FILM 
De meest bizarre verhalen vind je nog altijd in de realiteit, bijvoorbeeld dat van de Japanse kapitein Hiroo Onoda (in zijn jongere jaren vertolkt door Yûya Endô, later door Kanji Tsuda), die tot 1974 op het Fillipijnse eiland Lubang verbleef om er te vechten tegen de Amerikaanse vijand. Tijdens de Tweede Wereldoorlog kreeg hij van een majoor de opdracht om dit eiland te beschermen tegen de Amerikanen. Hij mocht nooit iemand geloven, alleen de majoor zelf. De officier kwam nooit opdraven om hem te melden dat in 1945 de Japanners zich al hadden overgegeven, het gevolg is dan ook een leven dat één langgerekte survivaltocht was. De man had drie trouwe kompanen bij zich en toen het allemaal voorbij was, schreef hij daarover een boek en gold de man als één van de trouwste Japanse helden.




Meteen moet worden gezegd, en dat was ook de grootste kritiek op de film van Arthur Harari, dat dit de romantische zijde van het verhaal was. In werkelijkheid was de man een sadist die meer dan 30 onschuldige boeren heeft vermoord, en de vraag is of de kerel wel goed bij zijn hoofd was, maar deze vraag wordt nooit gesteld in dit heldhaftig relaas dat bijna drie uur duurt. Een hele poos dus dat je met deze gek opgescheept zit, maar eigenlijk voelt het nooit te lang aan want er gebeurt heel wat.

Veel Japanse heroïsme troef, en vanaf het begin worden de drie vuistregels voor een trouwe soldaat er ingepeperd. Je geeft je leven voor de keizer, je lichaam is je vaderland en nooit geef je je over. Voor Hiroo Onoda zijn het niet meer dan woorden, maar zijn droom om als piloot te dienen wordt aan diggelen geslagen als hij aan hoogtevrees lijkt te lijden. De jonge Japanner raakt aan de drank, maar de Japanse legerleiding heeft een speciale missie voor hem klaar: de leiding over een peloton soldaten op een verlaten eiland.




Met zo’n verhaal valt de naam van Akira Kurosawa wel eens als vergelijking, maar meer dan hippe namedropping is het niet. Echt inzicht krijg je niet in de officier, want het enige waar de man het steeds maar over heeft is dat je trouw dient te zijn aan de Japanse vlag. Dat leidt tot soms zeer komische situaties. Om de officier ervan te overtuigen dat de oorlog al lang ten einde is, krijgt hij een transistorradiootje toegestopt waarop hij hoort hoe de New York Yankees naar Japan afzakken voor een vriendschappelijke honkbalmatch of hoe Neil Armstrong als eerste mens een voet op de maan zette. Maar de man ziet het allemaal als fakenieuws. Ja, het bestond al lang voor Trump. Maar het is vooral de bittere ernst die domineert. De kameraadschap die tussen de soldaten heerst, ook al lijken emoties hier niet van tel te zijn, en de grimmige natuur die hun parten speelt want de aanhoudende regen zorgt voor een levensgevaarlijke modderstroom waardoor Onoda wel eens in de buurt durft te komen van Deliverance. Drie uur lijkt lang, en dat is het ook, maar laat je je er vooral niet door afschrikken want dit is een film die je moet gezien hebben.

BEELD EN GELUID
Met een film die ruim drie uur duurt en als bonus nog een kortfilm van zo’n 40 minuten heb je een dvd die volgepropt zit en dat merk je maar al te goed aan de technische kwaliteit, wat bijzonder jammer is voor een film die bijna volledig in de natuur is opgenomen en smeekt om een Blu-ray. Mankementen zijn er niet, maar als de camera wijde landschappen filmt heb je niet meer dan wat schimmen. Een zeer jammerlijke vaststelling. De geluidsband is een functionele Dolby Digital 5.1 in het Japaans die maar weinig doet. De film is in de Benelux uitgebracht via Imagine.

EXTRA'S
Als extra tref je hier de kortfilm Peine Perdue aan die Arthur Harari in 2013 maakte en een beeld schept van een paar jongelui die aan de oever van een rivier naar een concert luisteren en wat met elkaar praten. Ideaal voor de verzamelaars van deze regisseur (mochten deze bestaan), maar ons liet het allemaal Siberisch koud.




CONCLUSIE
De Cannes-favoriet Onoda van Arthur Harari vertelt het merkwaardige verhaal van een Japanse officier die door een vergissing denkt dat de Tweede Wereldoorlog tot in het midden van de jaren '70 duurde en die in deze tijd zijn verdedigingstaak op een verlaten eiland plichtsmatig uitvoerde.