REEKS
Wat maakt een reeks als Inspector Morse zo charmant? Meer dan waarschijnlijk is het het realiteitsgehalte en de ernst ervan schril afsteken tegenover de collega-speurders. Poirot schittert qua art direction maar de verhalen zijn één aaneenhangsel van onwaarschijnlijke toevalligheden. Derrick speelt de helft van de afleveringen van de reeks waar zijn naam op staat niet eens mee, en komt pas rond de dertigste minuut orde scheppen en de dader aanwijzen temidden van een bende psychisch gestoorden. De Flikken hebben het te druk met poesjes uit bomen te halen en aan elkaars onderste lichaamsdelen te denken. En van de-cock-met-cee-oo-cee-kaa van Baantjer krijgen we spontaan spasmen als we denken aan het lamentabele geacteer.

De romanfiguur van Colin Dexter werd echter meesterlijk in het vlees gekleed door wijlen John Thaw, en doorheen de 33 afleveringen die tussen 1987 en 2000 zijn geproduceerd, heeft hij het karakter van de inspecteur bijzonder minutieus uitgediept, en zijn gevallen cynische underdog naast vele gebreken (drank, vrouwen, auto's, ...) ook voorzien van de nodige scherpzinnigheid en een flinke dosis charisma. De - toegegeven, meestal ingewikkelde - plots spelen zich onveranderlijk af in de jet set van Oxford, veelal in het universitair milieu, waar iedereen een naam en een reputatie hoog heeft te houden, maar waar de lijken bij bosjes uit de kast komen vallen eens de norse inspecteur er met de grove borstel begint door te vegen. Morse heeft daarnaast een haat-liefdeverhouding met zijn adjunct, sergeant Lewis (Kevin Whately), die hij behandelt als een slaafje en pispaal tegelijk, desondanks kijkt Lewis duidelijk naar zijn baas op, en vullen ze voortdurend elkaars half afgemaakte gedachten aan. In deze uit de derde en vierde reeks daterende afleveringen probeert Morse bovendien op zijn eigen klungelige manier de charmes te winnen van de pathologie, dr Grayling Russell (Amanda Hillwood), maar zijn amoureuze schijnbewegingen halen - zoals het een antiheld betaamt - op het einde van de dag nooit wat uit.

Na de eerste en tweede reeks met vier afleveringen zijn we nu aanbeland bij afleveringen uit de periode 1989-1990. De afleveringen die gebaseerd zijn op boeken van Colin Dexter waren stilaan uitgeput, en onder het toeziend oog van de meester werd geleidelijk overgegaan op speciaal voor de reeks geschreven scripts. Waar zoiets bij andere reeksen vaak leidt tot verwatering, is het effect bij Inspector Morse vaak omgekeerd: naarmate de reeks verder evolueerde en de hoofdpersonages bij de kijker genoeg ingeburgerd waren, konden de verschillende regisseurs zich meer richten op het visuele aspect. In de afleveringen op deze disc is dat al een beetje te merken, bijvoorbeeld in de briljante manier waarop in Deceived By Flight de scènes aan de grensovergang werden gefilmd, maar in de seizoenen 5 tot 7 is de setting vaak nóg gevarieerder, waardoor de TV-reeks Inspector Morse nóg meer het niveau van de boeken overtreft. Dat de crème de la crème van de betere helft van de Britse theaterwereld alsook enkele zeer gewaardeerde regisseurs hun medewerking hebben verleend, zal de zaak uiteraard ook wel vooruit geholpen hebben.

Merk nog op dat de oorspronkelijke uitzendvolgorde niet werd gerespecteerd; in de plaats daarvan wordt de volgorde gehanteerd waarin de afleveringen op de Nederlandse KRO zijn uitgezonden. Wat maakt dat deze disc achtereenvolgens afleveringen 10, 9, 11 en 13 bevat. Aangezien de afleveringen zonder uitzondering toch los van elkaar staan, is dit slechts een kleine handicap.

AFLEVERINGEN
1. Deceived By Flight (aflevering 10)
Regisseur: Anthony Simmons
Gastacteurs: Norman Rodway, Sharon Maughan, Daniel Maseey, Nicky Henson, Jane Booker, Geoffrey Beevers, Bryan Pringle

Morse krijgt een telefoontje van een oude studiegenoot, Anthony Donn (Daniel Massey), die blijkbaar iets op te biechten heeft, maar het niet over zijn lippen krijgt. Een dag later wordt hij teruggevonden op zijn kamer tijdens een reünie waarin de oud-studenten het tegen elkaar opnemen in een vriendschappelijk cricket-toernooi. Donn heeft blijkbaar zelfmoord gepleegd, maar Morse denkt aan moord. Om beter inzicht te krijgen in de zaak laat hij Lewis zijn vakantie opofferen om als reservespeler de vrijgekomen plaats van Donn op te vullen tijdens het toernooi, iets wat de bezieler van het cricket-toernooi, de gehandicapte Roland Marshall (Norman Rodway) netjes uitkomt. Morse voelt zich uiteraard weer eens aangetrokken tot de weduwe van Donn, Kate (Sharon Maughan). Het college herbergt nog twee rare snuiters, Peter (Geoffrey Beevers) en Philippa (Jane Booker) Foster, die de onhebbelijke gewoonte schijnen te hebben om in de kamers van de spelers rond te snuffelen. Net wanneer zowat alle potentiële verdachten op het veld staan tijdens de cricketmatch, valt er echter nóg een dode en neemt de zaak een heel andere wending.

