijn het niet meer dan schaduwen op de muur, maar ze bieden de scenarioschrijvers wel de kans om een handvol hoofdpersonages dieper uit te werken en te karakteriseren. Belangrijkste nieuwkomer dit seizoen is Richard Harrington als Gabriel Cochrane, een jonge weduwnaar en eigenaar van een ijzergieterij wiens huis en bedrijf door de bank aan de hoogste bieder worden verkocht wegens het niet terugbetalen van een lening. De man is geruïneerd en op voorspraak van de zeer religieuze postbode Thomas Brown neemt Dorcas Lane hem in dienst in haar eigen smidse (naast het postkantoor). Cochrane is zowat de enige man zonder verplichtingen in Candleford en bovendien is hij van Dorcas’ leeftijd, wat gezien hun dagelijkse confrontaties in en rond het postkantoor en de smidse, zeker perspectief biedt.
 

 

De introductie van nieuwe gezichten voor de anekdotes in de verschillende afleveringen blijft wel voor problemen zorgen, want meestal gaat het om individuen die nooit eerder in de serie(s) te zien waren. In seizoen 4 is dat bijv. het geval met onderpastoor Marley die nooit eerder aan bod kwam, en zelfs zijn baas de dominee – die we niet te zien krijgen, maar over wie Thomas Brown het vaak heeft in aflevering 3 – is een personage dat niet eerder ter sprak is gekomen. Het zijn schoonheidsfoutjes in een serie die 40 afleveringen lang voor een lach en een traan heeft gezorgd en waarin personages worden opgevoerd die geïnteresseerde kijkers inmiddels in het hart hebben gesloten, want Dorcas Lane, Laura Timmins, Emma en Robert Timmins, Queenie en Twister Turrill, Pearl & Ruby Pratt, Thomas & Margaret Brown, Minnie en Alf Arless zijn niet alleen personages met het hart op de tong, ze hebben het hart ook op de goeie plaats.
 

 

Lark Rise to Candleford won het in 2008 van de tv-serie Cranford (2007) die na twee seizoenen werd stopgezet en dat komt vooral wegens de aantrekkelijkheid van de personages en de betere spreiding van de verhaalstof over de verschillende generaties. Zelfs zwaargewichten als Dame Judi Dench (Ladies In Lavender, 2004) en Imelda Staunton (Taking Woodstock, 2009) konden het verschil destijds niet maken, want Julia Sawalha (Absolutely Fabulous, 1994-2001) en Olivia Hallinan (Torchwood, 2006) zijn niet alleen jonger en aantrekkelijker, ze brengen ook performances die in het hoofd blijven hangen tot lang na de eindtitels op de laatste aflevering van elk seizoen. Hun personages zijn afwisselend sterk en zwak, vrolijk en verdrietig, maar vooral zijn het innemende en warme figuren die voor de charmante toets in Lark Rise To Candleford zorgen. Maar dat geldt eveneens voor de rest van de castleden die die sinds aflevering 1 hun steentje bijdragen.
 

De perfecte combinatie van decor, aankleding, enscenering en kleurengebruik maakt van Lark Rise to Candleford al sinds het begin een succesnummer. Bovendien is ook technisch de productie foutloos en van uitstekende kwaliteit. De interieurs zijn eerder donker van inrichting en lichtintensiteit, in de buitenopnamen lijkt het alsof in Engeland de zon altijd schijnt. Het geluid staat in 5.1-surround, maar gezien het eerder rustige karakter van deze serie, is het effect minimaal.

Geen
 

 

Liefhebbers van kostuumdrama’s à la Jane Austen en de zusjes Brontë worden niet teleurgesteld door dit vierde seizoen van Lark Rise To Candleford, want niet alleen zijn alle bekende gezichten weer grotendeels op post en is er ruimte voor een lach en een traan, bovendien krijgen verhaallijnen die sinds seizoen 1 op de achtergrond een rol spelen na zes afleveringen eindelijk een oplossing. Lark Rise To Candleford is pretentieloze BBC-kwaliteit, maar van een uitstekend oogstjaar.