FILM
Kind Hearts And Coronets heeft in de loop van de voorbije zestig jaar een zekere reputatie opgebouwd als een van de beste komedies die de befaamde Britse Ealingstudio's voortbrachten. De prent wordt vaak geroemd om zijn zwartgallige humor, zijn fijnbesnaarde dissectie van moordzucht en zijn macabere sfeer. Bovenal is de film echter in het collectief geheugen blijven hangen omwille van een meervoudige rol van toekomstig Oscarwinnaar Alec Guinness, die als een kameleon in de huid kruipt van een octet personages. Helaas komt wie naïef de hoog van de toren blazende slagzin op de cover van de dvd gelooft – er staat dat dat film een 'hilarische studie van de verfijnde kunst van het moorden' is – een beetje bedrogen uit. Zelfs de legendarische acht-rol van Guinness blijkt eerder een fait divers te zijn dan een essentieel onderdeel van de film. Of hoe een reputatie soms de neiging heeft de feiten voorbij te snellen.

Gebaseerd op een boek van de amusant genaamde Roy Horniman vertelt Kind Hearts And Coronets het verhaal van Louis D'Ascoyne Mazzine, de tiende Hertog van Chalfont en hoe het komt dat hij in de dodencel zit, wachtend op zijn executie. Nadat zijn moeder – die na een huwelijk met een 'inferieure' muzikant uit de familie gestoten werd – van armoede sterft en niet eens een plaats in het familiegraf krijgt, besluit Louis wraak te nemen op de adellijke D'Ascoynes. Hij beoogt het hertogschap, hoewel er meer dan een dozijn bloedverwanten hem voorafgaan in de directe erflijn. Geen probleem, redeneert Louis, dan maar tot moorden overgaan. En zo geschiedt. Een voor een ruimt hij de D'Ascoynes uit de weg, zonder dat iemand argwaan krijgt bij de plotse serie overlijdens. Als hij echter op een zucht van de adellijke titel verwijderd is, dreigt een oude romantische liaison roet in het eten te gooien.



Het basisgegeven achter Kind Hearts And Coronets is zonder twijfel meesterlijk. Niets is immers zo interessant om een film rond te bouwen dan wraak en moord. Vooral een komedie! De verwachtingen zijn dan ook hooggespannen eenmaal de plot in gang schiet. Maar dat is net het probleem. De prent gaat immers nooit diep in op Louis' moorden op de D'Ascoynes: het zijn slechts minimale obstakels die in een mum van tijd uit de weg geruimd worden. De voorbereidingen van de moorden en de modi operandi zijn daarenboven respectievelijk ondoordacht en ongeïnspireerd. Er is nochtans zoveel zwarte humor te puren uit het wraakgegeven en het plotten van de moorden had ingenieus moeten zijn, ad rem en vol detail. Het is alsof de makers beseften dat ze een machine in hun handen hadden die puur goud kan fabriceren, die volstouwden met de goede ingrediënten, maar vergaten de aanknop in te duwen. Sporadisch zijn er hints naar hoe goed Kind Hearts and Coronets had kunnen zijn, maar de verwachtingen worden nooit ingelost in een scenario dat genoegen neemt met middelmatigheid.

De cast brengt het er gelukkig iets beter vanaf. Dennis Price is uitstekend op dreef als de aristocratendoder, hoewel hij de goede manieren er iets te nadrukkelijk oplegt om volledig geloofwaardig te zijn. In de rol van twee vrouwen die naar Price's hand dingen, geeft het script Valerie Hobson en Joan Greenwood te weinig interessant materiaal om te overtuigen, maar vooral de laatste actrice maakt dat goed met een van venijn en discutabele persoonlijke motieven doorspekte vertolking. Alec Guinness wordt vaak de hemel in geprezen voor zijn achtvoudige rol als de familie D'Ascoyne, maar de vraagt rijst bij het bekijken van Kind Hearts And Coronets waarom dat in hemelsnaam zo is. Ja, Guinness geeft ieder van de acht zijn eigen tics en timbre – bijgestaan door een sublieme make-up – maar zijn présence in de film is zo miniem (in totaal nog geen tien minuten is hij te zien) dat alle lof toch wat overroepen is.

Positief is wel dat de film klasse en professionalisme uitstraalt, of het nu gaat over de solide regie van co-scenarist Robert Hamer, de soms bijzonder knappe camerahoeken, het exquise design van een stel majestueuze decors of de al eerder vermelde make-up voor Alec Guinness. Dat draagt ertoe bij dat Kind Hearts And Coronets zeker geen vervelende film is, en de aandacht – ondanks een structuur die doel mist – zelden verslapt. Misschien ben ik wel te streng voor de prent in mijn commentaar, omdat het bronmateriaal meer belofte inhoudt dan de makers kunnen waarmaken en zie ik daarbij de reële kwaliteiten van de film deels over het hoofd. En er zullen wellicht duizenden kijkers zijn die aan een stuk door zullen gniffelen tijdens de film. Maar maakt dat van Kind Hearts And Coronets een 'hilarische studie van de verfijnde kunst van het moorden'? Deze reviewer dacht het niet.



BEELD EN GELUID
Hoewel er het een en ander aan te merken valt op de beeldkwaliteit van de prent, moet je concluderen dat de presentatie op dvd van een 58 jaar oude film behoorlijk is. Zwartniveaus en contrasten halen bijvoorbeeld een zeer degelijk niveau. Anderzijds duiken printbeschadigingen geregeld op en vormt de scherpte een significant probleem in diverse scènes. Het geluid is evenmin vrij van blaam, met regelmatige ruisstoringen in stille sequenties en muzikale intermezzo’s die wel erg schril uit de boxen galmen. De dialogen blijven echter steeds verstaanbaar, waarmee de belangrijkste functie van de track probleemloos intact blijft.

EXTRA'S
De bonussectie is heel wat minder vertakt dan de stamboom van de D'Ascoynes. Enkel een Trailer (3 min.) en een Fotogalerij smukken de schijf op.

CONCLUSIE
Kind Hearts And Coronets wordt voorafgegaan door een lovende reputatie, en dat komt een kijkbeurt niet ten goede. Hooggespannen verwachtingen over een verrukkelijke zwarte komedie worden immers al te vaak niet ingelost, terwijl ook de vaak geroemde acteerprestaties geen superlatieven verdienen. Een degelijke prent is Kind Hearts And Coronets wél. Beeld en geluid konden wat beter gedigitaliseerd zijn, maar zijn zeker niet slecht, terwijl de bonussectie slechts mager gevuld is.