FILM
Wie in de jaren '70 en begin jaren '80 zin had in een schandaalfilmpje dat cinematografisch toch nog verantwoord was, kon altijd wel bij de Italianen of de Fransen terecht. Films over mensen die zich doodvreten (La Grande Bouffe) of één waarin een gerenommeerd acteur ongevraagd boter in de reet van zijn tegenspeelster duwt (u kent de titel), het kon toen allemaal. Een van de acteurs die in het begin van zijn carrière van dit soort films zijn handelsmerk maakte was Gerard Depardieu. Een man die ook nog wat anders kan dan belastingen ontduiken en met titels als Les Valseuses of Buffet Froid toch geschiedenis schreef. Een andere film die perfect bij zijn '70's-'80's-look (zuipen, neuken, vechten) paste was die van Loulou. Een film van de Franse filmmaker Maurice Pialat en die dankzij François Truffaut zijn eerste film op zijn 44e (!) maakte. De samenwerking tussen Depardieu en Pialat moet goed hebben gevlot, want vijf jaar na Loulou volgde ook Police met  naast Depardieu de altijd fantastische Sophie Marceau.

Loulou is een film die niet over de grote vraagstukken van het leven handelt, maar gewoon een antwoord probeert te bieden op wat een welgestelde vrouw ertoe aanzet om in de armen van een klaploper te belanden. Samen met haar man André (Guy Marchand) runt Nelly (Isabelle Huppert) een klein reclamebureau in Parijs. Twee grijze muizen waar niemand het over heeft, maar alles slaat om wanneer Nelly op een avond de dronken Loulou (Gerard Depardieu) ontmoet, die net uit de gevangenis is ontslagen. De jonge vrouw besluit om de nacht bij Loulou in een hotel door te brengen. Haar man kan niet geloven dat zijn voorbeeldige vrouw haar huwelijk op het spel zet voor een man als Loulou, en als ze thuiskomt van haar avondje vertier, mag ze meteen haar valies pakken en gaat ze met Loulou in een hotelkamer wonen. Nelly komt ondertussen in contact met Loulous criminele vriendjes.

Depardieu vertolkt wel zijn rol meer dan overtuigend, maar het is toch het typische typetje dat hem in de jaren '70 zo populair maakte: een leren jekker, brutaal of kortom het soort straatkrapuul die je liever niet in het donker tegenkomt. Ook Isabelle Huppert die in dit zelfde jaar ook in Heaven’s Gate (de Amerikaanse film die heel Hollywood zou veranderen) speelt haar bekende rolletje. Neurotisch en om de haverklap in de blote kont rondhuppelen. Twee iconen die op automatische piloot spelen, maar wel met een fantastische chemie tussen hen en dat beseft ook Pialat die hiermee een zeer intrigerend stukje Franse cinema tovert.

Een film waar alles in zit: romantiek, humor, erotiek maar vooral ook veel menselijkheid. De wereld van Loulou bestaat wel uit de misdaad, maar nooit stelt de man daar zich vragen bij. Hij neemt de klusjes aan omdat ze voor hem de enige manier zijn om te overleven. Prachtige Franse realiteitscinema die over mensen gaat.

BEELD EN GELUID
Deze Franse klassieker hebben we uit de Britse zee opgevist. Een release van Artificial Eye, een label dat al jarenlang de Britse markt voorziet van hedendaagse arthouse-klassiekers. Loulou is bij hun alleen maar op dvd verkrijgbaar, wat te wijten is aan het feit dat dit toch een oudere release is, maar de transfer is tot in de puntjes verzorgd. Mooie kleuren, voldoende detaillering en niet de minste mankementen. De film wordt gepresenteerd met een Dolby Surround 2.0, en dat in de Franse taal en is voorzien van Engelse ondertiteling.

EXTRA'S
Er staat geen enkele extra op deze dvd.

CONCLUSIE
Loulou is een prachtig stukje Franse cinema met zowel een ondeugend tintje als met glansrollen van Isabelle Huppert en Gerard Depardieu, en nog eens voltooid met een feilloze regie van Maurice Pialat.