FILM
Op zijn tachtigste is Roman Polanski wellicht één van de grootste nog levende filmregisseurs. We hebben het niet over het turbulente privéleven van de Pool, wel over diens filmkunst. Hij maakte geregeld een uitschuiver (van Oliver Twist tot Pirates), maar hij zal in de eerste plaats de geschiedenisboeken ingaan dankzij meesterwerken als Repulsion of Chinatown. Sinds het enorm onderschatte Carnage heeft Polanski een ander talent ontdekt: toneelstukken omtoveren tot intrigerende cinema.
 

Het stuk dat Polanski voor deze Franse productie uitkoos is er eentje van David Ives en is gebaseerd op Venus im Pelz van Leopold von Sacher-Masoch, zeg maar de uitvinder van het masochisme. Zo'n opzet is een gevaarlijke opdracht. Niet wegens het onderwerp, want Polanski maakte al eerder pikante films, denk maar aan Bitter Moon, maar wel omdat deze film zich grotendeels op één plek afspeelt en slechts twee acteurs telt. Gelukkig staat er een genie achter de camera en zijn de acteurs niet de eerste de besten. Voor de vertolking van Vanda koos Polanski zijn eigen vrouw en muze, nl. Emmanuelle Seigner, en voor de mannelijke rol werd dat Mathieu Amalric, een acteur die als twee druppels water op de regisseur lijkt (ten minste in zijn jonge dagen toch!)

In een vervallen theater is Thomas Novachek (Mathieu Amalric) hopeloos op zoek naar de perfecte hoofdrolspeelster voor zijn stuk Venus In Furs. Net op het moment dat Thomas de auditie wil afsluiten en naar huis wil terugkeren, komt een ordinaire, hoerachtige vrouw binnen. Toevallig heet de vrouw ook Vanda en beschouwt ze zich als de ideale keuze. De regisseur is heel wat minder enthousiast. Niet alleen belichaamt deze wulpse vrouw alles wat hij verfoeit, hij is er ook van overtuigd dat de Française geen zier van Leopold von Sacher-Masoch afweet, maar daar vergist hij zich in. Voor hij het goed en wel beseft laat Novachek zich meeslepen in een pervers woordenspel waarin Vanda de onverslagen meesteres is, de grens tussen fictie en waarheid verdwijnt.
 

Venus In Fur mikt ontegensprekelijk op een arthousepubliek, toch kun je de film gerust als luchtig (intelligent) entertainment beschouwen. Polanski is en blijft een meester, dat merk je al vanaf het begin: een fenomenaal track shot dat aan zijn hoogdagen van Rosemary's Baby herinnert. Cinema die cinema is! Nadien houdt Polanski zich wat op de vlakte en gedraagt hij zich als een voyeur.

BEELD EN GELUID
Er is over de beeldkwaliteit van E1 op onze pagina’s al heel wat geschreven. Ofschoon dit label nooit het niveau van pakweg Universal zal halen, is er heel wat verbetering de laatste jaren. Ook over Venus In Fur zijn we best tevreden. De kleuren zijn mooi afgelijnd, ogen natuurlijk en zijn nooit te fel. Allemaal pluspunten als je weet dat het om een film gaat die zich bijna volledig op een toneelpodium afspeelt.
 

EXTRA'S
Er staat geen bonusmateriaal op deze release.

CONCLUSIE
Venus In Fur is inderdaad in de eerste plaats een film waarin geacteerd wordt, de cineast is niet meer dan degene die de touwtjes (stevig) in handen heeft. Majestueuze cinema van een grootmeester waarop we nog lang niet zijn uitgekeken!