FILM
Tegen de achtergrond van een post-modern New York, ergens een 30-tal jaar na de Eerste Wereldoorlog, is de wereld onherkenbaar geëvolueerd tegenover onze wereld, en nemen zeppelins de plaats in van vliegtuigen. Op één van die zeppelins arriveert een zekere doctor Jennings (Trevor Baxter), die op de vlucht is voor een zekere Totenkopf, en heel waarschijnlijk de volgende gaat worden in een reeks onrustwekkende verdwijningen van topgeleerden. Vooraleer Totenkopf de aanval inzet op New York met een squadron allesvernietigende robotten en vliegende machines, weet Jennings nog vitale informatie over Totenkopf door te geven aan de nieuwsgierige journaliste Polly Perkins (Gwyneth Paltrow). Waneer het tumult uitbreekt, doet de regering beroep op de enige man die ons van de ondergang kan redden: Joe Sullivan (Jude Law), bijgenaamd Sky Captain, een waaghalspiloot die met zijn ogenschijnlijk oude vliegende roestbak opneemt tegen de futuristische machines, en er nog in slaagt een behoorlijk aantal de grond in te boren ook. De robots hebben tegelijkertijd in alle grootsteden ter wereld toegeslagen, en er de energievoorraden geplunderd. Joe's technische assistent, Dex (Giovanni Ribisi) heeft uitgeplozen dat de signalen die de robots aansturen ergens uit Tibet afkomstig zijn, uit een gebied dat bovendien niet op de kaart terug te vinden is. Joe en Polly, die een stormachtige romance ver, ver achter de rug hebben, sluiten een pact en vliegen naar het andere einde van de wereld om Totenkopf voor eens en voor altijd te elimineren. Dat ze hierbij de hulp krijgen van Joe's amoureuze verovering, commandant Franceska "Franky" Cook (Angelina Jolie), moet Polly er dan maar bij nemen als ze de exclusieve reportage wil.

Sky Captain And The World Of Tomorrow is misschien wel één van de meest bevreemende projecten van 2004. Regisseur Kerry Conran heeft ervoor gekozen om de prent van de eerste tot de laatste seconde tegen een blue-screen te filmen. Ondanks de spetterende decors zijn de gevarieerde cast aan acteurs dus voor hun rijkelijke gage nog niet eens de deur moeten uitgaan. Verder is de film helemaal ingekleurd in een vals technicolor-kleedje, waardoor die vormelijk het midden schijnt te houden tussen een later ingekleurde pulpdetectivefilm uit de jaren '40 en een H.G. Wells-achtige War Of The Worlds-apocalyptische set, die ook heel erg geïnspireerd is door Fritz Lang's Metropolis, zoals het Wagneriaanse standbeeld dat op het einde van de film in stukken en brokken uit elkaar valt.

De sfeer die hierdoor wordt opgeroepen is op zijn minst apart te noemen, en lijkt nog het meest op een uit de hand gelopen comicverfilming die baadt in een Derde Rijk-sfeertje, waarbij het gebruik van Gotische letters niet zo politiek incorrect is als in onze eigen wereld na 1945. Niet toevallig luistert de schurk van dienst in deze prent naar een vol-Arisch klinkende naam als Totenkopf, maar alhoewel Duitsland blijkbaar een flink aandeel in de luchtvaartindustrie heeft - wie vliegt er anders met een zeppelin rond die door de één of andere gek Hindenburg III is gedoopt - is de hele wereld blijkbaar de sigaar als Totenkopf zijn plannen ten uitvoer kan brengen. Ook de cast is een zeer merkwaardige mix: Jude Law, die anders ervoor bekend staat zijn neus op te halen voor commerciële pulp, mag ruim anderhalfuur de stereotiepe machopiloot uithangen terwijl de vrouwen (Angelina Jolie én Gwyneth Paltrow) niet van zijn lijf kunnen blijven. Verder zorgt Bai Ling voor een dosis martial arts, en als kers op de taart is voor de rol van doctor Totenkopf - op verzoek van Jude Law overigens - niemand minder dan Sir Laurence Oliver gekozen, wat niet zo een vreemde keuze zou zijn, ware het niet dat de man tijdens het maken van de film zelf al vijftien jaar zo dood als een pier was. Zijn - overigens korte - optreden is volledig samengesteld uit digitaal gemanipulerde archiefbeelden, maar zelfs de foto's die in de film van hem voorkomen zijn geretoucheerde kiekjes van Oliver.

