FILM
In een ver verleden (dat volledig uit de teen van de scenaristen is gezogen) leefden de goden uit Egypte als koningen onder de mensen. Afgezien van het feit dat ze ruim anderhalve keer zo groot waren als een gewone sterveling, konden ze ook zeer cool morphen in allerlei dieren.

 

De film opent op het ogenblik dat oppergod Osiris (Bryan Brown) abdiceert ten voordele van zijn zoon Horus (Nikolaj Coster-Waldau), die zelf een levend bewijs vormt dat goden in het oude Egypte geen enkel probleem hebben om zichzelf lazarus te zuipen. De kroningsceremonie wordt echter verstoord door Osiris' broer Set (Gerard Butler), die zijn zinnen op de kroon heeft gezet, en plein public zijn broer doodsteekt en Horus de ogen uitrukt, waardoor die beroofd wordt van al zijn macht. Het leven onder Sets heerschappij wordt geen lolletje: de mensen moeten als slaven werken aan een toren die Sets grootheidswaanzin moet bevredigen. (Op Freudiaans niveau zou je kunnen stellen dat een dergelijke lange, spitse toren ook nog voor iets anders compenseert, maar de film spreekt zich daar niet over uit.)

Gauwdief Bek (Brenton Thwaites) heeft genoeg van zijn slavenbestaan, en hij is van plan de ogen van Horus te stelen en te bezorgen aan zijn rechtmatige eigenaar, in de hoop dat Horus Set buitenschopt. Dat zijn vriendinnetje Zaya (Courtney Eaton) als een soort van secretaresse werkt bij Sets bouwmeester Urshu (Rufus Sewell), komt handig uit, want ze kan het plan van Sets schatkamer bezorgen, waarop - handig toch? - de diverse boobytraps staan aangeduid. Bek slaagt er evenwel maar in om één oog te bemachtigen. Bij de vlucht wordt Zaya evenwel in het hart getroffen door een pijl; onverbiddellijk daalt ze af naar het dodenrijk van Anubis (Goran D. Kleut) om daar haar laatste oordeel af te wachten.

 

Bek heeft echter een plannetje: hij zoekt de verbannen Horus op in een tempel, en gooit het met hem op een akkoordje: in ruil voor zijn éne oog en Beks hulp bij de zoektocht naar het andere - Bek kent immers de weg in Sets paleis, én het is handig om een dief bij de hand te hebben - verlangt hij dat Horus zijn vriendin uit de onderwereld terughaalt. Alhoewel Horus de nietige aardworm liefst onder zijn hielen zou vertrappelen, heeft hij geen andere keuze dan op Beks voorstel in te gaan. Hij verzwijgt daarbij handig dat hij helemaal geen zeggenschap heeft over de onderwereld, en dat zijn deel van de overeenkomst feitelijk niets waard is. Met behulp van de godin van de liefde, Hathor (Elodie Yung), ooit Horus' geliefde maar nu Sets minnares, en zelfverklaard genie Thoth (Chadwick Boseman), neemt het onwaarschijnlijke duo de handschoen tegen Set op...

Alex Proyas (verantwoordelijk voor de Asimov-adaptatie I, Robot en cultklassieker The Crow) moet gedacht hebben dat goed gepikt beter is dan slecht verzonnen. Zijn epos over het Egyptische pantheon ontleent duidelijk elementen uit Shakespeares Hamlet en de mythe van Orpheus en Eurydice, vult dat aan met schreeuwlelijk Gerard Butler die een 300-tje doet, een live action-kloon van Aladdin, compleet mét zijn eigen Jasmine (bij Disney zijn live action-adaptaties tegenwoordig in), en voert de Deense acteur Nikolaj Coster-Waldau op, hopend een beetje te kunnen teren op zijn succesrol in Game Of Thrones - de man loopt wel het risico getypecast te worden als die acteur die in elke film waarin hij meespeelt, het één of ander lichaamsdeel kwijtspeelt. Het trucje waarbij acteurs fysiek worden uitvergroot, heeft hij dan weer duidelijk gepikt van de scènes tussen Gandalf en naar keuze Frodo of Bilbo uit Lord Of The Rings respectievelijk The Hobbit, maar ook wel een beetje geperfectioneerd; Horus en Bek zijn bijvoorbeeld in enkele scènes van kop tot teen te zien. Het enige element dat écht origineel is, is dat nog niet al te veel regisseurs zich hebben gewaagd aan verhalen waarin de Egyptische godenwereld wordt uitgespit, in tegenstelling tot de Griekse - met alle Clash Of The Titans-versies bijvoorbeeld alleen al bent u een tijdje zoet. Proyas krijgt een puntje bij omdat hij eens voor de verandering geen sequel of reboot lanceert. Voor wie zijn kennis over het oude Egypte vooral heeft gehaald uit de strips van Papyrus van Lucien de Gieter of uit de Ramses-boeken van Christian Jacq, is deze film geknipt materiaal.

