FILM
Het was oorspronkelijk de bedoeling dat Erik Van Looy Dream House zou regisseren, maar uiteindelijk bedankte onze landgenoot voor deze eer en gaf de fakkel door aan Jim Sheridan, een cineast die in betere tijden meesterwerken als My Left Foot en het IRA-epos In The Name Of The Father regisseerde. Niet dat Dream House een slechte film is, want met een cast die bestaat uit Daniel Craig, Rachel Weisz en Naomi Watts is zulks bijna onmogelijk, wel lijdt deze horrorfilm onder een rommelig, banaal script dat te weinig respect heeft voor de filmliefhebber. Wie zich namelijk een beetje thuis voelt in het horrorgenre ziet de clichés van mijlenver aankomen en je kan er gif op innemen dat scenarist David Loucka een tiental keer The Others heeft bekeken vooraleer hij het eerste woord van deze prent neerpende. Zulke tekortkomingen verwacht je niet van een vakman als Sheridan die met Dream House slechts een doorsneehorrorfilm maakte die je in iedere videotheek op elk schap in groten getale tegenkomt.
 

Hoofdredacteur Will Attenton (Daniel Craig) is zijn baantje zo beu als koude pap en daarom trekt hij samen met zijn vrouwtje Libby (Rachel Weisz) en de twee kinderen weg uit het drukke New York. Omdat hij in alle stilte aan een boek wil werken, kiest Will voor een landelijk optrekje in het provinciale New Ashley. Van de gehoopte rust komt er weliswaar weinig in huis, want op een avond zorgen een heleboel tieners voor de nodige herrie door in de kelder van zijn huis de dood van twee kinderen en een vrouw die door ene Peter Ward werden vermoord te herdenken. Will begrijpt maar niet waarom het immobiliënkantoor hem niet heeft ingelicht over het feit dat er in de woning een gruwelijke misdaad is gepleegd en de man snapt al evenmin hoe het komt dat de hele buurt, op de knappe Ann (Naomi Watts) na, hem geen blik gunt.
 

De rest van de film verklappen we niet, anders zou Dream House een saaie bedoening zijn en helaas is het de regisseur zelf die deze gouden regel niet heeft begrepen. Je moet geen doorgewinterde thrillerfanaat zijn om de plot te raden en wie de eenvoudige puzzel na een tijdje niet door heeft, is er ook aan voor de moeite omdat Jim Sheridan het nodig vond om de climax reeds na een veertigtal minuten te onthullen waardoor de rest van de film overbodig is. Het lijkt misschien een contradictie, maar ofschoon Dream House één van de zwakste films is waarin Daniel Craig ooit speelde, vertolkt de Bond-ster als Will Attenton wel één van zijn sterkste rollen ooit. Misschien zou het geen slechte zaak zijn voor Craig om in de toekomst wat aandachtiger de scenario's te lezen, want deze getalenteerde acteur (net als Naomi Watts overigens) komt in net iets te veel rotzooi aan de bak. Dream House is wel geen rommel en bij momenten genietbaar, doch zal de film wegens het voorspelbare en verwarrende scenario wellicht nooit een plaats krijgen in het collectief filmgeheugen. Craig verdient beter, want hij behoort zonder twijfel tot het kruim van de betere Hollywood-acteurs.
 

De beelden van het ondergesneeuwde New York ogen prachtig op Blu-ray en staan in sterk contrast met de vaalgrijze binnenopnames die je eerder in goedkope horrorfilms aantreft. Desalniettemin is dit een vlekkeloze transfer met zowel een glashelder beeld als een vlijmscherp geluid waardoor de schrikwekkende geluidseffecten mooi door de speakers knallen.
 

Er staan geen extra’s op deze dvd, ook geen menu met hoofdstukindeling.
 

Dream House is een routineuze thriller die niet spannend genoeg is om anderhalf uur te boeien. Gelukkig is er een opperbeste Daniel Craig die ervoor zorgt dat deze thriller geen ordinaire rommel is geworden. Een regisseur als Jim Sheridan zou toch beter moeten weten, of was de aantrekkingskracht van het geld net iets te groot?