Maar al die digitale hoogstandjes mogen ons niet blind maken voor de tekortkomingen aan de film, en dat zijn er ook nogal wat. De dialogen zijn één kazige bedoening vol uitgedroogde clichés - we vragen ons af hoeveel CGI er aan te pas is gekomen om de grijns uit de gezichten van de acteurs digitaal te retoucheren tot een ernstige smoel - en ook de plot zit vol gaten, zoals een onbemand (!) ruimteschip vol ladders en deuren, waarvoor de aftelling luidop en in drie talen wordt omgeroepen in een hall waar geen menselijke aanwezigen horen te zijn. Toch kan de film zeker op visueel vlak honderd minuten blijven boeien, alhoewel de CGI-achtergronden soms iets té duidelijk te onderscheiden zijn. Vooral de aanval van de mechanische robotvogels op New York, die in het begin van de film en ook in de trailer prominent aanwezig zijn, is met veel brio uitgewerkt. Sky Captain laat zich nog het best omschrijven als een cinematografisch experiment, dat overigens navolging vond in films als het quasi onbekijkbare Immortel van Enki Bilal, Sin City van Robert Rodriguez en recent nog Immortals van Tarsem Singh, waarin ook uitsluitend voor een blauw scherm geacteerd wordt, en de beelden digitaal heringekleurd zijn. Conran steekt zijn bewondering voor de groten der cinema die hem zijn voorgeweest ook niet onder stoelen of banken. De meer doorwinterde science fiction- of pulpliefhebber (of liefhebber van beide, natuurlijk), zal tal van referenties ontdekken naar films als King Kong (de versie uit 1933, niet die van Peter Jackson), THX-1138 van George Lucas, Doctor Strangelove van Stanley Kubrick en War Of The Worlds (de jaren '50-versie van Byron Haskin, niet het Spielberg-Cruise crapfest), alsook een resem aan campy uitziende science-fictionfilms uit de jaren '50.

BEELD EN GELUID
RCV bracht eertijds de dvd uit in een mooie en goedgevulde 2-diskeditie. Opvolger E1 heeft de high-definitionversie grondig verprutst. Weliswaar kan u genieten van het aparte Technicolor-kleurenpalet waarmee de film zijn "oude" uitstraling krijgt, maar het contrast is compleet naar de vaantjes. Eens er meer zwart in het beeld te zien is, zoals rond de 34ste minuut waarin de Captain tot ieders verrassing aantoont dat zijn vliegtuig ook kan dienen als onderzeeër, kreunt het beeld onder de strepen witte ruis, die soms zo prominent aanwezig zijn dat ze het bekijken van de film quasi onmogelijk maken. Ook in de grijstinten doet zich een gelijkaardig fenomeen voor, zoals in de openingcredits met de metalen letters die afsteken tegen de lucht. De kleuren zijn overigens veel te licht en veel detail uit het beeld gaat onherroepelijk verloren. De Engelse DTS-HD MA 5.1-geluidstrack is weliswaar nog redelijk ongeschonden, maar ze klinkt verdacht veel gelijkend op de DTS-track van de dvd-versie, zodanig dat we ons afvragen wat de meerwaarde van de ongecomprimeerde track is. Vooral tijdens de ogenblikken waarin je verwacht dat men eens flink uithaalt met de bassen, zoals in de scène waarin de Captain en Polly de voorraad dynamiet in een uraniummijn laten ontploffen, blijf je wat op je honger zitten. Ook is de dialoog nogal stil en mist deze wat richting.

EXTRA'S
Op wat cross-promotionele trailers na schittert deze release door afwezigheid van bonusmateriaal.

CONCLUSIE
Zelfs al vindt u deze disk tegen een gunstprijsje, ons koopadvies voor deze disk is om meerdere redenen negatief, maar vooral omwille van de lamentabel slechte beeldkwaliteit waarop blijkbaar geen enkele kwaliteitscontrole werd uitgevoerd. Mits u met Engelse ondertiteling kan leven raden we u dan ook van harte de regiovrije Amerikaanse versie van Paramount aan.