 

De nagenoeg volledig met behulp van greenscreen gedraaide film heeft alle elementen in zich om de box office bomb van het jaar te worden. Toch is Gods Of Egypt verrassend genietbaar, en wel vanaf het ogenblik dat Horus en Bek elkaar ontmoeten. De toon wordt plots een stuk minder serieus, wat voldoende tegengewicht biedt aan de pompeuze set pieces en het overdreven gebruik van CGI, hetgeen toont dat de tijd van Ray Harryhausen vér achter ons ligt. Nikolaj Coster-Waldau en Brenton Thwaites hebben bovendien een goeie chemie als de nieuwe Peppi en Kokki van Hollywood. Gods Of Egypt is vrij cheesy, en verkleedpartijen zoals die van Geoffrey Rush in een veredelde figurantenrol zijn ronduit potsierlijk, maar de film is kundig gemaakt en houdt een strak tempo aan. Proyas heeft overigens wel zijn huiswerk gemaakt, want zijn visie van een platte aarde waarbij de zon 's nachts langs de onderkant passeert, is min of meer consistent met het wereldbeeld van de oude Egyptenaren. Een Oscar voor origineelste scenario zit er waarschijnlijk niet in, maar voor liefhebbers van fantasy-actie kan u slechter varen.

BEELD EN GELUID
Belga Home Video heeft deze versie duidelijk afgescheiden van de Franstalige: de enige aanwezige audiotrack is een Engelse DTS-HD MA 5.1-track die alles doet wat u van een pompeuze actiefilm verwacht, en een Nederlands ondertitelingsspoor. Flaters zoals de Franse track een betere behandeling geven dan de Engelse zijn hiermee vermeden, wat in deze tijden al veel is. In het buitenland is deze disk echter beschikbaar met een DTS:X-track, het (voorlopig) kleinere broertje van Dolby Atmos. De beschikbare track is echter over de hele lijn goed, met veel immersie, zij het dat het verschil in volume tussen dialogen en actie een beetje te groot naar mijn smaak is. Het beeld is scherp en stabiel, en Belga Home Video ziet er, in tegenstelling tot andere kleinere spelers, geen graten in om double layer-disks te gebruiken, waardoor het beeld voldoende ademruimte krijgt. De scherpte is wel van die aard, dat het overdadige gebruik van CGI iets té nadrukkelijk wordt, bijvoorbeeld in de scène waarin Horus en zijn gevolg het raadsel van de sfinx moeten oplossen. Dit kan echter Belga niet aangewreven worden.

EXTRA'S
Naar goede gewoonte heeft Belga al het bonusmateriaal van de internationale versie overgenomen én netjes voorzien van Nederlandse ondertiteling. Twee verwijderde storyboards (Horus' coronation party, 1:11 en Bek and the phoenix, 4:31) worden haast in tekenfilmvorm gepresenteerd. Daarna volgt een dik uur aan korte documentaires van elk net iets over de tien minuten, die de diverse aspecten van de productie belichten. A divine vision: Creating a cinematic action fantasy (11:47) is een digitaal promopakket waarin vooral de CGI in de verf wordt gezet. Of gods and mortals: The cast (10:51) overloopt de keuze van de hoofdrolspelers, aan de hand van enkele interviews en Set-opnames (deze flauwe woordspeling kon ik echt niet laten liggen). Transformation: costume, make-up and hair (11:09) is zo'n featurette waarbij de vlag van de titel onmiddellijk de lading dekt. De schaarse shots die niét met behulp van greenscreen werden gedraaid, werden aan de andere kant van de wereld geschoten, hetgeen we zien in On location: Shooting in Australia (12:43). The battle for eternity: Stunts (11:37) belicht de vechtchoreografie en de daaraan voorafgaande animatics-studie, en A window into another world: Visual effects (10:56) is vooral vanuit technisch oogpunt een interessante bijdrage. Buiten twee trailers (3:38) voor de film, opent de disk uiteraard met een rijtje cross-promotionele trailers. Bij Belga moeten ze ook leven.

CONCLUSIE
Deze redelijk clunky film is niet meteen voer voor intellectuelen, maar biedt toch voldoende spanning en vermaak, én is door Belga Home Video met de nodige égards behandeld, waar menig andere maatschappij een puntje aan kan zuigen. Bij Horus!