2. The Last Enemy (aflevering 9)
Regisseur: James Scott
Gastacteurs: Barry Foster, Michael Aldredige, Tenniel Evans

Een koppel vindt tijdens een boottochtje de stoffelijke resten van een van hoofd en ledematen ontdaan lijk. Doordat het hoofd ontbreekt, verloopt de identificatie moeilijk, maar Morse krijgt een telefoontje van een oude vriend, Alex Reece (Barry Foster), de rector van het prestigieuze Beaumont College, die al een paar dagen verveeld zit met de verdwijning van zijn vice-rector, David Kerridge (Tenniel Evans). Spitst het onderzoek zich in de eerste plaats op de verdwenen Kerridge toe, toch moeten Morse en Lewis van nul beginnen wanneer Kerridge achtereenvolgens opduikt en vermoord wordt in zijn appartement in Londen. Morse vindt tal van verbanden tussen de verschillende professoren: ellebogenwerk bij benoemingen, een geschoffeerde doctoraatsstudente, Deborah Burns (Beatie Edney) en uiteraard een handjevol passionele affaires. Geen van de sporen is echter voldoende om alleen op af te gaan.

3. The Secret Of Bay 5B (aflevering 11)
Regie: Jim Goddard
Gastacteurs: Mel Martin, Marion Baily, Andrew Wilde, Philip McGough

Architect Michael Gifford wordt gewurgd teruggevonden in een parkeergarage, nadat een anonieme autodief de politie heeft verwittigd. Gifford was een eigenwijs varken dat na zijn scheiding enorm bezitterig deed ten opzichte van vrouwen. De receptioniste van het kantoor, Janice (Cathryn Bradshaw), is er duidelijk het hart van in, zelfs nadat ze publiekelijk door Gifford is uitgekafferd, en een luxe-prostituée, Camilla (Susna Kynd), verklaart tegenover Morse dat ze Gifford heeft laten stikken. Giffords associé, Brian Pierce (Philip McGough), leefde duidelijk boven zijn stand, getuige zijn vele dure schilderijen. Een andere interessante piste leidt echter naar een verzekeringsfirma, Cotswold, waarvan het telefoonnummer in Giffords agenda staat, maar waar Gifford geen polis schijnt afgesloten te hebben, iets waar directeur Edward Manley (Andrew Wilde) bijhoorlijk nerveus over schijnt te zijn. Manley onderhoudt bovendien een vreemde relatie met zijn secretaresse, Rosemary Henderson (Mel Martin), die van haar man George (George Irving) zou willen scheiden, maar daar het nut niet van inziet vermits deze laatste toch sowieso nog maar enkele maanden te leven heeft.

4. The Sins Of The Fathers (aflevering 13)
Regisseur: Peter Hammond
Gastacteurs: John Bird, Isabel Dean, Lionel Jeffries

Op de vooravond van de overname van de overname van de familiebrouwerij Radford door een grote multinational wordt directeur Trevor Radford (Andy Bradford) de schedel ingeslagen en vervolgens verdronken in een fermentatievat. Morse vindt in het bureau van de overledene documenten waarin de browerij en de familiebezittingen van de Radfords te laag worden getaxeerd, iets wat compleet haaks staat op de nakende overname. Trevors broer Stephen (Paul Shelley) neemt het roer van het bedrijf over, enigszins met tegenzin, want hij heeft genoeg zorgen aan zijn kop bij zijn eigen bedrijf dat microchips maakt. Trevor heeft bovendien het bedrijf in slechte papieren getracht, en Stephen kan niet méér doen dan de meubels trachten te redden. Morse ondervindt echter dat Stephens alibi vals is en er een vrouw in het spel is, en het is niét de echtgenote van Stephen. De familie, met mater familias Isobel (Isabel Dean) op kop, probeert echter de politie op afstand te houden. Eens er een tweede dode valt kan dat natuurlijk niet meer...

BEELD EN GELUID
Ook ditmaal zijn beeld en geluid duidelijk niet van de recentste. Naarmate de afleveringen vorderen, verbetert geleidelijkaan de beeldkwaliteit, wat niet wegneemt dat er bijvoorbeeld in het eerste deel van The Last Enemy veel flikkeringen in het beeld zitten die de kleurbalans verstoren. Een zwaar video-artefact in de 29ste minuut van The Secret Of Bay 5B verraadt niet alleen het VHS-karakter van het bronmateriaal, maar is tegelijkertijd toch een fout die bij kwaliteitscontrole had moeten opgemerkt worden. Het geluid komt enigszins onbeschadigder door de test, alhoewel we hier ook sporadisch te maken krijgen met zwevingen in de muziek. Wat verder nog een bron van ergernis is, zijn de vele spellingsfouten, met de dt-fouten op kop. Zeker bij reeksen met een dergelijke ingewikkelde plot is voorzichtigheid geboden; als we dan moeten vaststellen dat in de 67ste minuut van The Secret Of Bay 5B Brian in de ondertiteling Bill heet, dan mogen we er denk ik toch vanuit gaan dat men ook hier weinig aandacht heeft besteed aan de technische aspecten.

EXTRA'S
Gegeven de technische tekortkomingen beschreven in de vorige sectie mag U überhaupt al blij zijn dat de disc in de normale richting draait.

CONCLUSIE
Een betere misdaadreeks dan Inspector Morse moet eenvoudigweg nog gemaakt worden, en dat geldt zowel voor de reeksen van Britse makelij als alle anderen. Jammer dat men bij de presentatie links en rechts een paar steken heeft laten vallen.